บรั่นดีราคาแพงถูกรินใส่แก้วด้วยฝีมือสมร ก่อนจะกระดกขึ้นดื่มอย่างเอาเป็นเอาตายหลายต่อหลายที เธอเหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่ก็ยังพอแบ่งเวลามาที่นี่ได้หลังจากกรรชัยเข้านอนแล้ว
"ยังไม่เลิกอีกเหรอ" เสียงคุณหญิงศศิเอ่ยปราม ขณะหยุดยืนอยู่ข้างสมร
"คุณพี่" สมรหน้าถอดสี "ท ทำไม มาอยู่ที่นี่ล่ะคะ"
"ฉันต้องถามเธอมากกว่านะ ว่าทำไมยังไม่เลิกอีก" ต่อว่าออกมาก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม และยังส่งมือไปคว้าแก้วตรงหน้าสมรมาข้างตนเองแทน
"คุณพี่! "
"หยุดเลยนะ! ฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วว่าให้พอ" ไม่พูดเปล่ายังเหลือบมองมือสมร "เห็นมั้ย มีแต่จะแย่ลง"
สมรรีบเก็บไม้เก็บมือ ทั้งยังแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างไม่อาจจะโต้เถียงได้ "ฉันเครียดค่ะ"
"แต่เหล้าไม่ใช่ทางออก"
"เดี๋ยวนี้หนูมิ้นท์ตามติดฉันแจ แถมคุณกรรชัยก็มาป่วยแบบนี้อีก ไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร"
"ก็เลยกลับมาพึ่งขวดเหล้าเนี่ยนะ"
"ยัยตรีก็เอาแต่เลี้ยงลูก ฉันเหงา" สมรทำ
