My Wildest Fantasy

Chapter 2

Mabilis na inakyat ko ang malaking puno at pumuwesto sa pinakamataas na bahagi ng nito. Nang maramdaman ko na kumportable na ako sa aking upo ay saka ko pa lang inilabas ang aking notebook na kung saan ay nakasulat ang tula na kailangan kong kabisaduhin.

“Diba sadyang merong magpapatotoo?

Na sa mundong napakaraming tao,

Kung sino pa yung nakaraan mo,

Siya pang madalas na makikita mo, Nakatadhana nga ba ang lahat?

Mismong sa araw-araw mong pagdilat, Nalulungkot ka pa din sa pagkat,

Naa-alala mo ang nakaraan mong masaklap, Ang siyang taong nagbibigay sayo ng saya, Ngayon siyang sumusugat sa puso mo

Pero kahit anong pilit o ipagsiksikan pa,

Hindi na maibabalik ang dating nawala na.”

Basa ko with matching action pa, paborito ko talaga ang tula at dahil dito ako magaling ay isa ako sa mga napili na sumali sa isang paligsahan sa aming paaralan. Kaya naman double insayo ang ginagawa ko upang hindi ko makalimutan ang aking linya.

“Plak! plak!” Natigilan ako ng marinig ko ang isang malakas na palakpak mula sa ibaba ng puno. Mula sa pagitan ng aking mga hita ay sinilip ko kung sino ang aking tagahanga. Ganun na lang ang labis na pagkamangha ko ng makita ko ang lalaki na nagligtas sa akin kahapon.

“Oh? Mr. Smith!” Masaya kong tawag sa kanya, biglang naningning ang aking mga mata ng makita ko ang gwapo niyang mukha. Mas lalo yatang nahulog ang loob ko sa kanya dahil napaka gwapo nito sa suot niyang puting polo na wala ka man lang makikita ni katiting na gusot. Nakatuck in ito sa itim niyang pantalon na halos nangingintab ang kulay. Pati ang sinturon nito ay sa palagay ko ay napakamahal dahil ngayon lang ako nakakita ng ganoong style at masyadong matingkad ang pagkaitim nito.

“What are you doing there? Bumaba ka d’yan Miguri at baka mahulog ka.” Anya sa malakas na tinig, kita ko kung paano siyang mag-aalala sa akin kaya naman lalong tumataba ang puso ko.

Marahil at bata pa nga ako ngunit nauunawaan ko kung ano ang ibig sabihin ng itinitibok ng puso ko. Bata man ako sa paningin ng lahat ngunit sigurado ako na mahal ko na ang lalaking ito, wala na akong iba pang nanaisin sa buhay kundi ang makasama siya hanggang sa pagtanda.

“Ba-babâ lang ako kung sasabihin mo sa akin na boyfriend na kita.” Diretsahan kong sabi na siyang kinatigil niya bago kumunot ang noo nito. Nang wala akong matanggap na sagot mula sa kanya ay nakadama ako ng inis kaya umayos ako ng upo at humiga sa sangâ ng puno na aking kinauupuan.

“s**t, ang tigas ng ulo nang batang ito.” Narinig kong bulalas niya sa tinig na wari moy nanggigigil. Lihim akong napangiti dahil para sa akin ay ang cute n’yang magmura. Madalas naman akong makinig ng mura mula sa mga kaibigan ko or di kaya ay sa aming mga kapitbahay ngunit ang isang ito ay may pagka-class ang dating.

Imbis na matakot sa kanya ay lalo pa akong kinilig kaya nagkunwari ako na wala siya sa paligid at ipinagpatuloy ko ang pagbasa mula sa hawak kong notebook.

“Fine, I’m your boyfriend now, happy? Now come down.” Anya kaya mabilis akong bumangon sabay sabing,” Yes! My boyfriend na ako!” Anas ko sa masayang tinig bago mabilis na inihagis ang aking notebook sa baba at nagmamadaling bumaba.

Kita ko kung paanong mataranta si mr. Smith habang nakahanda ito sa posibilidad na mangyari.

Pagdating sa pinakahuling sanga ay binaligtad ko ang aking katawan at tanging ang mga binti ko lang ang nakakapit sa sanga. Labis siyang nagulat ng biglang tumapat ang mukha ko sa mukha niya habang nakalambitin sa sanga.

Naghinang ang aming mga mata at dinig ang tila abnormal na t***k ng puso ko, ilang sandaling katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa. Parang nagkaroon ng magnet sa pagitan naming dalawa dahil dahan-dahang lumapit ang mukha niya sa mukha ko. Para namang may sariling utak ang talukap ng aking mga mata dahil kusa itong pumikit hanggang sa naramdaman ko na lumapat ang mga labi niya sa labi ko.

Bigla kong naimulat ang aking mga mata dahil sa katangahan ko ay lumambot ang aking mga binti at nakalas ito mula sa pagka-kapit sa sanga, “Ay!” “s**t, I got you!” Halos magkapanabay naming sambit bago mahigpit niyang niyakap ang mga hita ko. Pagmulat ng aking mga mata ay tumambad sa aking paningin ang lupa na gahibla na lang ang layo mula sa mukha ko. Mabuti na lang talaga at mabilis kumilos ang katawan ni Mr. Smith dahil kung hindi ay siguradong nasira na ang maganda kong mukha.

Ilang sandali pa ay nagulat ako ng sa isang iglap ay binago niya ang posisyon ko at ngayon ay maayos na niya akong karga.

“Wow, cool!” Humahanga kong saad bago pinulupot ang mga braso ko sa kanyang leeg, abot hanggang tainga ang ngiti ko.

“Sa susunod huwag mo ng uulitin ‘yun.” Seryoso niyang sabi na wari mo ay galit.

“Promised, hindi na po.” Bago matamis na ngumiti sa kanya, isang mabigat na buntong hininga ang kanyang pinakawalan bago niya binitiwan ang mga hita ko upang ibaba ako sa lupa. Ngunit pagkasayad ng mga paa ko sa lupa ay mabilis akong lumundag at ipinulupot ang dalawang binti ko sa balakang nito.

“What are you doing?” Nagtataka niyang tanong sa akin ngunit naramdaman ko naman ang kanyang kamay sa aking pang-upo. Alam ko na inaalalayan niya ako na huwag mahulog.

“Remember, boyfriend na kita kaya pwede na akong magpa-buhat sayo anytime.” Nakangiti kong wika at mas hinigpitan ko pa ang yakap ko sa leeg nito.

“Sa tingin ko hindi boyfriend ang kailangan mo kundi tatay.” Umiiling niyang sabi habang naglalakad patungo sa putol na kahoy at naupo doon habang ako ay umupo naman sa kanyang kandungan.

“Tatay? hindi ba pwedeng naglalambing lang? Isa pa malaking tao ka kaya sisiw lang sayo ang bigat ko.” Ani ko, lihim naman akong napangiti ng maramdaman ko na masuyo niyang hinahaplos ang likod ko pati ang aking mahabang buhok.

“Bakit ang gwapo mo ngayon? Aalis ka ba?” Maya-maya’y tanong ko sa kanya na siyang ikinatawa nito.

“Nope, because today is my birthday.” Nakangiti niyang sagot, makikita sa kanyang mga mata ang labis na pagkagiliw nito sa akin. Biglang namilog ang mga mata ko at nagbago ang expression ng aking mukha.

“Oh, bakit nakasimangot ka? Di ba dapat batiin mo ako?” Nagtataka na tanong ni Smith sa akin ng mapansin niya na nanghahaba ang nguso ko.

“Kasi wala akong regalo para sayo.” Malungkot kong sagot, matamis na ngumiti siya sa akin bago hinagod ang likod ko.

“Basta ba lagi kang naka smile sa akin sapat ng regalo ‘yun.” Magiliw niyang sagot kaya naman nanumbalik ang ngiti ko, bigla akong natigilan ng may maalala ako na maaari kong ibigay sa kanya bilang regalo.

Umangat ang aking dalawang kamay at kinalas ang suot kong kwintas na regalo pa sa akin ni Papa bago ito pumanaw. Pagkatapos ko itong mahubad ay isinuot ko naman ito sa leeg ni Smith. Nanatili lang siyang tahimik na nakamasid sa akin.

“ Happy birthday, boyfriend ko.” Nakangiti kong bati sa kanya habang ito ay hindi makapaniwala na nakatingin sa akin at sa kwintas na kanyang suot.

“Bakit mo sa akin ‘to ibinigay? Baka mamaya importante sayo ‘to?” Seryoso niyang tanong sa akin, tama siya importante talaga sa akin ang kwintas na ‘yun dahil iyon ang nag-iisang alaala ng aking Ama.

“Espesyal ka kasi sa akin kaya sayo ko ibibigay ang isang bagay na pinakamahalaga sa akin. Huwag mong isasangla ‘yan, ha!” Pagkatapos kong sabihin iyon ay bumunghalit siya ng tawa na labis kong ipinag-taka. Seryoso ako tapos siya tinatawanan lang niya ang mga sinabi ko?

Maya-maya ay tumigil siya sa pagtawa at hindi ko inaasahan ng bigla niya akong halikan sa labi na wari mo ay nanggigigil.

Nanatiling nakaawang lang ang bibig ko habang ang bibig niya ay lalong idiniin sa akin bago nito sinipsip ang ibabang labi ko. Maya-maya ay bigla siyang natigilan at nagmamadali na inilayo ang sarili sa akin.

“S-Sorry hindi ko sinasadya.” May pag-aatubili niyang sabi bago ako iginiya nito patayo at inayos ang aking damit pati ang damit niyang nagusot. Pakiramdam ko ay nangangapal ang labi ko na para bang nakadikit pa rin ang mga labi niya sa labi ko.

“Mabuti pa sumama ka muna sa akin sa bahay sigurado gutom ka na.” Nakangiti niyang sabi kaya naman biglang namilog ang mga mata kong may kalakihan.

“Wow, talaga? Marami bang pagkain don sa inyo?” Inosenti kong tanong bago kinuha ang kanyang kamay. Nagsimula na kaming maglakad habang magkasalikop ang aming mga kamay na katulad ng mga pinapanood ko sa tv mula sa aming kapit-bahay.

Wala ng ginawa si Smith kundi ang tumawa ng tumawa kaya naiinis na ako sa kanya dahil kung tingnan ako nito ay parang bata sa kanyang paningin.

“Kabagan ka sana sa kata-tawa, hmp walang kwentang boyfriend.” Bumubulong kong saad habang nang hahaba ang nguso ko, mukhang narinig niya ang sinabi ko dahil mas lalo pang lumakas ang tawa nito..”

Naiinis na nag-una-una sa paglalakad si Miguri kaya naiwan si Smith. Sa tuwing nakikita ni Smith ang maganda at cute na mukha ng dalagitang si Miguri ay halos hindi na mawala ang ngiti sa kanyang mga labi. Kahit hindi na mag-effort ang dalagita ay matatawa ka sa kainosentihan nito kaya labis na nagigiliw si Smith sa kanya.

Ilang sandali pa ay huminto sila sa tapat ng malaking Mansion kaya biglang napako sa kanyang kinatatayuan si Miguri at halata ang pagdadalawang isip nito na pumasok sa loob ng bakuran ng Mansion nina Smith.

“Are you okay, Sweetie?” Nag-aalala na tanong ni Smith kay Miguri ng bigla itong huminto sa paglalakad.

“D-dito ka nakatira?” Alanganing tanong ng dalagita kay Smith, napangiti naman si Smith dahil iniisip niya na baka humahanga lang ang dalaga sa laki ng kanilang Mansion. Ang hindi alam ng binata ay isang alaala ang nagbabalik tanaw mula sa kanyang isipan.

“Tandaan mo ito Miguri, huwag na huwag mong susubukan na tumapak sa lupaing iyan. Maliwanag?” Seryosong pahayag ng kanyang ina, kumunot ang noo ng batang si Miguri habang nakatingin mula sa malaking Mansion na may ilang metro ang layo mula sa kanilang kinatatayuan.

“Bakit po, Nay? Ano po ba ang meron sa bahay na ‘yan?” Inosenting tanong ng bata sa kanyang ina. Isang mapait na ngiti ang naging tugon nito sa kanyang anak bago hinawakan sa kamay si Miguri at hinila na ito palayo. Hindi man niya nauunawaan ang lahat ngunit ang tanging tumatak sa kanyang isipan ay ang bilin ng kanyang Ina.

“Yup, this is my home, let’s go?” Ani ni Smith bago iginiya ang dalaga papasok sa loob ng malaking gate. Kahit na may pag-aalinlangan ay napilitan na rin ang dalaga na sumunod kay Smith.

“Hindi naman siguro malalaman ni Nanay na sinuway ko ang kanyang bilin.” Anya ng inosenteng dalagita habang naglalakad papasok sa loob ng Mansion.

“Son, kanina pa kita hinahanap,” anya ng Ama ni Smith. Natakot si Miguri sa istriktong mukha ng Ama ni Smith kaya mahigpit siyang humawak sa laylayan ng damit ng binata bago nagkubli sa likod nito.

Nabaling ang atensyon ni Señor Ignacio sa dalagita at saglit itong natigilan dahil tila pamilyar sa kanya ang mukha ng batang babae sa kanyang harapan. Bumuka sara ang bibig nito ngunit walang anumang salita ang namutawi mula sa kanyang bibig habang matiim na nakatingin sa mukha ni Miguri.

“Ahm, Papa, si Miguri bisita ko.” Nakangiting paalam ni Smith bago siya nag-excuse sa kanyang ama at hinila si Miguri patungo sa kusina.

“Babe, Oh? Sino ‘yang kasama mo?” Nagtataka na tanong ni Shirlie sa kanyang nobyo na kararating lang. Isang matamis na ngiti ang lumitaw na mga labi ni Miguri at natutuwang lumapit kay Shirlie dahil labis niyang hinahangaan ang taglay nitong ganda.

“Hello po, ako po ang girlfriend ni Smith.” Masiglang pahayag ng dalagita kaya biglang napaubo si Smith mula sa likuran ni Miguri. Natigil sa kanilang ginagawa ang lahat at halos isang tao na tumingin sa inosenteng mukha ni Miguri.

Saglit na natahimik ang buong paligid, ang ngiti sa mga labi ni Shirlie ay biglang naglaho habang seryosong nakatitig sa magandang mukha ni Miguri.

“Hahaha!” Ang halakhak ni Smith ang bumasag sa katahimikan ng lahat at natutuwang umakbay ito kay Miguri at hinila patungo sa lamesa.

“Gutom lang ‘yan, kumain ka muna.” Natatawang wika ni Smith kaya naman nanghahaba na ang nguso ni Miguri.

“Bakit? Boyfriend naman talaga kita ah?” Pamimilit ni Miguri kaya nakangiting hinarap ni Smith ang kanyang nobya.

“Yeah, she’s right, Miguri is my Girl-friend.” Nakangiting pahayag ni Smith bago kumindat sa kanyang nobya. Nakahinga ng maluwag si Shirlie dahil tila nauunawaan na niya kung ano ang nais ipahiwatig ng kanyang nobyo.

Matamis na ngumiti si Shirlie at lumapit kay Miguri at inakbayan ang dalagita.

“Parang gusto ko yatang magselos, bakit si Smith lang? Pwede ba kitang maging girl-friend?” Nakangiting tanong ni Shirlie, biglang nagliwanag ang mukha ni Miguri at natutuwa na hinarap nito si Shirlie.

“Talaga po? Wow, may girl-friend na rin akong maganda!” Nagagalak na sambit ni Miguri na siyang kinatawa ni Shirlie. Lihim na nakahinga ng maluwag si Smith dahil nai-ligaw ng kainosentihan ni Miguri ang lahat ng pagdududa ng kanyang nobya.