บทที่3
ข่มขู่
หลังจากวันนั้นองศาก็ได้รู้ว่าโยเกิร์ตเธอไม่ได้รับงานขายบริการเพราะว่าแม่ของเธอค่อนข้างห่วงลูกสาวมากแต่ทำยังไงได้ถ้าไม่มีปัญญาผ่อนชำระหนี้สินเขาก็จะเอาเธอมาทำงานชดใช้จนกว่าเขาจะได้เงินคืนทั้งต้นและดอก
"มะปรางอันนี้งานของแกฉันทำเสร็จแล้วลองตรวจดูก่อนว่าผิดพลาดตรงไหนไหม" โยเกิร์ตส่งรายงานที่เธอนั่งทำทั้งคืนให้เพื่อนรักอย่างมะปรางดูมะปรางรีบเปิดตรวจงานอย่างละเอียดแต่ก็ไม่มีอะไรผิดพลาดเธอจึงจ่ายเงินที่เหลือให้โยเกิร์ตไป
"แกเนี่ยทำงานได้เรียบร้อยมาก ว่าแต่ช่วงนี้แม่แกเป็นยังไงบ้างไปหาหมอมาครั้งนั้นดีขึ้นบ้างไหม"
"ก็เหมือนเดิมฉันเองก็จนปัญญาจะไปหางานทำก็ทิ้งร้านไม่ได้"
"ฉันเอาใจช่วยนะบ้านฉันเองก็เป็นแค่คนขายผ้าคงไม่มีปัญญาเอาเงินมาให้แกยืมเหมือนกัน"
"แค่แกเข้าใจฉันอยู่เคียงข้างฉันก็พอแล้วมะปราง^^"
วันนี้มีกิจกรรมในช่วงเย็นทำให้โยเกิร์ตต้องกลับบ้านมืดกว่าทุกครั้งเธอนั่งรถรับส่งประจำทางแต่ก็เลือกลงก่อนถึงตรอกสำราญเธอไม่ให้คนภายนอกรู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน วันนี้เธอกลับเข้ามาก็พบลูกค้ามากมายกำลังโอบเอวสาวสวยขึ้นไปบนชั้น 2 อาคารพาณิชย์แห่งนี้เป็นตึก 3 ชั้นเธอกับแม่จะพักอยู่ห้องบนสุดส่วนชั้น 2 จะเป็นสถานที่แห่งความสุขของเราชายฉกรรจ์แต่เป็นนรกของสาวสวยที่ต้องกัดฟันทำงานนี้เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพส่งเสียครอบครัวแม้แต่บางคนมีลูกมีผัวก็ยังต้องมาทำงานเพื่อหาเงินกลับเข้าบ้านทุกวัน
"ทำไมวันนี้คนเยอะจังเลยค่ะแม่"
"แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแต่แกทำไมถึงกลับซะมืดเลย"
"วันนี้มีกิจกรรมตอนเย็นหนูเป็นรุ่นพี่ก็ต้องอยู่รอจนกว่ารุ่นน้องจะกลับว่าแต่แม่เถอะกินข้าวกินยาหรือยัง"
"เรียบร้อยแล้วเจ้าภูมันทำซุปมาให้ค่อยโล่งคอหน่อยช่วงนี้กินอะไรก็ขมไปหมด"
โบตั๋นบ่นความทุกข์ทรมานให้ลูกสาวฟังก่อนจะเดินไปคุยกับลูกค้าตามประสาแม่เล้า โยเกิร์ตรีบเดินขึ้นมาบนห้องวันนี้เธอรู้สึกปวดหัวจึงไม่อยากลงไปวุ่นวายด้านล่างอีกอย่างเธอมีงานที่เพื่อนๆ แห่กันมาจ้างต้องทำจึงขอผู้เป็นแม่มาทำงานด้านบน
อีกด้าน
วันนี้องศามีงานที่ต้องไปจัดการกว่าจะกลับก็เกือบเที่ยงคืนเขาจึงให้ลูกน้องแวะมายังร้านอาหารโบตั๋นแต่เวลานี้ภายในร้านกลับมีเสียงโหยหวนของสาวบริการบนชั้น 2 ดังลงมาพาให้ลูกน้องที่ยืนอยู่กลืนน้ำลายลงคอ
"ป้าโบตั๋นมีผู้หญิงว่างบ้างไหมไอ้พวกนี้มันจะลงแดงตายแล้ว-_-"
"สำหรับคุณองศามีอยู่แล้วค่ะเดี๋ยวป้าจัดการให้ มาเร็วพ่อหนุ่มเด็กๆมันกำลังอาบน้ำประแป้งกันอยู่เลย"
องศาเดินเข้ามานั่งยันโต๊ะ VIP แต่วันนี้พนักงานของร้านกับไม่ใช่โยเกิร์ตที่สำคัญพนักงานคนนี้ไม่รู้จักกฎข้อห้ามของเขาเลยด้วยซ้ำตั้งแต่ก้าวเข้ามาก็ยังจ้องหน้าแววตาเป็นประกาย
"คุณองศารับอะไรดีคะ"
"ฉันเห็นหน้าเธอแล้วกินไม่ลงไปเปลี่ยนพนักงานมา-_-"
พนักงานของร้านโบตั๋นหน้าถอดสีรีบเดินก้มหน้าถอยออกมาด้วยความเร็วโบตั๋นจึงเปลี่ยนเด็กเสิร์ฟเข้าไปใหม่ครั้งนี้เขาส่งตัวท็อปที่เพิ่งลงมาไม่ถึงสิบนาทีเข้าไปรับออเดอร์
"ออกไป!!"
และก็ถูกไล่ตะเพิดออกมาอีกเมื่อโบตั๋นย่างกายเข้าไปเพื่อถามถึงสาเหตุลูกน้องคนสนิทขององศาก็เดินออกมาพอดีเขามีสีหน้าหนักใจไม่ต่างกัน
"คุณองศาต้องการให้เด็กที่ชื่อโยเกิร์ตมาดูแล"
"โยเกิร์ต! ไม่ได้นะคะลูกสาวของดิฉันไม่ได้รับงานแกแค่ลงมาช่วยงานเวลาลูกค้าเยอะ ตอนนี้แกทำงานอยู่บนห้อง เดี๋ยว!! คุณองศาคะ!"
ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงนกเสียงกาเขาลุกขึ้นยืนได้ก็เดินไปที่บันไดเพื่อตรงไปยังชั้นสามส่วนลูกน้องคุ้มกันและจับตัวโบตั๋นเอาไว้ บรรยากาศบนชั้นสามอากาศค่อนข้างปลอดโปร่งมีกลิ่นหอมจากดอกมะลิที่ปลูกไว้ริมระเบียง ชั้นนี้มีเพียงสามห้องนอนเขาเปิดประตูห้องแรกแต่มันล็อกจากด้านนอก ห้องที่สองก็เช่นกันคงจะเป็นห้องสุดท้ายเพราะไม่มีกุญแจแถมยังมีเสียงเพลงดังมาจากในห้องด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
(ค่าาา) โยเกิร์ตรีบเดินมาเปิดประตูแต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นกลับพบว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คุณแม่โบตั๋นแต่เป็นองศา
"คุณองศา!" โยเกิร์ตรีบก้มหน้าลงไม่รู้เขาขึ้นมาได้ยังไงแต่ตอนนี้เธอกลัวว่าเขาจะทำอะไรไม่ดีกับเธอเหลือเกิน
"ฉันต้องการให้เธอลงไปรับออเดอร์อาหารแม่เธอจุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง"
"โยเกิร์ตขอโทษแทนคุณแม่ด้วยค่ะ พอดีว่าวันนี้โยเกิร์ตมีทำรายงานค่ะ"
"นี่เป็นคำสั่ง"
โยเกิร์ตยอมเดินออกมาจากห้องเพื่อเดินตามเขาลงมาด้านล่างทุกคนต่างมองมาที่เธอแม้แต่เด็กในร้านยังซุบซิบนินทากล่าวหาว่าเธอก็ขายตัวเหมือนกัน
"คุณองศาจะรับอะไรดีคะเดี๋ยวหนูจะไปสร้างพ่อครัวให้ค่ะ"
"เธอคิดว่าร้านของเธอมีอะไรอร่อยบ้าง" เขาถามพร้อมมองหน้าเธอนิ้วชี้เขียวบนขอบแก้วสายตามองเธออยากพิจารณา
"อร่อยทุกอย่างค่ะ" เธอตอบโดยไม่มองหน้าเขาเพราะรู้กฎข้อห้ามไม่ดี
"รวมถึง...." องศากัดริมฝีปากตัวเองเด็กคนนี้มันน่าเสียเหลือเกินเขาอยากได้เธอไว้เป็นของเล่นเอาไว้กินแก้ขัดเบื่อเมื่อไหร่ค่อยเขี่ยทิ้งให้ลูกน้องด้านนอกเขาไม่ใช่คนดีเป็นเหมือนเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อที่อ่อนแอ
"คุณองศาคะ ฉันขอล่ะ อย่ายุ่งกับลูกสาวดิฉันเลย" โบตั๋นพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น
"กำหนดจ่ายเงินคือเมื่อวานป้าคงลืมไปหรือเปล่า"
"เดี๋ยววันนี้ปิดร้านแล้วป้าจะรีบเคลียร์เงินให้ค่ะเมื่อวานป้าไปหาหมอมา"
"ผมจะรอส่วนเธอไปสั่งกระเพาะปลามาให้ฉัน-_-"
"ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ"
----------------------------
โยเกิร์ตหนีไปลูกไอ้หื่นมันเริ่มแล้ว
เนื้อเรื่องอาจจะดูรุนแรงแต่จริงงๆแล้วพระเอกไรท์เป็นคนดี๊ดีนะ ดีจริงๆ (กำหมัดแน่น)