ก(ร)งมาเฟีย SM +++

ขอบคุณครับ

รพ.

หลังจากที่แมร์เฟอร์เดินทางกลับแล้ว ซีคริสได้เก็บผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนที่มีคราบน้ำรักและน้ำหวานของเธอเปรอะเปื้อนติดเต็มไปหมดได้เอาไปซัก เธอทำความสะอาดห้องพักทุกอย่างเอง เพื่อไม่ให้ใครได้รู้ว่าเธอพาผู้ชายขึ้นไปบนห้องพักของเธอ หลังจากทำความสะอาดเสร็จเธอก็ได้ส่งข้อความไปบอกเจ็ตส์และฟาสต์แทร็กให้กลับบ้านทันที

' พี่เจ็ตส์ พี่ฟาสต์ คริสขอโทษที่ไม่ได้ส่งข้อความบอก คริสไม่สบายเป็นหวัด คงกลับบ้านไม่ได้ค่ะ คริสกลัวยัยเก็ตส์ติดด้วย พี่าองคนกลับบ้านก่อนเลยนะคะ' ข้อความของซีคริสที่พิมพ์โกหกไป

' ครับคุณหนู' เจ็ตส์ส่งข้อความกลับมาอย่างเข้าใจ เพราะเขาและฟาสต์แทร็กรอซีคริสอยู่ห้องอีกห้องหนึ่งของ รพ. ทั้งสองคนทำงานของตัวเองเช่นกัน ซีคริสอ่านข้อความพร้อมกับล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มลอยเข้าจมูกของเธอ กิ่นหอมอ่อนๆ แต่เธอต้องตกใจเพราะเหมือนมีกลิ่นกายของแมร์เฟอร์ติดอยู่ในห้องเลย เหมือนมันมีเต็มไปหมด

' ติดที่ปลายจมูกแน่ๆเลย ' ซีคริสพึมพำคนเดียว พลางหน้าแดง หัวใจดวงน้อยเต้นแรง เลือดในร่างกายสูบฉีดไปเลี้ยงร่างกายอย่างดี

' คนไข้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ยัยคริส คนไข้ๆๆๆๆๆๆๆ ' ซีคริสพยายามพูดตอกย้ำตัวเองเพื่อเตือนไม่ให้ตัวเองลืมตัว จนเธอเผลอหลับไป

ตอนเช้าวันจันทร์วันต่อมา ร่องรอยบนลำคอเธอใช้รองพื้นปิดเอาไว้ เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียด ซีคริสเปิดประตูห้องทำงานของตัวเองเข้าไป ซีคริสต้องถอนหายใจแรงๆ เพราะดอกกุหลาบสีแดงสดวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเธอสี่ช่อ

' อย่าให้รู้นะว่าใครแกล้ง แม่งจะขย้ำให้แหลกคามือเลย' ซีคริสพูดในใจด้วยความหงุดหงิด เธอเดินตรงมาที่โต๊ะทำงาน พลางก้มมองดูดอกกุหลาบสี่ช่อ ซีคริสนั่งลงบนเก้าอี้ พลางยื่นมองไปหยิบการ์ดที่เหน็บอยู่ที่ช่อดอกไม้มาคลี่ออกอ่าน

' เฝ้ามอง' ข้อความของการ์ดแรก ซีคริสยื่นมือไปหยิบการ์ดอันที่สองมาคลี่อ่าน

' แอบมอง' ข้อความที่สองในการ์ด ซีคริสถอนหายใจแรงๆ พลางยื่นมือไปหยิบการ์ดอันที่สามมามคลี่อ่าน

' มองนานแล้วน๊าาา' ข้อความที่สามในการ์ด ซีคริสขบกรามแน่นๆ พลางยื่นมือไปหยิบการ์ดใบสุดท้ายมาคลี่อ่าน

' อยากเคียงข้างคุณหมอซีคริสได้ไหมครับ' ข้อความที่สี่ในการ์ด ซึ่งนี้คือยาวที่สุดและมีความหมายว่าคนส่งนั้นจีบเธอมานานแล้ว ซีคริสกำการ์ดทั้งสี่ใบแน่นๆ พร้อมกับขยำๆให้ยับยู่ยี่คามือ

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ซีคริสสะดุ้งเล็กน้อย พลางหยิบดอกกุหลาบสีแพงสดสี่ช่อขึ้นมา

ตุบ! ซีคริสโยนทิ้งลงในถังขยะเช่นเคย พร้อมกับเปิดประตูห้องเปิดเข้ามาพอดี

" สวัสดีครับคุณหมอซีคริส" หมอพูลทรัพย์และพยาบาลอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับหอบแฟ้มเอกสารมาด้วย ซีคริสยิ้มที่มุมากให้เล็กน้อย พลางยกมือขึ้นชี้ที่คอของเธอและก้มลงเขียนที่กระดาษ

' ดิฉันเป็นหวัดลงคอ หวัดพึ่งหายแต่คอยังเจ็บอยู่ค่ะ ' ซีคริสยื่นกระดาษไปให้หมอพูลทรัพย์อ่าน

" ผมเอาแฟ้มของคนไข้มาให้คุณหมอครับ " หมอพูลทรัพย์บอกซีคริสพลางหันมองหน้าพยาบาลที่มากับเขา พยาบาลยืานแฟ้มประวัติคนไข้ให้หมอพูลทรัพย์ทันที หมอพูลทรัพย์ยื่นเอกสารให้ซีคริสพลางยิ้มที่มุปากให้ ซีคริสรับแฟ้มเอกสารมาอย่างไม่ได้สนใจจะมองหน้าของหมอพูลทรัพย์แม้แต่น้อย หมอพูลทรัพย์ขบกรามแน่นนิดหน่อย พลางปลายตามองถังขยะที่อยู่ห่างจากโต๊ะทำงานของซีคริสเล็กน้อย

" นี้คุณหมอทิ้งดอกกุหลาบอีกแล้วเหรอครับ" หมอพูลทรัพย์เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ ซีคริสเงยหน้าขึ้นมามองสบตาหมอพูลทรัพย์พลางยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

" ค่ะ " หมอซีคริสตอบตรงๆ พลางมองแววตาของหมอพูลทรัพย์เพื่อค้นหาอะไรบ้างอย่าง หมอพูลทรัพย์ยิ้มที่มุมปากพลางหลบสายตาของหมอซีคริส

" คนให้คงเสียใจแย่นะครับถ้ารู้ว่าดอกไม้ที่เขาให้มันอยู่ในถังขยะ " หมอพูลทรัพย์พูดออกมาน้ำเสียงเข้ม พลางมองดอกกุหลาบในถังนิ่งๆ หมอซีคริสมองการกระทำหมอพูลทรัพย์นิ่งๆด้วยความสงสัย เธอมองตามสายตาของหมอพูลทรัพย์ที่มองดอกกุหลาบสี่ช่อด้วยความเสียดาย ผิดหวัง ซีคริสเกิดคำถามขึ้นมาในใจทันที

" แต่ก็อย่างว่านะครับ คุณหมอซีคริสคงมีแฟนแล้วแน่เลยใช่ไหมครับถึงไม่ได้สนใจเจ้าของดอกไม้นี้ " หมอพูลทรัพย์ถามด้วยความอยากรู้อีกครั้ง พลางมองสบตาหมอซีคริสอีกครั้ง แววตาของหมอพูลดูว่าเปล่าไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย หมอซีคริสขมวดคิ้วเข้าหากัน

' คิดมากไปหรือเปล่าว่ะ' ซีคริสพลางคิดในใจ เพราะแววตา สีหน้า ท่าทางของหมอพูลทรัพย์ก็ปกติดี ไม่เหมือนผู้น่าสงสัยเลย หมอซีคริสก้มหน้าลงพลางเขียนในกระดาษ

' ดิฉันไม่ได้แคร์ความรู้สึกคนที่ไม่มีตัวตนหรอกนะคะ ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริงๆจะไม่แค่ส่งดอกไม้มาอย่างเดียว เขาต้องโผ่ลหน้ามาให้ดิฉันเห็นสิค่ะ' ซีคริสเขียนเสร็จเธอก็ยื่นกระดาษให้หมอพูลทรัพย์อ่าน

" หึหึ " หมอพูลทรัพย์อ่านเสร็จเขาถึงกับหัวเราะในลำคอ หมอซีคริสขมวดคิ้วเข้าหากัน พลางมองพฤติกรรมของหมอพูลทรัพย์ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของหมอซีคริสดังขึ้น ทั้งสามคนในห้องหันไปมองทันที แต่ทั้งสามคนต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม เพราะพยาบาลสาวสองคนกำลังพยายามช่วยกันอุ้มตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ขนาดสองเมตรครึ่งเข้ามาในห้องของหมอซีคริส

" ดึงเข้ามามวล" พยาบาลคนด้านหน้าบอกประมวลที่ดันด้านหลังตุ๊กตาหมีอยู่

" เรากำลังดันอยู่ อึกๆๆๆๆ" ประมวลตอบพร้อมกับดันหลังหมีแรงๆ เสียงพลาสติกที่ห่อหุ้มหมีเสียงดังมากๆ หมอพูลทรัพย์ดันตัวลุกขึ้นพร้อมไปช่วยพยาบาลดึงตุ๊กตาหมีเข้ามา หมอซีคริสดันตัวลุกขึ้นพลางเดินไปช่วยเช่นกัน ทั้งห้าคนช่วยกันดึงตุ๊กตาหมีเข้ามาในห้องได้สำเร็จ

" ของใคร?" หมอพูลทรัพย์ถามด้วยความสงสัยและแปลกใจ หมอซีคริสมองหน้าพยาบาลสองคนด้วยความอยากรู้เช่นกัน พยาบาลทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้มกว้างๆ

" ตุ๊กตาหมีของ ดร. ซีคริสค่ะ" พยาบาลทั้งสองคนตอบพร้อมๆกันให้ทั้งหมอพูลทรัพย์และหมอซีคริสได้หายสงสัย หมอพูลทรัพย์หันหน้ามามองหน้าหมอซีคริสทันที

" ของ ฉัน" หมอซีคริสพูดออกมาเสียงแผ่วเบา แหบแห้ง แทบไม่ได้ยินเลย เธอตกใจมากๆ

" นี้ค่ะ ดร. " พยาบาลประมวลยื่นซองเล็กให้หมอซีคริสที่ยืนอึ้งอยู่ หมอซีคริสก้มลงมองดูซองสีขาวในมือของพยาบาลประมวล หมอพูลทรัพย์ก้มมองดูเช่นกัน เขาแปลกใจมากๆเช่นกัน หมอพูลทรัพย์หันไปมองตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์สีครีมและสวมใส่เสื้อกั๊กสีดำมีโบว์สีดำติดที่คอของหมี หมอซีคริสยื่นมือออกไปรับซองสีขาว พลางเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพยาบาลประมวล เธอยิ้มขอบคุณ ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานของตัวเอง

" ใครครับส่งมา" หมอพูลทรัพย์ถามด้วยความอยากรู้ ซึ่งพยาบาลทั้งสามคนก็สงสัยเช่นกัน หมอซีคริสถอนหายใจแรงๆ

" สักเรื่องที่ไม่รู้จะได้ไหมคะ?" หมอซีคริสพยายามเปล่งเสียงออกมาให้ได้ยินกันชัดๆ แววตาของเธอแสดงออกว่าไม่ชอบเป็นอย่างมาก หมอพูลทรัพย์ชักสีหน้าใส่พลางยักไหล่ให้หมอซีคริส ก่อนที่เขาจะหันไปมองตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ด้วยความเกลียดชัง เสร็จแล้วหมอพูลทรัพย์ก็เดินออกจากห้องไป พยาบาลสามคนก้มหน้ามองพื้นด้วยความกลัว ก่อนจะเดินตามหลังหมอพูลทรัพย์ออกไปเช่นกัน

' เ..ือกทุกเรื่องจริงๆ' หมอซีคริสพูดในใจด้วยความหงุดหงิดให้หมอพูลทรัพย์ แต่พอหันไปเห็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ที่อยู่ในถุงพลาสติกแล้ว เธอต้องก้มลงมองซองสีขาวในมือของเธอด้วยความสงสัยและแปลกใจ

' ใครมันเล่นตลกกับกูว่ะเนี่ย' หมอซีคริสพึมพำในใจด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเปิดซองสีขาวออกและนิ้วดึงการ์ดที่เป็นรูปตุ๊กตาหมีอยู่ด้านออกมา หมอซีคริสถึงกับหัวใจเต้นแรงโครมคราม แถมมีความรู้สึกหายใจไม่ออก เธอค่อยๆคลี่การ์ดออกกว้างๆเพื่อจะได้อ่านข้อความในการ์ด

' ขอบคุณครับคริส ' ข้อความในการ์ดกับลายมือที่เป็นภาษาอังกฤษ ซีคริสหรี่ตาลงมองอ่านที่มุมกระดาษ

' พี่แมร์' ชื่อของคนส่งตุ๊กตาหมีให้เธอ ซีคริสถึงกับหน้าแดง หัวใจเต้นแทบทะลุออกมา เธอรู้สึกป่วนปั่นที่ท้องน้อย รอยยิ้มหวานมองการ์ดและตุ๊กตาหมีสลับกันไปมา

บริษัทรับเหมาก่อสร้าง

แมร์เฟอร์ตื่นแต่เช้า เขารู้สึกสบายตัวมากๆซึ่งเขาไม่เคยเป็นมาก่อนเลย ขนาดอาหารเช้าเขาทานเงียบๆ แด๊ดและมัมกับพี่สาวสองคนก็ยังแปลกใจ

' ไม่สบายหรือเปล่าลูกตาแมร์' มัมบุญถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้ท่านจะเห็นสีหน้าที่สดใสของลูกชายก็ตาม รีโมทและรีโรสมองหน้าน้องชาย แด๊ดแมร์จ้องมองจับผิด

' มีแฟนแล้วแน่ๆ ' รีโรสพี่สาวพูดขึ้น เพราะเธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างในตัวของน้องชาย แมร์เฟอร์ส่ายหน้าพลางก้มทานข้าวต้มเงียบๆ

' ผู้หญิง สวย รอยยิ้มเหมือนมัม แต่แววตาเยือกเย็นน่ากลัว' รีโรสพูดออกมาอีกครั้ง มัมบุญถอนหายใจแรงๆ

' ยัยโรสหยุดเพ้อเจ้อได้แล้วลูก น้องพร้อมเดี๋ยวน้องก็เล่าเองแหละ' มัมบุญบอกกับลูกสาสที่มีจิตสัมผัสพิเศษมองเห็นอนาคตแต่ไม่สามารถแก้ไขอนาคตได้ รีโมทมองหน้าน้องชาย

' ยังมีใครที่จะสวยเท่ามัมน๊าาา ' รีโมทแกล้งพูดแซวน้องชายที่ได้ได้สนใจทั้งสี่คนในโต๊ะอาหารเลย แมร์เฟอร์ตั้งหน้าตั้งตาทานข้าว อิ่มแล้วเขาก็ดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินไปหอมแก้มมัมบุญฟอดใหญ่ๆ และเดินออกจากห้องอาหารทันที

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้างานทำงานของแมร์เฟอร์ดังขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นไปมองทันที

" เรียบร้อยครับนาย ผมให้คนของเราเอาไปส่งที่ รพ. ให้ถึงมือเธอแล้วครับ" ทาร์มรายงานเรื่องที่เจ้านายสั่งให้เจ้านายได้ทราบถึงภารกิจที่ลุล่วงแล้ว

" ดี " แมร์เฟอร์ตอบสั้นๆพลางก้มหน้าลงทำงานต่อ

" ไอ้แมร์มึงหายไปไหนมาสามวันสามคืนว่ะ" เสียงของฟอเมอร์เดียงมาจากทางประตู แมร์เฟอร์ถอนหายใจแรงๆ พลางเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฟอเมอร์ ฟอร์ซ โซรัส โนรัส ทีละคน เขายักไหล่ให้ พลางก้มหน้าลงไปสนใจเอกสารต่อ

" เงียบๆๆๆ มีความลับกับเพื่อนแล้วเหรอว่ะมึง" โซรัสเอ่ยแซว ทั้งสี่คนเดินมานั่งเก้าอี้ตรงกันข้ามแมร์เฟอร์ พวกเขามองสำรวจที่ลำคอของแมร์เฟอร์

" ผู้หญิงคนไหนว่ะถึงดึงมึงเอาไว้ได้ขนาดนั้นเนี่ย บอกพวกกูทีไอ้แมร์ เธอเร่าร้อน เซ็กซี่ มากเหรอว่ะ" ฟอเมอร์ถามด้วยความสงสัย แมร์เฟอร์ยังก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่สนใจ เพราะเขาคิดว่าถ้าเขาไม่สนใจเดี๋ยวเพื่อนๆคงจะไปจากห้องเองแหละ

" เงียบ ไม่ตอบ เจ็บคอเพราะใช้เสียงมากหรือเปล่าว่ะ " โนรัสพูดออกมาเดาๆ แมร์เฟอร์หยุดชะงักมือเล็กน้อย เพื่อนๆทั้งสี่คนยิ้มร้ายที่มุมปาก และมองหน้ากัน

" เธอชื่ออะไร เร่าร้อนมากแค่ไหนว่ะ พวกกูอยากลองว่ะ เอามีให้พวกกูทดสอบบ้างสิว่ะ" โซรัสพูดน้ำเสียงตื่นเต้น แววตาลุกวาวเหมือนลูกแมว แมร์เฟอร์ขบกรามแน่นๆ พลางเงยหน้ามองหน้าเพื่อนที่ละคนด้วยความตาอำมหิต เพื่อนๆทั้งสี่คนถึงกับหยุดชะงักและลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ

" พวกกูล้อมึงเล่น" ฟอร์ซรีบตอบปฏิเสธเพื่อแก้ตัวให้แมร์เฟอร์ได้เข้าใจ แมร์เฟอร์มองเพื่อนๆด้วยสายตาว่างเปล่า

" กู ไม่ เล่น" แมร์เฟอร์ค่อยๆเปล่งที่แหบแห้งออกมาให้เพื่อนๆได้ยินชัด ทั้งสี่หนุ่มได้ยินเสียงของแมร์เฟอร์ถึงกับอ้าปากหวอ เพราะโนรัสเดาถูก ทั้งสี่คนเงียบทันที เพราะไม่กล้าเซ้าซี้แมร์เฟอร์เรื่องนี้ พวกเขาตัดสินใจแยกย้ายกันไปนั่งคนละมุม เพื่อนรอให้แมร์เฟอร์ทำงานเสร็จ แล้วพวกเขาจะชวนแมร์เฟอร์ไปทานข้าวที่ห้าง

รพ .

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของซีคริสขึ้น พร้อมกับผลักเข้ามา

" ดร. ค่ะ คนไข้ห้องxx คลุ้มคลั่งค่ะ " พยาบาลประมวลรีบรายงานเหตุการณ์ให้หมอซีคริสได้ทราบเรื่องหมอซีคริสรีบดันตัวลุกขึ้นยืนและรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที เพื่อไปที่ห้องคนไข้คนนั้น

" ดร. ค่ะ คนไข้คลุ้มคลั่งหนักมากค่ะ" พยาบาลอีกคนรีบวิ่งเข้ามารายงาน หมอซีคริสพยักหน้ารับ พร้อมวิ่งไปทันที พยาบาลประมวลวิ่งตามหลังไป

ปึ่ก!!!!! เก้าอี้ในห้องคนไข้โดนคนไข้จับโยนใส่กระจกหนาทึบที่เป็นหน้าต่าง กระจกไม่แตกอะไร แต่เก้าอี้กระเด็นกลับหาคนไข้ๆจับเก้าอี้โยนไปใส่กระจกอีกรอบ

ปึ่ก!! เสียงเก้าอี้กระทบกระจกหนาทึบ

" อ๊ากกกกกกกกกกกก พวกบ้า!!! ปล่อยกูออกไป!!! กูไม่ได้บ้า!!! " คนไข้ตะโกนเสียงดังในห้อง พลางวิ่งมายืนอยู่ที่หน้าประตูที่เป็นกระจกสีเหลืองจัตุรัสเท่าไม้บรรทัด

" ปล่อยกู!!!!!! " คนไข้ผู้ชายพยายามตะโกนบอกพยาบาลด้านนอก เขาพยายามเปิดประตูเพื่อจะได้ออกไปด้านนอก

ปึ่ก!! กำปั้นใหญ่ชกเข้าที่กระจกหนาประตูแรงๆ ใบหน้าของคนไข้เกรียวกราว แววตาดุร้ายเหมือนเสือ พยาบาลเห็นแล้วก็กลัว เพราะนี้คือคนไข้ใหม่ที่หมอพูลทรัพย์พึ่งส่งมา คนไข้ฉีกเสื้อผ้าของตัวเองออกจากร่างกาย จนเปลือยเปล่า

ปึ่ก!!!! คนไข้ผู้ชายพยายามวิ่งชนประตูแรงๆ หมอซีคริสวิ่งมาพอดี

" หยุด!!!" หมอซีคริสเปล่งเสียงออกมาเหี้ยมๆ พลางมองคนไข้ผู้ชายที่คลุ้มคลั่งพยายามวิ่งชนประตู คนไข้ผู้ชายมองหน้าหมอซีคริสพลางขบกรามแน่นๆ ยิ่งเห็นหน้าหมอผู้หญิงเขายิ่งอยากฆ่า

" ปล่อยกู!!! อีหมอบ้า อีหมอกะ...ี่ร " คนไข้ผู้ชายตะโกนด่าหมอซีคริสด้วยความโมโห หมอซีคริสกำมือเข้าหากันแน่นๆ พลางขบกรามแน่นๆ

' หึ! อยากลองดีกับกูเหรอไอ้เวร' หมอซีคริสเหยียดยิ้มร้ายที่มุมปากพลางมองด้วยแววตาเยือกเย็น คนไข้ผู้ชายถอยหลังเพื่อจะวิ่งมาชนประตูใหม่ หมอซีคริสยื่นมือไปเปิดประตูห้องคนไข้ออกและแทรกตัวเข้าไปในห้องของคนไข้ผู้ชาย เธอปิดประตูลง พยาบาลประมวลและพยาบาลข้าวกล้องอ้าปากหวอ เพียงแค่ประตูปิดลง คนไข้ผู้ชายพุ่งเข้ามาหาร่างของหมอซีคริสทันที เพื่อหวังสั่งสอนหมอสาว แต่หมอซีคริสตั้งตัวไว้ได้

ผัวะ!ๆๆๆ ตุบ! ๆๆๆ หมอซีคริสชกเข้าที่ใบหน้าของคนไข้ผู้ชายไป และเตะเข้าที่ลำตัวอีกรัวๆ

" มึง ตาย !" คนไข้ผู้ชายร่างสูงใหญ่เค้นเสียงรอดไรฟันด้วยควาหงุดหงิด แววตาโมโหมากๆที่หมอซีคริสทำร้ายเขา พยาบาลทั้งสองคนด้านนอกมองดูหมอซีคริสอย่างอึ้งๆ หมอซีคริสตั้งการ์ดขึ้นพลางกวักมือเรียกคนไข้ผู้ชายให้เข้ามา

พรืดๆๆผัวะ! พรืดๆๆๆ ตุบๆๆ คนไข้ผู้ชายที่คลุ้มคลั่งเหยียดยิ้มร้าย พร้อมพุ่งตัวเข้ามาหาหมอซีคริส เขาชกรัวๆใส่หมอซีคริส แต่พลาดเพราะหมอซีคริสหลบได้ แต่หมอซีคริสก็พลาดโดนกำปั้นใหญ่เข้าที่มุมปากเช่นกัน คนไข้ผู้ชายยิ้มสะใจและเตะที่ข้างลำตัวของหมอซีคริส เธอเบี่ยงตัวหลบและโดนเตะบ้าง

ผัวะ!ๆๆๆๆๆตุบ! ๆๆๆๆๆ หมอซีคริสก็ไม่ยอมแพ้ชกเข้าที่ใบหน้าของคนไข้ผู้ชายรัวๆไม่พลาดสักหมัด พร้อมเตะรัวๆเข้าลำตัวเช่นกัน

" อ๊ากกกกกกกกกก อีบ้า มึง!" คนไข้ผู้ชายร้องออกมาด้วยความโมโหหงุดหงิด พร้อมพุ่งร่างสูงใหญ่เข้ามาหาหมอซีคริส พยาบาลทั้งสองคนตาโตอ้าปากหวอด้วยความตกใจ หมอซีคริสเหยียดยิ้มร้ายพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ทเพื่อหยิบเข็มฉีดยาออกมา เธอพุ่งกระโดดเข้าไปหาคนไข้เช่นกัน พร้อมกับแทงเข็มลงที่ต้นคอของคนไข้และฉีดยาเข้าไปในร่างกายของคนไข้ผู้ชายทันที

" อ๊ากกกกกกกกกกก" คนไข้ผู้ชายร้องเสียงหลงพร้อมกับใช้เท้าถีบเข้าที่หน้าท้องของหมอซีคริสแรงๆ ร่างของหมอซีคริสหงายหลังล้มลงไปกองกับพื้น

ตุบ! คนไข้ผู้ชายใช้มือกุมที่ต้นคอของตัวเอง หมอซีคริสค่อยๆดันตัวลุกขึ้นยืน พลางเหยียดยิ้มสะใจ เธอจ้องมองหน้าคนไข้ที่คลุ้มคลั่งนิ่งๆ

" มึง อีหมอกะ..ี่ร อีร่าน อี." คนไข้ร้องด่าหมอซีคริสพร้อมกับร่างร่วงลงไปกองกับพื้น เพราะหมดสติ

" หึ !" หมอซีคริสพ่นลมหายใจออกมาทางจมูกแรงๆ

' กูจะลงโทษ พวกไม่รักดี' หมอซีคริสพลางคิดในใจ พร้อมกับเดินออกไปจากห้องคนไข้ทันที