เชียงราย
ข้างกายวารสาไม่ได้ว่างเปล่าอย่างที่เคยจินตนาการไว้เพราะปริวัตรอาสามาเป็นเพื่อนให้เหตุผลว่ากลัววารสาจะรีบร้อนจนลืมดูแลข้อเท้าจะทำให้อาการหนักกว่าเดิม มาถึงเชียงรายในเวลาสามทุ่มค่อนข้างดึกก็ตรงดิ่งมายังโรงพยาบาลทันที
คุณพ่อคุณแม่พายัยหนูนาราทารกสาววัยขวบเศษแก้วตาดวงใจของคนทั้งตระกูลกลับไปพักที่บ้านที่โรงพยาบาลจึงเหลือแค่วารยากับเพลิงกัลป์ที่คอยอยู่เฝ้าสองคน
“พี่วา คุณย่าเป็นยังไงบ้างคะ”
“สามาได้ยังไง”
“โธ่... คุณย่า” สิ่งต่อมาที่ทำคือรีบวิ่งไปดูหญิงชราบนเตียงเห็นหน้าผากท่านมีผ้าพันแผลก็สงสารจับใจน้ำตาเอ่อไหล ท่านหลับไปแล้วหล่อนเลยไม่ทำเสียงดังรบกวน
“คุณย่าไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนั้นพี่ตกใจไปหน่อยก็เลยรีบร้อนโทรไปบอกสา มานั่นพักก่อนตอนนี้ให้คุณย่าพักผ่อนนะ”
วารยาเข้ามาประคองน้องสาวนั่งลงโซฟา นัยน์ตาคู่สวยมองสามีแวบนึงแล้วเลยผ่านไปยังชายหนุ่มปริศนารูปร่างหน้าตาดีที่ยืนอยู่ตรงทางเข้
