สวาทรักคุณเจ้าหนี้ (รีไรท์)

จูบแรก

หลังจากนิชาตกลงรับข้อเสนอของปรเมษฐ เธอก็ให้เขาจัดการเรื่องที่อยู่ให้แม่เธอทันที เธอโกหกแม่ว่าได้งานทำอยู่ต่างจังหวัดรายได้ดีและจะกลับบ้านมาอาทิตย์ละครั้ง

“รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยนะลูก ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ แม่มีเพื่อนอยู่แล้ว ตั้งใจทำงานให้ดีนะลูก ให้สมกับที่เจ้านายเค้าไว้วางใจ”

ถ้อยคำของผู้เป็นมารดาที่เอ่ยออกมาทำให้นิชาถึงกับน้ำตาซึม ถ้าแม่ของเธอรู้ความจริงคงจะผิดหวังไม่น้อย

แต่ในตอนนี้ท่านก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากเพราะสถานการณ์ตอนนี้ไม่มีอะไรให้เลือกมากมาย มีงานอะไรก็ต้องทำไปก่อน เรื่องปากท้องสำคัญที่สุด

ซึ่งเธอขอร้องปรเมษฐไว้ว่าห้ามบอกความจริงกับผู้เป็นมารดาของเธอ

“ได้สิ เอาตามที่เธอสะดวก ตราบใดที่เธอไม่ขัดใจฉัน ฉันก็จะตามใจเธอทุกอย่างเหมือนกัน”

ปรเมษฐใจดีหาแม่บ้านมาดูแลแม่เธอให้ เรียกว่าใจดีก็คงจะใช่ เพราะหนี้สามร้อยล้านบาทมันก็ไม่คุ้มกับตัวเธออยู่แล้ว นี่เขาต้องมาดูแลแม่ของเธออีก

นิชาเองก็อยากจะมีศักดิ์ศรีให้มากกว่านี้อยู่เหมือนกัน แต่เธอก็เพิ่งได้เรียนรู้ว่าชีวิตของเราไม่มีอะไรให้เลือกมากเลย ลำพังตัวเธอลำบากได้ แต่แม่ของเธอล่ะ นิชาทนเห็นแม่ต้องมาลำบากไม่ได้จริงๆ

ปรเมษฐให้เธอมาอยู่บ้านเดียวกันกับเขาในฐานะเป็นผู้หญิงของเขาไม่ใช่แฟนไม่ใช่เมียแต่คือคู่นอนทำตามทุกอย่างที่เขาต้องการบนเตียงนอน

ทว่า..เธอย้ายมาอยู่เป็นอาทิตย์แล้วแต่ก็ยังไม่พบเจอกับปรเมษฐแม้แต่เงาเลย เด็กรับใช้บอกว่าเขาไปต่างประเทศ ประเทศไหนก็ไม่ใช่เรื่องของนิชาที่ต้องไปตามสืบเสาะ แบบนี้ก็ดี เธอจะได้หายใจหายคอโล่งโปร่งสบาย

ยังไม่ต้องทำหน้าที่บนเตียงที่นิชาคิดว่ามันน่ารังเกียจน่าขยะแขยงให้เขาก่อนในช่วงนี้

นิชาเลยหางานอดิเรกทำอย่างเช่นงานแปลหนังสือไปด้วย เพราะไม่อยากอยู่เฉยๆ หายใจทิ้งไปวันๆ อย่างน้อยก็มีรายได้เข้ามานิดหน่อยดีกว่าต้องรอแบมือขอจากปรเมษฐอย่างเดียว

จะพูดไปปรเมษฐก็หน้าตาดีหล่อเหลาเอาการ จะพูดว่ากระดิกนิ้วทีก็มีสาวสวยเข้ามาหาพร้อมจะขึ้นเตียงกับเขาแล้ว

เหตุใดและเพราะอะไร ทำไมเขาต้องมาเสียเงินก้อนโตเพราะผู้หญิงธรรมดาที่ไม่เคยแม้แต่จะมีแฟนแบบเธอด้วย อีกทั้งนิชาเอง ก็ไม่รู้เลยว่าเรื่องบนเตียงนั้นต้องทำอะไรบ้าง ถ้าเธอไม่มีประสบการณ์แล้วเขาไม่พอใจขึ้นมา จะฉีกสัญญากับเธอหรือเปล่า

แต่นั่นมันก็คือปัญหาของเขา ไม่ใช่ของเธอนี่นาเขาเป็นคนยื่นข้อเสนออันน่าอัปยศอดสูมาให้นิชาเอง

ถ้าเขาไม่พอใจมันก็เรื่องของเขา แต่ก็อดคิดมากไม่ได้เรื่องบนเตียง เรื่องบนเตียง มันก็เวียนวนอยู่ในหัวของนิชาซ้ำๆ จนจะเป็นประสาทตายอยู่รอมร่อ ในอกของเธอรู้สึกกระสับกระส่ายหวั่นวิตกเสียจนไม่มีเวลาให้คิดเรื่องอื่น เพราะเรื่องนี้มันเวียนๆ วนๆ อยู่ในสมองอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น

เสียงเหมือนประตูหน้าบ้านถูกเปิดออกรถเล่นเข้ามาในบ้าน แย่แล้ว! เขากลับมาแล้วเหรอเนี่ย

ร่างอรชรในชุดนอนบางเบาที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องส่วนตัวรีบลุกพรวดพราดขึ้นมาดู ก็พอจะรู้ว่าปรเมษฐกลับมาแล้วจริงๆ ใจหญิงสาว เต้นตึก! ตึก! เขาคงยังไม่ทวงถามหน้าที่ของเธอคืนนี้หรอกนะหญิงสาวนิ่งคิด วนเวียนกลับมาเรื่องนี้อีกแล้ว นิชาเอ้ย เธอกำลังจะเป็นบ้าแล้วรู้มั้ย? ด่าตัวเองรอบที่ร้อย

ไม่รอช้า นิชารีบปิดคอมทำทีเป็นว่าเข้านอนแล้ว เพราะนิชาคิดว่าถ้าเธอหลับไปแล้ว ปรเมษฐคงไม่กล้าทำอะไรเธออย่างแน่นอนอย่างน้อยเขาก็น่าจะมีมารยาทบ้างล่ะ ถึงแม้ว่ามารยาทของเขาที่มีต่อนิชาค่อนข้างจะติดลบก็ตาม หญิงสาวเงี่ยหูฟังเสียงจากข้างนอกอย่างระวังอยู่ตลอดเวลาเพราะนอนไม่หลับ จิตใจมันกระสับกระส่าย

แต่ทว่าใครจะไปฝืนธรรมชาติไหวสุดท้ายแล้ว นิชาก็เผลอหลับไปอยู่ดี!

เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนไหนไม่รู้แต่พลิกตัวกลับมาอีกที เหมือนมีสิ่งมีชีวิตอุ่นๆ นอนอยู่ข้างๆ เธอ

“อุ้ย!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ

นิชากำลังจะพรวดพราดลุกหนีออกจากเตียง แต่ไม่ทันมือหนาแข็งแรงของเขาที่นอนอยู่ข้างๆ เหมือนจะนอนหลับสนิทอย่างสบายใจเฉิบ น่าหมั่นไส้นักเชียว จะมาลักกินขโมยกินตอนหลับเหรอย่ะ?

“คุณเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

คำถามจากคนตัวเล็กกว่าผุดขึ้นทันทีที่เขารั้งเอวคอดเธอเอาไว้ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แสร้งทำเป็นหลับ แต่มือไม้ยังตื่นอยู่ชัดๆ อิตาหื่นกาม

ปรเมษฐลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียก หน้าหล่อเหลาคมเข้มดวงตาสีนิลประกายลึกล้ำนั้นมีผลต่อจิตใจของนิชานักเชียว

“อื้อ คนจะนอนเรียกทำไม?”

“แต่คุณนอนอยู่บนเตียงของฉันค่ะ”

ประท้วงทวงความเป็นเตียงคืนเบาๆ

“ผมคิดว่าคุณคงลืมไปแล้วว่าผมให้คุณมาทำงานบนเตียงนั่นก็หมายความว่าคุณนิชาคนสวยต้องนอนกับผมถูกแล้ว ไม่งั้นผมจะให้คุณมาอยู่บ้านผมทำไมกัน”

แจ้งความกระจ่างเสร็จปรเมษฐก็คว้าร่างบางไปกกกอดทันที หญิงสาวตัวสั่นงันงกอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก่อนที่ปลายจมูกโด่งเป็นสันฝังลงมาบนซอกคอระหงขาวเนียนของเธอเบาๆ นิชาตัวชาวูบวาบกับสัมผัสของเขาเธอแทบจะไม่เคยรับสัมผัสอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

“ดะ เดี๋ยวก่อนสิคุณ คุณปรเมษฐ”

หญิงสาวยันอกแกร่งของเขาไว้พร้อมกับขยับหนีตามสัญชาตญาณการป้องกันตัวเองจากภัยร้ายที่กำลังก่อตัวขึ้น

“นี่นิชา ทำไมคุณเรื่องมากจัง”

ปรเมษฐรู้สึกโมโหขึ้นมานิดๆ เมื่อถูกขัดใจ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าขัดใจเขามาก่อน ยัยคุณหนูนี่เรื่องมากชะมัด

“คะ คือว่าคืนนี้ฉันยังไม่พร้อมค่ะ”

ส่งสายตาเว้าวอน เพราะเธอยังไม่ได้เตรียมตัวมาสำหรับเรื่องนี้เลย

“ผมเสียเวลากับคุณมาอาทิตย์กว่าแล้วนะเพราะฉะนั้นคืนนี้คุณต้องพร้อม”

เขาไม่พูดเปล่า แต่จับแขนทั้งสองข้างของเธอตรึงแนบไว้กับฟูกนอนเพื่อไม่ให้คนใต้ร่างดิ้น

ริมฝีปากของเขาทาบทับบดขยี้ลงมาบนริมฝีบางทันที ลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาแล้วเซาะซอนไปตามแนวฟัน จูบกดลึกดูดดื่มลิ้นต่อลิ้น เร่าร้อนและหนักหน่วง

นิชาตะลึงตัวชาไปกับการกระทำของปรเมษฐ ยัง ยังไม่หยุดเขายังคงจูบเธออย่างเอาแต่ใจ นิชาแทบจะขาดอากาศหายใจ ร่างกายเหมือนจะหลอมละลายด้วยความร้อนฉ่าจากรสจูบเร่าร้อนจากเขา ใจของเธอเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกจากขั้ว อาการเหมือนคนกำลังช็อกเพราะโดนไฟฟ้าลัดวงจรก็ไม่ปาน

ความรู้สึกลึกล้ำแปลกใหม่แบบนี้ นิชาไม่เคยได้รับจากใคร โตมาจนเป็นสาวอายุอานามจะเข้ายี่สิบสองปีขนาดนี้ จะให้บอกใครว่าไม่เคยมีแฟนก็คงจะถูกหัวเราะเยาะว่าเป็นคนยังไงถึงไม่มีใครมาจีบ แต่นิชาเองก็หาได้สนใจไม่ เธอหวังเพียงตั้งใจเรียนให้จบไม่ได้สนใจคนรอบข้างขนาดนั้นเพราะนิชาค่อนข้างจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ยอมรับใครเข้ามาในชีวิตง่ายๆ ด้วยสิ แต่นี่ นายนี่เป็นใครกันถึงมาขโมยจูบแรกของเธอ เป็นคำถามที่ได้คำตอบอย่างทันท่วงที เจ้าหนี้สามร้อยล้านบาทของเธอไงนิชา อยากจะร้องไห้เหลือเกิน อะไรจะน่าอายขนาดนี้

“ปละ ปล่อยนิชาก่อนค่ะ”

หญิงสาวขอร้องด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เอาสิเธอกำลังจะร้องไห้จริงๆ ปรเมษฐคลายอ้อมกอดหลังขโมยจูบแรกของเธอไปเรียบร้อยแล้ว

“คือว่า นิชายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน กลัวจะทำอะไรไม่ถูกใจคุณค่ะ ขอเวลาหน่อยได้มั้ย?”

เขาหัวเราะหึๆ ในลำคอ ไม่เชื่อสักนิดว่านิชาไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน จะอัปค่าตัวสิไม่ว่า อย่างไรซะมันก็คงไม่เกินงบสามร้อยล้านของเขาหรอก ไม่ว่าเธอจะใช้มารยากี่เล่มเกวียนมาหลอกเขาก็ตาม

“สาวนักเรียนนอกอย่างเธอบอกว่าไม่เคยมีแฟนไม่เคยนอนกับผู้ชายเหรอ อืมเชื่อได้เหรอ อย่าแกล้งทำตัวเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย ก็ได้ คืนนี้ฉันหมดอารมณ์แล้วคืนอื่นก็แล้วกัน”

ปรเมษฐลุกขึ้นเดินออกจากห้องอย่างหัวเสียนิชาถอนหายใจอย่างโล่งอกคืนนี้รอดแล้ว แต่คืนอื่นๆ ไม่น่าจะรอดยังไงก็แล้วแต่ที่เขาพูดเมื่อกี้เขามองเธอคนยังไงกันเขาไม่เชื่อว่าเธอไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนอย่างนั้นเหรอ

ยังไงก็เรื่องของเขาจะเชื่อหรือไม่...เธอก็ไม่อาจจะไปห้ามความคิดของเขาได้ เขาคงมองเธอไร้ค่าไร้ราคามากอยู่แล้วนี่นา! เธอมันก็แค่นางบำเรอ จะไปเรียกร้องอะไรมากมาย

นิชาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเช้า เธอยืนกอดอกครุ่นคิดเรื่องเมื่อคืนอยู่ริมหน้าต่างของห้องนอนชั้นสอง สายตาทอดลงไปเบื้องล่าง ทว่า

สบกับสายตาคมดูดวิญญาณคู่นั้นของเขาพอดี ดวงตาสีนิลคมกริบปานพญาเหยี่ยวของเขาที่จับจ้องมองมา จ้องเธออย่างไม่ไหวติง

‘โรคจิต ทำไมชอบมองเราแบบนั้นนะ’

หญิงสาวรีบเบนหลบสายตาคมกล้าคู่นั้นทันที ก่อนจะเดินหนีออกมาจากริมหน้าต่าง มานั่งทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เมื่อวานต่อ โดยไม่ลงไปรับอาหารเช้าอย่างทุกๆ วันเพราะมันกระอักกระอ่วนเกินที่จะนั่งร่วมโต๊ะกับเจ้าของบ้านได้

“ทำอะไร ดูคุณแล้วคงจะสุขสบายไม่น้อยเลยนะ”

นิชาหันขวับไป ร่างสูงโปร่งมายืนกอดอกนิ่งพิงประตูอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ได้

ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นจนแทบจะแนบชิด มือแข็งแรงจับหัวไหล่ของหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืน นิชาผลักเขาออกก่อนจะถอยกรูดไปติดอยู่ตรงผนังของห้อง

แต่ก็ไม่พ้นมือหนาและวงแขนแข็งแรงของเขาอยู่ดี

“ปละ ปล่อยค่ะคุณปรเมษฐ”

“ไม่ปล่อย”

ปรเมษฐไม่ได้อยากจะทำเธอจริงๆ เขาแค่อยากจะแกล้งเธอเท่านั้น จมูกโด่งโน้มลงมาซุกไซ้ไล้ไปตามแนวซอกคอ ก่อนจะสูดกลิ่นกายสาวเบาๆ นิชาดีดดิ้นอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรงของเขา เมื่อโดนลมหายใจอุ่นๆ และความร้อนผ่านของริมฝีปากที่ฝังลงมาอารมณ์ซาบซ่านหวาบหวิวมันก็แผ่ซ่านแล่นลิ้วแผ่กระจายไปทั่วร่างอีกครั้ง หญิงสาวหยุดรับสัมผัสนั้นอย่างไม่รู้ตัว ไม่น่าเชื่อว่าร่างกายของเธอจะแพ้พ่ายและทรยศตัวเองเพียงเพราะสัมผัสอันน่าพิศวงที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต

ปรเมษฐจากที่คิดว่าแค่หยอกเล่น เขารู้สึกว่าเป็นตัวของเขาเองที่เริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ ความปรารถนามันพวยพุ่งเข้ามาและอัดแน่นกันอยู่ตรงเป้าของส่วนกลาง ถ้าเขาปล่อยให้แม่กวางสาวหลุดมือไปอีก

วันนี้ทั้งวันเขาก็คงอยู่ไม่เป็นสุขเหตุเพราะไม่ได้ดับไฟราคะที่ลุกโชนโชติช่วงอยู่ข้างในให้ดับสลายเสียก่อน