EP 1 ปานดอกบัว 1
1120 Words
บัวหวานเจ็บหน้าท้องจนต้องเดินกุมท้องตัวงอไปกับผู้หญิงแปลกหน้าท่ามกลางความเงียบภายในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ ซึ่งบัวหวานแทบไม่เจอใครข้างในนั้นเลย นอกจากบรรดาแม่บ้านที่กำลังช่วยกันทำความสะอาดอยู่มุมหนึ่ง
พวกแม่บ้านเหลือบมองตามบัวหวาน ก่อนจะหันไปซุบซิบนินทากันอย่างออกนอกหน้า จนแหวนเพชรตวัดสายตาร้ายๆ มองไปนั่นแหละ แม่บ้านทั้งหลายเลยแยกย้ายไปทำงานของตัวเองกันต่อ
“สาระแน!”
แหวนเพชรบ่นไปด้วย จิกตาไปด้วย ก่อนจะดึงตัวบัวหวานเข้าไปในห้องพักส่วนตัวของตัวเองที่ชั้นสอง ห้องนี้ค่อนข้างใหญ่ในความรู้สึกของบัวหวานที่อยู่บ้านหลังเล็กจี๊ดเดียวมาตั้งแต่ลืมตาดูโลก แต่ก็ช่างเล็กจ้อยสำหรับโสเภณีสาวที่เคยอยู่ห้องใหญ่กว่านี้ สมัยที่แหวนเพชรเป็น วีวีไอพีของที่นี่
ห้องนี้มีอ่างอาบน้ำทรงกลมขนาดใหญ่กลางห้องด้วย เพื่อรองรับรสนิยมของแขกประจำของแหวนเพชรเอง เมื่อประคองบัวหวานเข้ามาถึงอ่างอาบน้ำ แหวนเพชรก็ปรายตามองสภาพเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลนจากสนามหญ้าของเด็กใหม่ด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ
ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ!
ทำอะไรเหนื่อยฟรีโดยไม่ได้เงิน ไม่ได้หน้า โอ๊ย ไม่น่าสาระแนไปห้ามคุณกายเลยอีแหวน ปล่อยให้เด็กนี่ตายไปซะก็ไม่ใช่เรื่องของตัวเองซะหน่อย
คิดว่าทำต่อมความดีหายไปหลายปีแล้วเชียว
แต่ต่อมเผือกดันอยู่ยั้งยืนยง!
“นี่ แก้ผ้าสิ”
“อะ... อะไรนะพี่”
“โอ๊ย ฉันไม่ใช่พี่เธอ แก้ผ้า! จะได้อาบน้ำ เดี๋ยวฉันเติมน้ำให้ เดี๋ยวจะให้ยืมชุดด้วย” แหวนเพชรจิกตาใส่บัวหวานอย่างหมั่นไส้ “อาบน้ำให้สดชื่น แล้วก็กินให้อิ่ม จะได้มีแรงคิดไงว่าจะเอายังไงต่อ”
บัวหวานเกือบจะยิ้มออกมาอยู่แล้ว เพราะคิดว่าแหวนเพชรจะมีทางเลือกให้เธอ อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องต่อสู้กับกายวุธตามลำพัง
แต่เมื่อแหวนเพชรพูดต่อ ก็เหมือนคำพูดพวกนั้นพังทลายกำแพงความหวังของบัวหวานจนหมดสิ้น
“จะยอมขายตัวให้ท่านคารีฟา หรือจะยอมให้คุณกายฆ่าตายแล้วเอาศพไปถ่วงทะเล นี่ถือว่าฉันเป็นคนดีมีน้ำใจนะเลยจะบอกไว้ก่อน ว่าพวกที่คุณกายจับมาแล้วไม่ยอม จนแล้วจนรอดก็ไม่ยอม โดนจับมัดให้แขกรุมโทรมจนปางตายอยู่เป็นเดือน จนคุณกายพอใจกับกำไรที่ได้เมื่อไหร่ ฉันก็ไม่เห็นหน้าเด็กพวกนั้นที่นี่อีกเลย”
บัวหวานมองสบตาแหวนเพชรอย่างจับผิด แต่เธอก็ไม่เห็นแววโกหกในดวงตาร้ายๆ คู่นั้นเลย หญิงสาวกุมท้องตัวเองด้วยความเจ็บแปลบไม่หาย ใจพะวงคิดไปถึงที่บ้าน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง
ถ้าเธอตายไป แม่คง...
บัวหวานเม้มริมฝีปาก น้ำตาร่วงเผาะ ระหว่างนั้นแหวนเพชรไม่ได้สนใจอะไรอีก นอกจากเปิดน้ำลงในอ่างอาบน้ำให้จนน้ำเกือบเต็ม บัวหวานถึงค่อยๆ ยกมือสั่นเทาขึ้นแกะกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ด
หญิงสาวถอดเสื้อออกจากร่างกายอ่อนเพลีย หน้าท้องของเธอมีรอยแดงช้ำจากการถูกกระแทกแรงๆ หลายครั้ง มันเจ็บแปลบทุกการเคลื่อนไหว บัวหวานเหลือบมองแหวนเพชรที่เติมน้ำเสร็จก็ไปนั่งอ่านนิตยสาร ไม่สนใจเธออีก ก่อนจะถอดบราเซียออก
มันน่าอายที่ต้องถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคนอื่น แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เถอะ แต่ตอนนี้บัวหวานไม่มีทางเลือกมากนัก เธอจึงทำตามที่แหวนเพชรบอก โดยไม่รู้เลยว่าแหวนเพชรลอบมองเรือนร่างของเธอผ่านกระจกตั้งโต๊ะขนาดเล็กอย่างพินิจพิจารณาในฐานะคู่แข่ง
ผู้หญิงบางคนสวยแค่ตอนใส่เสื้อผ้า แต่ถอดออกมาไม่มีเสน่ห์ยวนตาพอจะเป็นโสเภณีชั้นสูงได้
แต่บัวหวานไม่ใช่แบบนั้น
ยิ่งเหลือเสื้อผ้าติดตัวน้อยชิ้นเท่าไหร่ แหวนเพชรในฐานะผู้ผ่านโลกแห่งการขายบริการมามากก็ยิ่งมั่นใจ ว่าเด็กใหม่นี่ต่อไปจะเป็นดอกไม้งามในวงการอีตัว!
แกร่บ!
เสียงมือขยำกระดาษทำให้บัวหวานที่กำลังจะถอดซับในถึงกับสะดุ้ง! หญิงสาวตัดสินใจดึงขอบซับในที่ดันลงไปได้นิดหน่อยแล้วขึ้นมาเหมือนเดิม ก่อนจะเดินก้าวขึ้นบันไดอ่างอาบน้ำ แล้วฝังตัวเองลงไปใต้สายน้ำอุ่น พร้อมกับเหลือบมองแหวนเพชรเป็นระยะอย่างระแวงระวัง
ดูเหมือนแหวนเพชรจะหงุดหงิดอะไรสักอย่าง แล้วก็โมโหมากด้วย ร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้ ขยำนิตยสารทิ้งลงถังขยะ แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบตรงริมหน้าต่าง ไฟริษยาโชนในดวงตาของเธอ แต่บัวหวานที่ผ่านโลกมาน้อยกว่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าแหวนเพชรไม่พอใจอะไร
ไม่นานนัก แหวนเพชรก็ก้าวฉับๆ กลับมา ก่อนจะแกะก้อนสบู่หย่อนลงมาในน้ำอุ่น ไม่นาน ฟองสบู่ก็ลอยฟุ้งเหมือนปุยเมฆ
“โอ้โห”
บัวหวานเบิกตาโต ดวงตาเป็นประกายระริกด้วยความตื่นเต้น เพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้
“นี่ฉันไม่ได้ให้ฟรีนะ” แหวนเพชรจ่อบุหรี่กับริมฝีปากอีกครั้งแล้วพ่นควันออกมา เธอไปยืนสงบสติอารมณ์และคิดมาแล้วว่าควรเอาไงกับยัยเด็กนี่
ในเมื่อมันสวย แล้วมันก็ดูท่าว่าต่อไปจะขายดี
ดังนั้นเป็นมิตรกันไว้ดีกว่า เผื่อจะมีประโยชน์กว่าดันออกไปเป็นศัตรู!
“ได้เงินเมื่อไหร่เอามาคืนด้วย ทั้งค่าน้ำค่าสบู่”
ถึงไม่ได้จ่ายค่าน้ำเอง แต่แหวนเพชรก็จะเก็บกินทุกเม็ด ใครจะทำไม?
“อะ อะไรนะคะ”
บัวหวานไม่เก็ตกับความงกรุนแรงที่เพิ่งเจอ แต่ยังไม่ทันจะได้ทำความเข้าใจ แหวนเพชรก็หันหลังเดินฉับๆ ไปหยิบนิตยสารอีกเล่มมาเปิดอ่านแล้ว
หญิงสาวในอ่างสบู่นั่งแช่ตัวขัดถูความสกปรกจนรู้สึกว่าตัวจะเปื่อย เลยลุกขึ้นยืน ตั้งใจจะถามว่าเธอจะปล่อยน้ำออกจากอ่างตรงไหน จะได้ใช้ฝักบัวอาบน้ำล้างฟองสบู่ออกจากตัว
แต่ยังไม่ทันถาม เสียงนั้นก็ดังมาจากทางหน้าประตู
- Writer
