ยัยก้นครัวของนายมาเฟีย

เธอ

ร่างหนาที่เปลือยเปล่าไปทั้งตัวบนเตียงนอนขนาดใหญ่พลิกตัวไปทางด้านซ้ายของเตียงนอน

ลำแขนแกร่งขยับไปพร้อมกันด้วย ก่อนจะหยุดลงเมื่อแขนนั้นไปพลาดเข้ากับความนุ่มนิ่มของอะไรบางอย่างที่มันนุ่มกว่าเตียงนอน

ปลายมือหนาของเขาเหมือนวางอยู่บนยอดของอะไรสักอย่าง

แต่ด้วยความที่เมามากเมื่อคืนนี้เลยยังทำให้เขาลืมตาขึ้นมาดูไม่ไหว

ด้วยสัญชาตญาณนักล่า มือหนาของเขาบีบเข้ากับปลายยอดนั้น

บีบเคล้นอย่างมันมือด้วยสิ่งนั้นมีขนาดที่ใหญ่พอดีกับมือและเด้งสู้มือกลับมา

เรียกได้ว่าเขาทั้งบีบทั้งเคล้นจนพออกพอใจจึงได้หยุดลง และค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมองว่ามือของเขาสัมผัสอยู่กับอะไร

"เธอ"

เสียงหนาของมาเฟียหนุ่มร้องดังด้วยความตกใจที่พอลืมตาขึ้นแล้วต้องพบเจอว่ามีหญิงสาวอยู่บนเตียงนอนของเขา

ที่ในห้องนอนนี้ถือว่าเป็นสถานที่ส่วนตัวที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำเข้ามาก่อน ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม

จะมีเพียงก็แต่แม่บ้านมาทำความสะอาด กับไอ้เจซที่เขามารับคำสั่งจากเขาเพียงเท่านั้น

แล้วนี่เธอเป็นใครมาจากไหน แถมยังอวบอั๋นแบบไม่ใช่สเปคของเขาอีกด้วย

คงไม่ใช่หญิงสาวที่เขาเมาแล้วหอบหิ้วกลับมาด้วยเมื่อคืนนี้แน่นอน

เพราะถึงเขาจะเมามากแค่ไหน ก็ไม่เคยขาดสติหิ้วใครกลับมาก่อนได้แบบนี้

เพียงจันทร์ที่นอนตัวแข็งอยู่บนเตียงกับชายที่รู้จักเพียงแต่ชื่อมาตั้งแต่เมื่อคืน

เธอไม่ได้หลับเลยเพราะข่มตาหลับไม่ลง มีแต่ความหวาดกลัวเต็มหัวใจไปหมด ด้วยเขานั้นเปลือยทั้งตัวเหมือนพร้อมจะทำมิดีมิร้ายกับเธอ

และพอเขาตื่นทุกอย่างที่หวาดกลัวมาตลอดก็เหมือนจะเริ่มต้นขึ้น ด้วยการจับนมเธอ

"ฮือออออ"

หญิงสาวร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดจะกลั่นเอาไว้ และกลัวจนตัวสั่น

น้ำตาไหลยาวลงอาบสองแก้มนวลขาวในทันที เปียกลงหาหมอนใบใหญ่ที่นอนหนุนอยู่

"ร้องไห้ทำไม"

คนตัวโตรีบเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหาผ้าเช็ดตัวที่ถูกวางเอาไว้พร้อมใช้งานที่หน้าห้องน้ำมาห่อคลุมร่างกาย

ก่อนจะหันกลับมาจ้องมองหญิงสาวที่ร้องไห้เสียงดังอยู่บนเตียง

ความปวดประสาทเข้าถามหาเข้าในทันที ด้วยเขาไม่ชอบเสียงร้องไห้ ไม่ว่ามันจะเป็นเสียงของใครหน้าไหนทั้งนั้น

"คุณรังแกหนู"

หญิงสาวที่ยังอยู่ในเสื้อผ้าครบชุดเหมือนกับตอนที่ออกมาจากบ้านของแม้นวาดลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอน

น้ำตายังคงไหลอาบสองแก้ม พร้อมกับมีเสียงสะอึกสะอื้นดังออกมาไม่ขาดสาย

ภาพจับที่มือเขามาบีบเคล้นหน้าอกของเธอยังคงชัดเจน ตอกย้ำให้ได้หวาดกลัวไม่หาย

"เฮ้ย ฉันเนี้ยนะทำอะไรเธอ"

มาเฟียหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆห้องนอนอย่างสำรวจตรวจตรา

เขากำลังมองหาร่องรอยว่าได้ทำอะไรกับผู้หญิงที่ไม่ใช่สเปคคนนี้ไหม

แล้วก็ไม่พบกับอะไรเลย ไม่มีแม้แต่เศษผมของเธอหล่นให้ได้เห็น

และไม่มีถุงยางถูกแกะใช้งาน ก็ทำกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเธอเลยเมื่อคืนนี้

ถึงจะเมาจนจำอะไรไม่ได้เลย แต่เขาก็มั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรเธอ

"ฮือออ"

หญิงสาวร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิมเมื่อเขาปฏิเสธแบบนั้น

ก็เห็นๆกันอยู่ว่าเมื่อตะกี้นี้เขานั้นจับหน้าอกของเธอบีบเอาๆตั้งนาน

ผู้ชายคนนี้ที่เป็นถึงเหลนของคุณแม้นวาดช่างนิสัยเสียจริงๆเลย

"ไอ้เจซ"

เขาเรียกหาลูกน้องคนสนิทผู้เป็นมือขวาให้เข้ามาภายในห้องนอนของเขาในทันที

ด้วยต้องการที่จะรู้เดี๋ยวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้หญิงคนนี้ที่เป็นใครก็ไม่รู้มาอยู่ในห้องนอนของเขาได้

เจซเดินเข้ามาเล่าทุกอย่างให้เจ้านายได้ฟัง ว่าเจ้านายของเขานั้นไปทำอะไรไว้ทำไมถึงได้หญิงสาวคนนี้กลับมา

"กูเนี้ยนะไปขอผู้หญิงคนนี้มาจากคุณแม้นวาด"

เมื่อได้ฟังทุกอย่างจากปากของลูกน้องทำเอาเขาถึงกับส่ายหน้า

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะเมามากจนทำอะไรแบบนั้นไป

การไปขอผู้หญิงจากยายทวดของเขามันไม่แปลกหรอกเพราะท่านเลี้ยงดูหญิงสาวไว้ในบ้านเพื่อขายมากมาย

แต่ทำไมเขาถึงได้ยอมรับเธอมาจากท่านทั้งที่พอเขาเห็นเธอในเว็บแรกก็รู้สึกไม่ชอบเสียแล้ว

"ครับ"

เจซย้ำคำหนักแน่นให้ผู้เป็นเจ้านายได้มั่นใจว่าทำสิ่งนั้นลงไปจริงๆ

โดยที่ไม่มีลูกน้องคนไหนห้ามได้ ด้วยมาเฟียหนุ่มคนนี้ไม่ชอบให้ใครขัดใจ

"เอาไปคืนเดี๋ยวนี้เลย"

เมื่อขอมาแล้วผิดตัวแบบนี้ เขาก็ต้องนำไปคืนที่ เพราะไม่อาจจะทำลูกกับเธอได้

ไม่ใช่ว่าเธอไม่สวย แต่ทว่าคนเรื่องมากอย่างเขามันไม่ชอบสาวอวบอั๋นแบบนี้

และเขาก็ไม่ร่วมหลับนอนกับใครที่ไม่ใช่สเปค เพราะนั้นทำให้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น

"นายทำสัญญากับคุณท่านไว้ครับ แต่ผมไม่ทราบว่าสัญญาอะไร"

เจซรีบเอ่ยเตือนผู้เป็นเจ้านาย ด้วยเขานั้นได้ยินถึงคำสัญญาที่เจ้านายเอ่ยรับปากแม้นวาดไว้

เขาไม่รู้ว่าสัญญานั้นคืออะไร แต่เจ้านายของเขานั้นรับปากเอาไว้แล้ว

"ต่อสายหาคุณแม้นวาด"

เขาไม่สนสัญญาอะไรทั้งนั้น เขาไม่ชอบเธอ เขาจะส่งคืนเธอไป

ไม่มาทนเห็นหน้าคนที่เขาไม่ชอบให้อยู่ภายในบ้านของเขาหรอก

ส่วนเรื่องมีลูกเดี๋ยวเขาค่อยคิดหาทางใหม่เอาก็แล้วกัน ตอนนี้ขอจัดการกับปัญหานี้ก่อน

เจซรีบไปหยิบโทรศัพท์ของผู้เป็นเจ้านายที่มีไว้ติดต่องานมาในทันที

แล้วก็รีบโทรหาแม้นวาดตามที่เจ้านายสั่ง ก่อนจะนำโทรศัพท์มาส่งให้ผู้เป็นเจ้านาย

"ส่วนเธอย้ายตัวเองออกจากห้องของฉันไปได้แล้ว ไอ้เจซพาออกไป"

วิณณ์รับเอาโทรศัพท์เครื่องนั้นมา แล้วรอให้ยายทวดของเขารับสาย

ในระหว่างรอนั้น เขาสั่งให้เจซลูกน้องมือขวาของเขาพาหญิงสาวเจ้าของเรือนร่างอวบอั๋นนั้นออกไปนอกห้องนอนของเขา

เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาอยู่ในห้องนอนหรือบนเตียงนอนของเขา และแถมเธอยังร้องไห้ไม่หยุดอีกด้วย

สร้างความรำคาญให้กับเขาเป็นอย่างมาก จนเขาไม่อาจทนต่อไปได้อีก

และไหนยังจะต้องใช้สมาธิคุยกับผู้เป็นยายทวดอีก เพราะถ้าเกิดเขาไปสัญญาบ้าบอกอะไรไว้ตอนเมา คงต้องใช้สมองอย่างหนักในการแก้ปัญหา