ARZELIAN II: Her Vengeance(Arzelian Trilogy #2)

Chapter 65

Chapter 65: After

Winter's POV

"UNCLE!!"

Marahan akong napadilat ng mata mula sa pagkakatulog, matapos ay sunod sunod akong napahinga ng malalim dahil sa panaginip na aking nakita.

Napaupo ako sa kama na aking kinahihigaan at marahang huminga ng malalim. pagka upo ay ilibot ko ang aking paningin.

Saka ko napagtanto na narito akong muli sa silid kung saan ako unang nagising at una kong nabungaran ay si Sean.

Sa isiping iyon ay bigla akong natigilan.

'Kung gayon ay hindi nga iyon panaginip, isa iyong bangungot ng katotohanan'

Napatakip ako sa aking bibig at hindi napigilan ang pagpatak ng aking mga luha.

'Wala na si uncle...At isa iyong katotohanang kahit kailan man ay hindi ko mababago...'

Napayakap ako sa sarili ko at hindi ko mapigilan ang mapahagulgol.

Sa tagpong iyon ay bumukas ang pinto ng aking silid, wala akong lakas para lingunin kung sino iyon.

Wala akong lakas para pansinin pa kung sino man siya, tuloy tuloy lang ako sa paghagulgol at hindi alintana ang nilalang na pumasok.

Ramdam ko na lumapit siya at saka umupo sa aking tabi.

"Lil sis..."

Nang marinig ko ang tinig na iyon ay mas lalo akong napaiyak, hindi ko mapigilan ang maging emosiyonal.

Isa nalang...isang isa na lang at ito na ang pinaka huli na iiyak ako...

Ayoko ng umiyak pang muli, at sisiguraduhin kong ito na ang huling pagkakataon na hahayaan kong maging mahina ako.

"Shhhh...I'm always be here, tahan na."

"K-Kuya..."

"I Know sis, i know what you want to say but please...rest okay? Malaking enerhiya ang pinakawalan mo ng ikaw ay nagwala, malamang na mahina pa ang katawan mo."

"But i feel no pain, i feel numb."

"Lil Sis..."

"K-kuya...J-joke lang ito diba? N-nahihirapa nako e, H-hindi kona alam kung anong paniniwalaan ko, N-nalilito na ako, N-nababaliw na ako kaiisip e..."

"Shhh...I know how it hurts, but please Winter, be strong...hindi magugustuhan ni Uncle na maging ganito ka, He wouldn't be happy if he see you suffering like shit...so pull your shits together and be brave, you need to face the truth...we will seek revenge and I'll help you with that, is it okay with you?"

Bigla akong natigilan sa sinabi ni kuya Eagan, he's right, I need to be strong enough to seek revenge. I will not judt sit and back and see them happily celebrating about their Success. I won't give them satisfaction. I won't let them be at peace.

Tinuyo ko ang luha sa aking mata, otomatikong nawala ang lahat ng emosiyon sa aking mukha.

Walang gana akong tumingin kay kuya na ngayon ay nakatitig sa akin, bigla ko tuloy naalala na simula pagkabata ko ay hindi ko siya nakasama, at masaya akong nandito siya sa aking tabi.

Hinila ko siya palapit sa akin saka siya niyakap ng mahigpit, madiin akong pumikit saka mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

Hindi ko muli napigilan ang pag patak ng aking luha, wala mang mababakas na emosiyon sa aking mukha ay tumulo pa rin ang aking luha.

Nawalan na ako ng magulang, nawalan na ako ng isa sa pinaka mahalagang tao sa aking buhay, nawala na si Uncle at hindi ko kakayanin pang muli kung mawawalan muli ako ng mahahalagang tao sa buhay ko.

Hindi ako papayag, at dadaan muna sila sa akin, bago nila mapaslang ang mga mahal ko sa buhay.

"Kuya..."

Ramdam ko ang pag ganti niya ng yakap sa akin, mahigpit iyon subalit nakakahinga naman ako, ramdam ko ang pagmamahal niya sa akin.

"Shhhh...kuya's here okay? I won't leave you."

"Don't leave me please, I don't know what will happen to me if something's happen to you...ikaw nalang at si Fariella ang meron ako, a-ayaw ko ng mawalan pa...m-masakit e, sobrang masakit...H-hindi kona kakayanin...mababaliw ako ng tuluyan. So please, take care of your self, iwasan mo ang kahit na anong makakapagpahamak sa iyo, please...I'm begging you."

"Lil sis, you don't need to beg 'cause I will do it even if you did not tell me, so rest assured okay? Now rest...your body need a rest, lot of power you've used so rest until you're strength back again okay?"

Sunod-sunod akong tumango, dahan - dahan akong inihiga ni kuya sa aking higaan, totoo ang sinabi niya, pahinga ang kailangan ko para mabawi ko ang lakas na nawala sa akin.

Ngayon ko lang naramdaman ang pagod, pagod sa lahat ng bagay. Pumikit ako saka pinakirmdaman ang paligid.

Nasa tabi ko si Kuya at dahan-dahan niyang hinihimas ang buhok ko, dahilan para makaramdam ako ng antok muli.

Ganito pala ang pakiramdam ng may nag aalaga sa iyo, sayang lang at hindi si Ina ang gumagawa nito sa akin, naalala ko pa noong bata ako ay si Uncle ang gumagawa nito sa akin.

Bago ako kainin ng dilim at mahulog sa malalim na pagkakatulog ay ramdam kong hinalikan ako ni kuya sa aking noo.

"Rest well little sister, Kuya's here okay? I won't leave you. I promise."

Iyon lang ang naalala ko saka ako binawian ng kamalayan.

ONE Week had passed and I regain my Strength, but i know from my self that this isn't enough to get revenge.

Natalo nga nila ang hari ng Aerious Kingdom at si Uncle na bihasa sa pakikipaglaban paano pa kaya ako? Na di hamak na baguhan sa ganitong buhay.

Naalala ko pa noong ako ay mapadpad rito, hindi ko akalain na ngayon ay malaki ang parte ko sa mundong ito, siguro nga na ito ay itinadhana na mangyari.

In the first place I belong here, pinabalik lang ako kung saan ako nararapat, kailangan kong mabawi ang lahat ng kinuha nila sa akin.

Lahat ng pag mamay-ari ng pamilya ko, ang dignidad at pangalan ng angkan ko na nasira dahil sa mga ganid at maka sariling hari.

Sa ngayon ay bumalik sa kaharian sina Sky Mizzy at Aunt Martha, upang isaayos ang kaharian nila.

Tuluyan ng nawalan ng koneksiyon ang kaharian ng Aerious Kingdom sa iba pang kaharian.

They cut their ties on them, they don't transacted nor communicate with them anymore. Nasira ang ilang daang taon na samahan dahil sa pagpaslang sa Hari ng Aerious Kingdom.

Si Sky sana ang papalit na Hari rito ngunit agad niya itong tinanggihan sa kadahilanang hindi pa siya handa.

Masiyado pa siyang bata para mag handle ng isang kaharian, kaya naman si Aunt Martha ang humalili rito.

Nanatiling Reyna ng Aerious Kingdom si Aunt Martha, the kind and caring Queen has gone. She become merciless because her heart is full of Mandess and hatred.

Sa kasalukuyan rin ay patuloy akong nag eensayo rito sa aming palasyo, nalaman ko na ito ang kaharian ng aking Ama, and no one can enter this Kingdom without our Permission.

Nalaman ko rin na mayroong sarilig Council ang aming Kaharian, kakaiba ang mga tao rito, sapagkat sa gitna ng pagkakaiba ay nagagawang mag tulungan ng bawat isa.

The mages here are from different Kingdoms, it can be Air Mage, Fire mage, Earth mage nor Ice mage.

We have different kind of people here but we accept them despite of being Different.

Napasulyap ako sa salamin at napatitig sa aking Kabuuan.

Suot ko ngayon ang bagong tahi na Short na itim, nagpatahi ako sa mga mananahi rito ng short na talagang pinasadya ko na para sa akin lamang.

Hindi ako sanay magsuot ng pang sinaunang damit o yung mga kimono na hindi ko gusto.

At maski ang mga gown na pang royalties and princesses ay hindi ko sinusuot. Bagaman na ako ay isang prinsesa ay hindi ko hilig ang magsuot ng magagara at nagkikintaban na kasuotan, maski ang mga alahas ay hindi ko hilig.

Suot ko rin ang pinatahing T shirt at ling sleeves, sabi naman ni Kuya ay maari kong ipagawa ang anumang naisin ko.

Magmula ng mamatay si Uncle ay mas naging tahimik ako, i choose to become silent instead to become a jolly.

Nawalan ako ng ganang maging masaya hangga't hindi ko nakukuha ang hustisya.

I applied make light make up, Lipstick with Black eye liner will do. To make my face looks fierce.

Itinali ko ang ipit ko ng pang isahan, kagaya nung kay Ariana Grande na mataas ang ipit.

Suot ko ang pinagawa kong sapatos, bagaman na hindi ito sing ganda ng mfa sapatis sa mundo ng mga mortal ay ayos na ito.

Gawa ito sa balat ng hayop, maganda naman siya at malambot sa paa.

Napatitig akong muli sa aking mukha, makapal ang kilay ko, nalipat ang tingin ko sa kulay Melanin green kong mata.

Makintab ito at pawang kumikislap, now i Understand why I have a green eyes, It's because Green eyes is the Pride of Arzel Clan.

We are known for having a green Eyes only Arzel Clan has this kind of color of the eyes.

Bumaba ang tingin ko sa matangos ngunit maliit kong ilong. Pababa sa mga maninipis kong labi na kulay pula.

I'm really Beautiful and no one can deny with that fact.

Tumalikod ako sa salamin ng makuntento ako sa hitsura ko, naglakad ako palabas ng aking silid.

At sa paglabas ko ay bumungad sa akin ang ilang Katulong at mga kawal.

Bigla ay nangunot ang aking noo dahil sa pumasok na ideya sa aking isipan, walang emosiyon akong huminga ng malalim saka taas noong naglakad.

Bawat madaanan ko ay nagbibigay galang at nagsisiyukuan, ang ilan pa ay nakangiting bumabati sa akin ngunit wala akong oras para bumati pabalik.

Mabilis akong naglakad sa hagdan pababa,at doon palang ay rinig na rinig ko na ang tinig ng aking kapatid, nasa may bandang gilid sila ng palasyo sa loob ng training room.

Kung sa ordinaryong Mages ay hindi iyon maririnig, pero iba sa aming Arzel, because of our Advance hearing we can hear as fas as we can.

And i know for sure na paghakbang ko palang ay alam niyang aalis ako.

Pagkababa sa hagdan ay dire diretso akong naglakad palabas, tinatahak ko ngayon ang daan patungo sa Training room.

Hanggang sa ilang metro na lamang ang layo ko sa Pintuan ay sunod sunod na kutsilyo ang lumipad sa direksiyon ko.

Due to my Reflexes i bend my body to avoid those knife.

I stretch my waist to left to avoid the knife, and i tilted my head to my left to avoid the arrows.

Bigla akong napangisi sa hindi malamang dahilan.

Sinalo ko ang isang kutsilyo at ito ang ginamit pang sangga sa paparating na maraming kutsilyo sa aking direksiyon.

Bigla kong na i bend ang aking ulo patalikod para iwasan ang tatlong Shuriken na paparating sa aking uluhan.

Parang nag slow motion itong dumaan sa aking harapan, kitang kita ko pa ang talas ng mga ito.

Bigla akong napa angat ng ulo ng makita ko ang isang kutsilyo na tatama sa aking paanan kaya naman tumalon ako ng malakas para iwasan ito.

Umikot ako sa ere pakanan para iwasan ang kutsilyong parating sa aking kaliwang banda.

Mabilis akong lumanding sa baba at agad na napaiwas ng balikat ng makita ang isa pang kutsilyo.

Napalawak ang ngisi ko ng makitang sabay sabay na papunta sa aking direksiyon ang mahigit sampung kutsilyo.

Hinintay ko na ilang metro nalang ang layo saka ako bumuwelo ng pagtalon.

Tumalon ako muli at sa ere ay pinagsisipa ko pabalik ang kutsilyong inihagis sa akin.

Nakarinig ako ng pag impit sa huling kutsilyo na sinipa ko, malamang na may natamaan ako niyon.

Natigilan ako sandali ng makita ang sunod sunod at mabibilis pang pagbato sa aking ng kutsilyo.

Walang emosiyon ko silang tinitigan saka inantay ang paglapit ng mga ito sa akin.

Pumikit ako saka pina kiramdaman ang paligid. Nang maramdaman kong ilang metro nalang ang layo ay marahan akong dumilat ng mata.

Sa pagdilat ko ay bumungad sa akin ang isang metrong kutsilyo na nakatigil diretso sa aking gitnang kilay.

Napa tingin ako sa maraming kutsilyo na nakatigil sa ere at handa na sanang tumama sa akin ngunit agad ko iyong napigilan.

Sa pagkurap ng aking mata ay kusang nagsibagsakan ang mga kutsilyo.

Makakahinga na sana ako ng maluwag ngunit agad sumugod sa akin si Kuya Eagan dala ang Katana niya.

Bigla akong nainggit, kung sana ay narito sina Clifford at spade malamang na maganda ang laban ko, ngunit ayos lang, wala sa sandata ang basehan ng pagiging magaling sa pakikipaglaban at sa lakas.

Nasa tao iyan kung papaano mo gagamitin ang isang sandata.

Ibinuka ko ang kamay at doon ay lumabas ang isang katana na ginamit ko noong ako ay nag training sa Ice kingdom.

Mabilis kong sinangga ang Tira ni kuya na hahampas sana sa'kin sa uluhan.

Gumawa iyon ng malakas na paglangitngit ng metal ng aming sandata.

Mabilis niyang binawi iyon at muling itinira sa aking baywang ngunit agad ko iyong nasalag, bigla niya ulit iyon binawi at itinira sa direksiyon ng aking tuhod.

Ngunit bago iyon maka lapat sa aking tuhod ay maagap ko iyong sinangga. Mabilis kong sinipa ang binti niya at nais sanang patumbahin siya ngunit bulok na siguro ang estilong iyon dahil nahulaan niya iyon.

Kaagad siyang tumayo mula sa pagkakasipa ko sa kaniya at agad akong sinuntok sa balikat.

Napa atras ako at napahawak sa aking balikat at bahagya pang napangiwi ng maramdaman ko ang sakit.

Shit, masakit. Dapat pala na hindi niya ako matamaan muli dahil isang suntok ay nakakahilo na.

Hindi pa ako nakakabawi ay agad soyang sumugod at umamba ng suntok, kaya maman kinuyom ko ang aking kamao at sinalubong ang suntok niya.

Sinalubong ng aking kamao ang kamao niya, kamao sa kamao ay pareho kaming lumipad patalsik dahil nagdulot iyon ng malakas na enerhiya.

Napahiga ako at ganoon rin si Kuya, napalingon ako sa kamay kong nagdudugo, ganon din ang kamay niya.

Tumalon ako patayo saka muling humarap sa kaniya, napansin kong wasak na ang ibang puno malapit sa amin.

Ngunit agad akong natigilan muli ng makitang lumipad siya papunta sa aking direksiyon, habang nasa ere ay itinutok niyang muli sa akin ang katana.

Nasa kaliwa iyon kaya naman mabilis akong gumilid pakanan upang umiwas kaya naman ay nasa gilid niya ako habang siya ay nasa harap ko.

Mabilis kong hinablot ang kamay niya at iniikot iyon saka hinila palapit sa akin at malakas na inikot at binalibag sa lupa.

Tumalon ako ng mataas at mula sa ere ay pinalutang ko palapit sa akin ang katana kona kanina ay nasa lupa.

Pagkababa ay hindi siya nakaiwas kaya naman naitutok ko iyon sa kaniyang leeg.

Hingal na hingal ako ng makababa ako ngunit hindi ko inalis ang pagkakatutok ng katana ko sa kaniyang Leeg.

Napangisi ako ng makitang matigilan siya.

"You lose.... Kuya"

To be Continued...

ⓒ" kayeyukot"