ยืมน้องมา
829 Words
ดวงใจองครักษ์เถื่อน
ตอนที่ 6
(ยืมน้องมา)
"เดี๋ยว ๆ ทำไมองค์หญิงมีสภาพยุ่งเหยิง และสวมชุดแบบนั้น เครื่องประดับบนตัวไม่มีสักชิ้น ถ้าเสด็จย่าเจอเข้าลูกจะโดนตำหนิเอานะ" ผู้เป็นมารดาที่ยืนรออยู่ด้านนอกยังโซนรับรอง ต้องร้องเสียงหลง รีบคว้าแขนบุตรสาวรั้งไว้ เมื่อสภาพที่เห็นนั้นทำเอาผู้เป็นมารดาแทบลมจับ
"เวลาสิบห้านาทีเองนะเพคะ แค่ลูกสวมเสื้อผ้าทันก็นับว่าดีแล้วนะเพคะ" จัสทีน่าให้เห็นผล ก้มมองดูตัวเองก็ไม่เห็นว่าจะดูไม่ดีตรงไหน แค่สภาพการแต่งกายดูไม่สวยเหมือนเช่นทุกครั้งแค่นั้น ด้วยเวลาที่กระชั้นชิด จึงทำให้เร่งรีบตามกำหนดของมารดา
"เฮ้อ~~" ถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยระอาในวาจาที่บุตรสาวเอื้อนเอ่ย
"แต่นี่มันก็คล่องตัวดีเพคะเสด็จแม่" องค์หญิงจัสทีน่าฉีกยิ้มกว้าง ดูไม่รู้สึกต่อสายตาของมารดา ที่ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาที่ขึงขัง
"เดี๋ยวนะ! นั่นมันชุดลำลองขององค์ชายนี่..." สายตาที่กวาดมองอย่างพินิจ ต้องมาสะกิดเมื่อชุดที่บุตรสาวสวมใส่นั้นช่างคุ้นตา ทว่ากับไม่ใช่เครื่องแต่งกายของบุตรสาว
"ลูกยืมน้องมาเพคะ ใส่สบายดีนะเพคะลูกชอบมากเลย ไม่เกะกะรุงรัง"
"โอ๊ยตาย! ยืมอะไรน้องไปสนามขี่ม้ากับท่านพ่อ"
"ยืมแบบน้องไม่อยู่....ก็ท่านแม่ให้เวลาลูกแค่สิบห้านาที ถ้ามัวแต่สวมชุดที่ไม่ต่างจากผ้าห่มแต่งองค์นั่น เมื่อไหร่ลูกจะเสร็จล่ะเพคะ ปกติแต่งเป็นชั่วโมงกว่าจะเรียบร้อย อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ นี่ลูกก็ว่าจะแบ่งสร้อยคอให้อัยนูนสักเส้นด้วยนะเพคะ"
"อย่าแม้แต่จะคิดนะองค์หญิง"
ผู้เป็นมารดาถึงกับโอดครวญต่อวาจาที่บุตรสาวชี้แจง และต้องรีบแย้ง เมื่อสิ่งที่ได้ยินล่าสุดเรียกความสนใจแก่ผู้เป็นมารดา บุตรสาวตั้งท่าจะเล่นพิเรน เอาของมีค่าทำของเล่นให้กับสัตว์เลี้ยงตัวโปรด
"แหะ ๆ ลูกเข้าห้องหนังสือก่อนนะเพคะ...ถวายบังคม สวัสดี บ๊ายบายและทูลลาเพคะ" ว่าจบก็รีบชิ่งวิ่งเข้าห้องหนังสือ โดยไม่สนใจมารดาที่ยืนนวดขมับมองตามหลัง
"ซัลมาขอยาดมที โอ๊ย!! อะไรขององค์หญิงเนี่ย" ผู้เป็นมารดาถึงกับชักสีหน้ายุ่ง นั่งลงเก้าอี้ด้วยท่าทีอ่อนเพลียกับกิริยาของบุตรสาวแสนแสบ
"สีสันของวังเพคะ" ซัลมาเอ่ยขึ้นทีเล่นทีจริง
"มันก็สีสันเกินไป ปวดหัวไมเกรนขึ้นหมดแล้วนะ แต่ละวันไม่เคยได้อยู่แบบเพลิดเพลินสงบสุข"
"จะเสด็จไหนต่อดีเพคะ" ลีน่าเอ่ยถามขณะที่จ่อยาดมตรงปลายจมูกของผู้เป็นนาย ที่นั่งเหมือนจะเป็นลมเพราะบุตรสาว
"ไปห้องหนังสือก่อน ดูก่อนว่าองค์หญิงจะไม่แอบหนีเที่ยวอีกเมื่อลับตา"
((เพคะ))
ให้คำตอบแก่หญิงรับใช้ หยัดตัวลุกยืนเต็มความสูง แล้วย่างกรายด้วนท่าทีสง่างามมุ่งตรงไปยังห้องหนังสืออันเป็นที่หมาย
"ฉันไปเอาลูกใครมาเลี้ยงเนี่ย" เดินไปบ่นไป นึกทีไรก็ปวดหัวทุกที ทั้งที่เป็นพี่แต่กับแตกต่างจากบุตรชายเสียเหลือเกิน เหมือนสลับร่างกันอย่างไรอย่างนั้น ครั้นน้องชายก็แสนจะเชื่อฟัง สั่งการสิ่งใดก็ทำตามอย่างไม่คิดอิดออด ทั้งเรื่องเรียนหนังสือ อีกทั้งเรื่องอาวุธที่บิดาพร่ำสอน แม้กระทั่งงานครัวยังทำได้ ร้อยดอกไม้ก็ทำได้ดีถูกใจผู้เป็นย่า ต่างกันลิบลับกับบุตรสาวที่เอาแต่สร้างความวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน
"ของพระองค์กับท่านเชคฮอย่างไรล่ะเพคะ" ซัลมาแซว
"ฉันว่าฉันเรียบร้อยกว่านี้นะ" ราชินีที่เหมือนจะลืมพฤติกรรมตัวเองก็แย้งขึ้นทันทีทันใด
"ต่างกันแค่คืบเดียวเองเพคะ"
"ซัลมา!' หันไปตวาดเสียงแข็ง เมื่อซัลมายังแซวไม่หยุด
"พระองค์ก่อนอภิเษกก็ไม่ธรรมดานะเพคะ" ลีนาก็หยอกเย้าเช่นกัน
"ลีนา!" นั่นทำให้จัสซีเนียต้องใช้เสียงอีกครั้ง
"องค์ราชินี" ฮะมีสค้อมหัวทำความเคารพ เมื่อราชินีองค์ปัจจุบันเดินเข้ามาใกล้ ในขณะที่เขากำลังมุ่งหน้าสู่ห้องหนังสือเช่นกัน หลังจากเดินรอบตรวจสอบความเรียบร้อย
"เจอหัวหน้าองครักษ์ก็ดีแล้ว"
"มีอะไรให้กระหม่อมรับใช้หรือพ่ะย่ะค่ะ"
"องค์หญิงอยู่ในห้องหนังสือดีใช่ไหม?"
"ติวกับอาจารย์อยู่ในห้องเรียบร้อยดีพ่ะย่ะค่ะ"
"ดีแล้ว ฝากเจ้าเฝ้าให้ดี อย่าให้องค์หญิงแอบหนีเด็ดขาดถ้ายังไม่หมดเวลา"
"พ่ะย่ะค่ะ"
เมื่อเดินบรรจบกันราชินีจัสซีเนียจึงฝากฝังคนที่ไว้ใจ เห็นฮะมีสอยู่ใกล้ ผู้เป็นมารดาจึงมอบหมายแก่ฮะมีส ที่สามารถกำราบองค์หญิงตัวแสบได้อยู่หมัด
- Writer
