สวาทรักคุณเจ้าหนี้ (รีไรท์)

ภาพในอดีต

ณ..สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง

คืนนี้ปรเมษฐพาเหล่าลูกค้าต่างชาติมาเลี้ยงสังสรรค์ สถานบันเทิงแห่งนี้มีบริการครบวงจรในห้องสุดพิเศษวีไอพีระดับนักธุรกิจหมื่นล้าน เครื่องดื่มมึนเมาพร้อมทั้งผู้หญิงสาวสวยต่างผลัดกันเข้ามาคอยบริการเอาอกเอาใจไม่ขาดสาย ต่างก็มีผู้หญิงของตัวเองคอยนั่งประกบเอาใจไม่เว้นแม้แต่ปรเมษฐเอง

ท่ามกลางแสงไฟสลัวส่องประกายวิบวับ เสียงเพลงจากลำโพงดังกระหึ่ม บรรยากาศสุดแสนจะน่าอภิรมย์ เมื่อต่างคนต่างก็เมากันได้ที่ ต่างก็ทยอยพาหญิงสาวที่เลือกไว้พาเข้าไปในห้องที่จัดเตรียมไว้ทีละคนสองคน

จนเหลือเพียงแต่ปรเมษฐที่ยังนั่งกระดกเหล้าอยู่คนสุดท้ายเขารู้สึกมึนเล็กน้อยแต่ก็ไม่มากจนไม่ได้สติ

หน้าหล่อคมเข้มของเขาเริ่มแดงปลั่ง จากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ก่อนที่จะมีสาวสวยสุดเซ็กซี่คนหนึ่งเดินเข้ามาจูงเขาเข้าไปในห้องหนึ่งที่เตรียมเอาไว้

“คุณคะมาเถอะค่ะ”

ส่งสายตาหวานฉ่ำเชิญชวน ปรเมษฐก็เดินเข้าไปตามแรงจูงของเจ้าหล่อนอย่างว่าง่าย

ตามนิสัยผู้ชายที่เป็นเสือผู้หญิงอย่างเขา ลองได้เข้ามาแล้วไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือ สาวสวยอวบอิ่มผิวขาวดั่งหยวกกล้วย ค่อยบรรจงรูดซิปและถอดกางเกงของเขาออก ก่อนจะดึงล้วงแก่นกายที่กำลังแข็งไม่ได้ที่เข้าปากเพื่อเล้าโลม มือขาวเรียวค่อยรูดขึ้นลง พร้อมกับอมดูดเลียทำราวกับว่าเป็นไอศกรีมแท่งโปรดแสนอร่อย ปรเมษฐส่งเสียงครางอือในลำคอเบาๆ

“อืม...”

ก่อนที่เขาจะค่อยๆ หลับตาลงปล่อยให้สาวสวยตรงหน้าบริการอย่างเต็มที่ แต่แล้วหน้าของนิชากลับลอยเข้ามา

ความรู้สึกผิดบางอย่างพุ่งแทรกซึมเข้ามาเพราะว่าวันนี้ตอนเช้าเขาเพิ่งจะพรากพรหมจรรย์ของเธอมาหยกๆ แต่ตอนนี้กลับเป็นผู้หญิงที่ไหนไม่รู้กำลังมากลบตรงส่วนที่เพิ่งใช้งานกับนิชามา ปรเมษฐรีบผลักร่างอวบอิ่มนั้นออกทันที

“หยุดออกไปเถอะ”

ชี้ไปตรงประตู หญิงสาวทำหน้าตาราวกับจะร้องไห้เพราะคิดว่าบริการลูกค้าไม่ดี ก่อนจะรีบวิ่งออกไปตามคำสั่ง

ปรเมษฐได้สติลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองและเดินไปเช็คบิลให้ลูกค้าที่ยังคงอยู่ในห้องวีไอพีก่อนจะรีบออกมาทันที

ณ..เวลานี้เขาอยากจะกลับบ้าน อยากกลับไปเจอนิชา ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเขาตอนนี้ ปรเมษฐต้องการแค่ลูกหนี้สาวของเขาเท่านั้น

กว่าปรเมษฐจะขับรถกลับมาถึงบ้านแม้จะเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วที่ท้าทายพญามัจจุราชก็ตาม ก็ถึงบ้านเกือบจะตีหนึ่งแล้ว ก่อนที่จะรีบเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านอย่างไวจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใช้เวลาทุกอย่างรวดเร็วและรีบเร่งไปหมด เสร็จแล้วก็ย่องเข้ามาในห้องนอนของนิชาเบาๆ

หญิงสาวหลับสนิทไปแล้ว ปรเมษฐค่อยๆสอดตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่มล้มตัวลงนอนข้างๆนิชาอย่างแผ่วเบา สายตาคมกล้าของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าสวยตรึงใจ จมูกโด่งเรียวเล็กทรงหยดน้ำ ปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อ แก้มขาวนวลเนียนไร้เครื่องประทินโฉม

ดวงตาที่หลับสนิทในกรอบของแผงขนตาเป็นแพยาวงอนนั้น เธอช่างสวยสดใสงดงามและแสนจะบริสุทธิ์ผุดผ่อง

พลัน!ภาพในอดีตก็ผุดเข้ามาในความทรงจำของเขา

ปรเมษฐเคยเจอนิชามาก่อนเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นนิชาเป็นเด็กสาวอายุเพียงสิบสี่-สิบห้าปี ภาพหญิงสาวในชุดนักเรียนมัธยมต้นกำลังยื่นเงินให้ขอทานชราคนหนึ่งหน้าห้างสรรพสินค้าพร้อมกับรอยยิ้มสดใสที่ดูเมตตาอารีนัก

เขายืนมองอยู่ห่างๆ อย่างเผลอตัวหลงไหลไปกับรอยยิ้มเปิดโลกและท่าทางมีน้ำใจไร้ซึ่งความรังเกียจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แม้จะเป็นเพียงขอทานสกปรกๆ ก็ตาม ดั่งนางฟ้าตัวน้อยๆ ที่เขาไม่อาจละสายตาจากไปได้ง่ายดาย

ใช่แล้วล่ะ! ปรเมษฐเคยเจอนิชามาก่อนในอดีต หลังจากเจอเธอวันนั้นเขาก็ฝันถึงเธอเรื่อยมา

แต่โชคชะตาก็ไม่ได้ใจร้ายกับเขามากนัก เมื่อวันหนึ่งเธอเดินเข้ามาหาเขาและขอไกล่เกลี่ยเรื่องหนี้สิน

ใจของเขานั้นดีใจแค่ไหนที่ได้เจอนางฟ้าบนดินคนนี้อีกครั้ง แต่…จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเธออยู่ในฐานะลูกหนี้ อีกอย่างเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปนานขนาดนี้เขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นคนอย่างไร เป็นผู้หญิงหิวเงินเหมือนที่เขาเคยพบเจอมาตลอดทั้งชีวิตหรือเปล่า เพราะฉะนั้นแล้วตำแหน่งเมียบำเรอก็คือข้ออ้างอย่างดีที่สุดของเขาแล้วในตอนนี้

“คุณ..”

นิชาลืมตาขึ้นมาตกใจที่ปรเมษฐนอนจ้องหน้าเธออยู่ หญิงสาวรีบผละออกห่างร่างแกร่งของเขาทันที แต่ช้ากว่าปรเมษฐไปนิดเขารีบดึงคว้าร่างของเธอเอาไว้ได้ทันเวลาก่อนจะดึงเข้ามาซุกอยู่ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน

“ไม่ต้องกลัวไม่ทำอะไรหรอกหลับต่อเถอะ”

เขากระซิบบอกเธอด้วยเสียงแผ่วเบา นิชาหลับตาลงอีกครั้งในอ้อมกอดอบอุ่นปรเมษฐว้าวุ่นใจนัก ความรู้สึกบางอย่างมันคุกรุ่นอยู่ในจิตใจของเขาตอนนี้ ไม่ใช่ว่า เขาไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเธอ ทั้งอดีตและปัจจุบัน ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่เหมือนเดิม

วงแขนแข็งแรงกอดกระชับร่างบางของนิชาไว้ในอ้อมกอดแน่นมากขึ้นแต่ก็ไม่ได้แน่นจนทำเธอหายใจไม่ออก รู้สึกผิดที่แอบนอกลู่นอกทางไปนิดแม้ว่าจะไม่ได้ผิดทางพฤตินัยแต่ก็อดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้จริงๆ สมองของเขาฟุ้งซ่านคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก่อนจะค่อยๆ หนักอึ้งและเผลอหลับไปเช่นกัน