สวาทรักคุณเจ้าหนี้ (รีไรท์)

ทำหน้าที่ครั้งแรกNC

กายสาวเริ่มอ่อนปวกเปียก ปรเมษฐเลยถือโอกาสอุ้มนิชามาวางบนเตียงนุ่ม มือใหญ่อุ่นร้อนเลื่อนไล้สอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของหญิงสาวเพื่อจะปลดยกทรง

“อย่าค่ะ นี้มันกลางวันแสกๆ นะคะ”

นิชาได้สติรีบดันเขาออก พยายามขัดขืนวงแขนที่ตรึงแน่นดั่งเหล็กนั้นไว้

“กลางวันแสกๆ แล้วอย่างไร ผมจะทำอะไรกับคุณตอนไหนก็ได้ หยุดสะดีดสะดิ้งเล่นตัวสักที คุณเป็นหนี้ผมสามร้อยล้านนะนิชา”

คำก็ลูกหนี้สองคำก็สามร้อยล้าน ไม่ได้สมองเสื่อมเว้ยรู้อยู่แล้ว แต่คนมันไม่เคย เข้าใจมั้ย นิชาได้แต่ตะโกนเถียงเขาอยู่ในใจ

“แต่ว่า...อุ๊บ”

ปรเมษฐไม่ฟังเสียงทัดทานจากเธออีกต่อไป เขาตรึงแขนสองข้างของเธอไว้ ก่อนจะเริ่มซุกไซ้ลงไปที่ทรวงอกอวบอิ่มนุ่มนิ่ม หญิงสาวพยายามดิ้นหนีจูบร้อนผ่าวนั้นจากเขาแต่ไม่มีผล ปลายนิ้วป้วนเปี้ยนอยู่แถวกระดุมกางเกงก่อนจะปลดมันโยนทิ้งไปข้างเตียง

ตามมาด้วยเสื้อยกทรงและแพนตี้ตัวจิ๋ว เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าที่อวดโชว์หรายั่วยวนสายตาชาย

จูบเร่าร้อนของเขาเลื่อนขึ้นมาปิดริมฝีปากบาง ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความปรารถนาระหว่างที่ริมฝีปากแนบประกบ โพลงปากอ่อนนุ่มเบียดเสียดสีกันอย่างหนักหน่วงทวีความหนุ่มลึกมากขึ้นเรื่อยๆ และเนิ่นนาน

สัมผัสโอ้โลมส่งผลให้อารมณ์สาวถูกปลุกเร้าพุ่งทะยานเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับรอยจูบเร่าร้อนนั้นร่างกายยอมสยบสมยอมไร้ท่าทีขัดขืนอีกต่อไป

ชายหนุ่มละเลงปลายลิ้นลงมาจนถึงปลายถันสีระเรื่อ ปลายยอดอีกข้างสั่นระริกถูกเคล้นคลึงบีบบี้

ปรเมษฐออกจะตะลึงกับความงามเต่งตึงนวลเนียนไม่มีรอยตำหนิ สวยราวดอกไม้แรกแย้มที่ส่งกลิ่นสาวยั่วยวนภมรมาเชยชม

“นิชา รู้ตัวมั้ยว่าคุณสวยมาก”

จ้องมองหน้าอกกลมกลึง พรางดูดเล็มตรงเต้างาม นิชาสะท้านดั่งโดนไฟอุ่นๆ มาโลมเลีย สัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยพบเจอ ความเสียวซ่านรัญจวนแบบนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับมัน แต่จิตใต้สำนึกกำลังจะบอกเธอว่าเธอต้องป้องกันตัวเองจากการรุกล้ำของปรเมษฐ

“อย่า ได้โปรด”

เสียงสั่นเคลือของเธอกำลังร้องอ้อนวอน นัยน์ตากลมโตไร้เดียงสา เริ่มมีน้ำตาไหลซึมออกมา เสียใจที่ถูกเขารังแก แต่เสียงอ้อนวอนนั้นดูเหมือนจะไม่ได้ผล

“ผมกำลังทำให้คุณมีความสุข”

เขาไต่ลิ้นเลื่อนลงช้าๆ ผ่านหน้าท้องราบเรียบไปตรงเนินสวรรค์อวบอูม

“อย่า..”

นิชาหุบขาไม่ยอมให้เขาใช้ปากรุกล้ำเข้าไป แต่แรงของเธอเหรอจะสู้เสือร้ายที่ผ่านภารกิจมาแล้วโชกโชนอย่างปรเมษฐ

ขาเรียวถูกจับถ่างออกพร้อมกับสะโพกกลมกลึงที่ถูกกดเอาไว้ ปลายนิ้วยาวแตะเข้าไปตรงกลางกลีบอูม นิชาสะดุ้งเมื่อปลายลิ้นเลียลงมาตรงช่องทางเปียกชื้น น่าละอายนักที่เขาจับได้ว่าเธอมีอารมณ์ร่วม ทุกครั้งที่เขาเผลอนิชาเผลอย้ายยกสะโพกหนี ไม่ใช่เพราะว่ารังเกียจ แต่ความรู้สึกเสียวสยิวมันทำร้ายเธอให้รู้สึกทรมาน

“อยู่นิ่งๆ นะนิชา เธอกำลังทำหน้าที่เมียบำเรออยู่นะ” ปรเมษฐย้ำเตือนอีกครั้ง

หญิงสาวสะท้านกับคำว่าเมียบำเรอจากปากเขานัก น้ำใสๆ เริ่มไหลรินออกมา นี่เธอกลายมาเป็นผู้หญิงขายตัวจริงๆ แล้วอย่างนั้นเหรอเหรอ?

เมื่อปลายลิ้นกระดกเข้าไปตรงจุดกึ่งกลางที่ซ่อนเร้นด้วยความเร็วรัวอย่างกับว่าเขากำลังแกล้งลงทัณฑ์ที่เธอขัดใจ หญิงสาวจิกเล็บขย้ำไปบนผ้าปูที่นอนลมหายใจถี่ พยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ร้องครวญครางออกมา เขายังแกล้งไม่หยุดด้วยการใช้นิ้วดุนดันเข้าไป ร่องสาวฉ่ำเยิ้มไหลลื่นไปด้วยน้ำหวานที่ไหลทะลักออกมา

“สวยมาก…”

เขาพึมพำในลำคอเมื่อมองสำรวจกลีบกุหลาบสีแดงสดของนิชา ก่อนจะใช้ลิ้นเลียแรงๆ ลงไปพร้อมกับนิ้้วที่เริ่มทำหน้าที่ชักเขาออก นิชาส่ายสะโพกไปมาเข้าหาลิ้นเขา มันกลายเป็นปรารถนาลิ้นอุ่นนั้นแทน มันทั้งน่าอับอายและน่าบัดสีแต่เธอหยุดตัวเองไม่ได้อีกแล้ว

“อืมคุณขา~”

เผลอหลุดครางออกมาเบาๆ หลังจากที่เขา ลงลิ้นรัวๆ ตรงจุดนั้น

“เสียวก็ร้องออกมาบอกผมตรงๆ”

ปรเมษฐยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่ทำให้เจ้าหล่อนเสียวจนร่านรักควบคุมตัวเองไม่อยู่แบบนี้ นี่แหละความทรมานที่เขาต้องการมอบให้เธอ

“ช่วยนิชาเถอะค่ะ ช่วยด้วย”

เมื่อเขารู้ว่าเธอเริ่มที่จะต้องการสัมผัสจากเขามากขึ้น ปรเมษฐก็ดึงชักเอาความเป็นชายอันร้อนผ่าวและแข็งตัวเต็มที่ออกมาก่อนจะจ่อลงไปตรงปากทางเข้าที่เปียกลื่นไปด้วยน้ำสวรรค์

“โอ้ย นิชาเจ็บนะคะ”

นิชาโพล่งออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อโดนแท่งร้อนขนาดใหญ่ของเขาสอดเข้ามาตรงกลางของเธอ

“โทษที ผมไม่รู้ว่าคุณ ยัง ยังไม่เคย”

“จะไม่รู้ได้ไง ฉันบอกคุณไปแล้ว”

บอกเสียงสะอื้นเพราะมันเจ็บปวดถึงขนาดต้องหลั่งน้ำตาออกมา

ปรเมษฐยิ้มกริ่มออกมาอย่างดีใจและไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่นิดที่เขากำลังทำลายพรหมจรรย์ของนิชา ความรู้สึกตอนนี้เหมือนถูกรางวัลที่หนึ่งสามร้อยล้านบาทซะมากกว่า ที่ได้ของบริสุทธิ์ผุดผ่องมาครอบครอง แต่เขาไม่ได้หยุดการกระทำแต่อย่างใด ยังคงเดินหน้าใส่เจ้าแท่งร้อนมหึมาของตัวเองเข้าไป หญิงสาวจิกเล็บลงไปบนที่นอนอย่างเจ็บปวด

“เจ็บนิดเดียวนะ ทนอีกนิด ทำตัวตามสบายอย่าเกร็งนะนิชาเดี๋ยวมันก็ไม่เจ็บแล้ว”

เสียงทุ้มนั้นพยายามบอกให้เธอผ่อนคลาย

สวบ!

ความเป็นชายพยายามแทรกเข้าไปในร่องสวาทของเธอจนสุด

“อ๊า เอาออกไปได้มั้ย เจ็บ ๆ ๆ”

กายสาวสั่นเทิ้มพร้อมกับเสียงหวีดร้อง ใบหน้าละออนั้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

“อีกนิด”

ปรเมษฐสัมผัสได้ถึงความคับแน่นของร่องสาวที่บีบรัด เป็นครั้งแรกที่เขามีสัมพันธ์กับสาวพรหมจรรย์ จึงยังกะจังหวะไม่ค่อยถูกนัก

แต่แค่อยู่เฉยๆ เขาก็แทบจะหลั่งเข้าใส่เธอแล้ว ชายหนุ่มค่อยๆบังคับจังหวะอย่างระวัง เขาเห็นน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มของนิชาไม่หยุด ชายหนุ่มก้มลงมาจูบซับน้ำตาบนหน้างามของเธอเบาๆ ส่วนล่างเริ่มเคลื่อนไหวถาโถมใส่เธออย่างช้าๆและออมแรง

“นิชาคุณแน่นไปหมด อดทนอีกนิดนะจะเสร็จแล้ว”

ความแคบของร่องสาวที่บีบรัดรุนแรงทำให้สวรรค์ชั้นเจ็ดเข้ามากระชั้นชิดเร็วมากขึ้น ถ้ารู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์ เขาคงจะมีวิธีที่ดีกว่านี้

ปรเมษฐถาโถมเพิ่มจังหวะเข้าไปอีกเพียงไม่กี่ครั้ง ก่อนที่ร่างของเขาจะเกร็งหยัดถึงจุดหมายปลายทางได้สำเร็จ

แก่นกายถูกถอดออกมา ตามมาด้วยน้ำขาวขุ่นที่ไหลปนเลือดสาวออกมาด้วย ยิ่งย้ำเตือนให้รู้ว่าเป็นครั้งแรกของนิชาจริงๆ หัวใจของเขาเต้นตึกๆ รู้สึกดีใจที่เขาคือคนแรกของเธอ แต่เมื่อหันไปมองสาวเจ้ากลับนอนสะอื้นร่ำไห้อยู่เบาๆ

เสียใจที่รู้ว่าตกเป็นของเขาจริงๆ อย่างนั้นหรือ ปรเมษฐรู้สึกไม่ดีสักนิดเป็นครั้งแรกที่ทำผู้หญิงร้องไห้ตอนร่วมรัก อย่างกะโดนเขาข่มขืนก็ไม่ปาน ร่างแกร่งล้มตัวลงนอนข้างๆ เธอ

“จะร้องไห้ทำไมหือ ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาใคร นี่คือหน้าที่ของคุณอย่าร้องไห้ให้ผมเห็นอีก”

ปรเมษฐพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เสร็จก็ลุกพรวดออกไปทันทีเพราะเขาทนดูนิชาร้องไห้ไม่ได้ เขาไม่อยากรู้สึกสงสารหรืออ่อนไหวกับผู้หญิงแบบนี้

ทิ้งให้นิชานอนเปลือยเปล่าจมอยู่กับน้ำตาคนเดียวด้วยความเจ็บปวดทั้งกายและใจ รู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นคนไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีปานนี้

ต้องเอาตัวเองเข้าแลกกับหนี้สินก้อนโตไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีใดๆอีกต่อไป พอเสร็จกิจอย่างที่เขาพอใจเขาก็ไปแบบไม่ใยดีหรือรู้สึกสงสารเธอแม้แต่นิด ไอ้คนเลว ไอ้คนใจร้าย คงสาแก่ใจคุณแล้วใช่มั้ย