หวงรักพิศวาส

บทที่4 แผนการขององศา

บทที่4

แผนการขององศา

โยเกิร์ตเดินมาสั่งกระเพาะปลาในครัวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพนักงานเด็กเสิร์ฟต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าองศาคงจะติดใจหรือไม่ก็ต้องการตัวโยเกิร์ตไปเป็นผู้หญิงของเขาหรือไม่ก็ต้องการขึ้นเตียงและจบความสัมพันธ์ลงหลังจากเสร็จภารกิจ ภูริได้ยินเรื่องราวเหล่านี้เขาก็แทบไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานแต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของโยเกิร์ตเขาก็ฮึดสู้อีกครั้งเพราะเขาเชื่อใจว่าโยเกิร์ตไม่มีทางหลวมตัวไปเป็นของเล่นของใครเด็ดขาด

"รอพี่สักสิบนาทีนะครับ" ภูริรีบหันไปทำกระเพาะปลาอย่างตั้งใจสิบ นาทีผ่านไปเขาก็หันมาพร้อมกับชามกระเพาะปลาพร้อมส่งรอยยิ้มให้คนตัวเล็กที่ยืนหน้างออยู่ด้านหลัง "เสร็จแล้วครับรีบเอาไปเสิร์ฟเถอะเดี๋ยวลูกค้าจะงอแง"

"ค่ะพี่ภู"

โยเกิร์ตเดินถือถาดกระเพาะปลาออกมาเสิร์ฟเธอก้มหน้าลงทันทีหลังจากที่วางชามกระเพาะปลา องศามองหน้าเด็กสาวตรงหน้าแล้วคิดในใจเด็กคนนี้ทำไมถึงได้ผิวพรรณดีใบหน้าไม่ต้องแต่งเติมอะไรก็ดูสวยเป็นธรรมชาติกลิ่นกายก็หอมอ่อนๆ จากดอกไม้ชวนให้น่าหลงใหล

"หนูขอตัวก่อนนะคะพอดีว่าหนูมีรายงานต้องส่งพรุ่งนี้"

"ก็ไปสิเพราะวันนี้ถ้าฉันไม่ได้เงินจากแม่ของเธอดูท่าร้านอาหารโบตั๋นคงจะเดือดร้อน"

คำพูดที่เป็นเหมือนคำข่มขู่ทำให้โยเกิร์ตเงยหน้าขึ้นมาเพื่อสบตากับคนใจร้าย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอและเขาได้สบตาประสานกันนัยน์ตาของเธอมีความเจ็บปวดซ่อนอยู่ภายในส่วนองศาเขามีเพียงความว่างเปล่าราวกับคนไม่มีหัวใจ

"ขึ้นไปทำงานของแกได้แล้วโยเกิร์ตทางนี้แม่จัดการเอง" โบตั๋นรีบเดินเข้ามาดึงแขนลูกสาวออกไปองศาเห็นภาพนั้นแล้วยกยิ้มมุมปากแบบนี้สิถึงจะสนุกเด็กสาวบริสุทธิ์ดูไร้เดียงสาน่าถูกเสืออย่างเขาขย้ำขยี้ให้จมเตียง

วันต่อมา

โยเกิร์ตหอบรายงานกองปึกใหญ่เดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยก่อนจะแจกจ่ายให้กับเพื่อนที่สั่งงานเธอไว้แล้วรับเงินเข้ากระเป๋าบางคนก็โอนเงินผ่านบาร์โค้ดด้านหลังเคสโทรศัพท์ส่วนมะปรางก็จ่ายเพิ่มให้อีกเท่าตัว

"มะปรางรายงานมันแค่ 500 แกจ่ายทำไมตั้ง 1,000 บาทมันมากเกินไปนะ"

"แฟนฉันให้มาถือว่าฉันช่วยแกก็แล้วกัน"

"แกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่รู้เรื่องเลย" โยเกิร์ตทำหน้าตกใจก่อนจะหยิบแซนด์วิชที่เธอซื้อมาจากนักศึกษารุ่นน้องขึ้นมาทานรองท้องก่อนขึ้นเรียน

"ก็สักพักแล้วล่ะเขาทั้งหล่อทั้งรวยเลี้ยงฉันได้สบายเมื่อคืนก็ให้เงินฉันมาตั้งสองหมื่น ฉันจะเก็บเงินส่วนนี้เอาไว้ใช้ถ้าเกิดแกมีอะไรให้ฉันช่วยหรืออยากได้เงินก็บอกนะฉันจะลองคุยกับแฟนให้ยืมเงินแค่แสนสองแสนขนหน้าแข้งแฟนฉันไม่ร่วงหรอก"

"บ้าน่า ฉันไม่ยืมเงินใครหรอกเมื่อคืนใช้หนี้คุณองศาไปแล้วแม่ฉันบอกว่ายังพอเหลือเงินหมุนเวียนในร้านโชคดีที่เมื่อคืนลูกค้าเข้าเยอะ ถ้าฉันมีเงินมากพอใช้หนี้คุณองศาหมดว่าเราฉันจะพาแม่พาพี่ภูริแล้วพาปุยนุ่นไปเปิดร้านอาหารที่ไกลสุดลูกหูลูกตาไม่ต้องพบเจอกับสภาพแวดล้อมเดิมๆ "

"ฉันเป็นกำลังใจให้แกนะโยเกิร์ต"

"ขอบใจนะอยู่กับแกแล้วฉันสบายใจมากไปขึ้นเรียนกันเถอะอีกยี่สิบนาทีอาจารย์จะเข้าแล้ว"

สองสาวเดินคุยกันพร้อมเสียงหัวเราะคิกคักเธอสองคนเดินผ่านรถตู้สีดำติดฟิล์มทึบรอบคันจนไม่เห็นว่าใครนั่งอยู่ในรถ และคงจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่องศาเขาตามสืบดูว่าโยเกิร์ตแท้จริงแล้วเธอเป็นเด็กแบบไหนถ้าเธอเป็นผู้หญิงประเภทมักง่าย มั่วผู้ชายหรือแรดเงียบเขาจะได้ไม่ชายตามองให้เสียสายตาแม้แต่น้อย

เมื่อลูกน้องคนสนิทกลับขึ้นมาบนรถเขาก็รีบรายงานเรื่องราวพฤติกรรมของโยเกิร์ตและเพื่อนสนิทให้ฟัง โยเกิร์ตรับทำรายงานเขียนงานต่างๆ ในราคาที่ถูกแสนถูกเพราะเธอต้องการให้คนมาใช้บริการเยอะๆ เธอเป็นเด็กขยันบางครั้งก็ไปรับเสื้อผ้ามือสองมาขายที่ตลาดหลังมหาวิทยาลัยเพื่อผ่อนปรนความเหนื่อยล้าจากผู้เป็นแม่

"ส่วนเด็กที่ชื่อมะปราง"

"กูไม่ได้อยากรู้"

"ครับคุณองศา"

องศากลับมายังเลาจน์ของเขาผู้หญิงที่ลูกน้องจัดเตรียมไว้ก็ทยอยเดินขึ้นมาให้เขาได้เลือกแต่วันนี้องศารู้สึกเบื่อหน่ายเขาจึงไล่ทุกคนออกไปให้หมดเพราะเขาต้องการสมาธิในการทำงานและเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาเอาไว้ให้จบ

"คุณองศาครับอันนี้เป็นสัญญาการกู้ยืมของเจ๊โบตั๋นยอดทั้งหมดห้าล้านแต่ทยอยผ่อนใช้มาแค่ห้าแสนเท่านั้นครับ" ธนัทรีบหยิบเอกสารกู้ยืมของเจ๊โบตั๋นออกมาให้เจ้านายได้ดู

"ก็ถือว่าจ่ายตรง"

"คุณองศาสนใจลูกสาวของเจ๊โบตั๋นหรือครับ"

"ก็ไม่เชิงถ้าเอามากินเล่นๆ ก็น่าลองอยู่"

"คงยากครับเพราะเจ๊โบตั๋นแกห่วงลูกสาวมากปกติแล้วแกจะไม่ให้ลูกสาวลงมาจากชั้นสามเลยนอกจากว่าลูกสาวแกว่างไม่มีอ่านหนังสือถึงจะลงมาช่วยงานในครัวครับ"

"อะไรที่ได้ยากกูยิ่งอยากได้ มึงส่งคนไปป่วนร้านอาหารโบตั๋นสักหน่อยก็ดีเอาแค่เบาะๆ กูอยากรู้เหมือนกันถ้าไม่มีเงินมาจ่ายหรือจ่ายล่าช้า หากกูยื่นมือเข้าไปช่วยมันจะเป็นยังไง"

ธนัทไม่กล้าพูดอะไรทำได้แค่เพียงยืนประสานมือก้มหน้าอยู่มุมห้องสิ่งที่เจ้านายสั่งเมื่อสักครู่เขาคงต้องทำตามคำสั่งโดยเร็วที่สุด

----------------------------------

หายใจเข้าลึกๆค่ะ นี่พึ่งจะเริ่ม