ทั้งสมรและมินตรากลับมานั่งที่โต๊ะทานอาหาร ภายในร้านที่มีแค่พวกเธอ
"คุณป้าดูผอมไปนะคะ" มินตราถามออกมาตามที่เห็น
"ช่วงนี้ป้าต้องเข้ารักษาน่ะ" สมรบอกเสียงอ่อน
"แล้ว.." มินตราพูดออกมาเพียงแค่นั้น ก่อนจะเลื่อนมือไปทางสมรที่นั่งฝั่งตรงข้าม เพื่อจะสมัมผัสมือ แต่สมรดันลดมือลง
มินตราหน้าเจื่อนลงทันที "โกรธเหรอคะ ที่เจอมิ้นท์"
"ป่าวหรอก แต่ป้าแค่คิดว่า เราไม่ควรเจอกันอีก"
"มิ้นท์คิดถึงคุณป้าค่ะ และก็ยังรักคุณป้าอยู่"
"หนูมิ้นท์" สมรมองรอบตัว ดีที่ตรงนี้ไม่มีใคร "รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา"
"รู้ค่ะ ตอนนี้มิ้นท์ไม่กลัวอะไรแล้ว ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เราคบกันเถอะนะคะ มิ้นท์อยู่ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าผู้หญิงที่เคียงข้างมิ้นท์ ไม่ใช่คุณป้า"
"ป้า ป้าไม่.."
"คุณป้ายังไม่มีใครใช่มั้ยคะ ถ้าเป็นแบบนั้น ให้โอกาสมิ้นท์อีกครั้งนะคะ"
"ถ้าป้าทำแบบนั้น คนอื่นๆ ก็จะมองหนูไม่ต่างจากป้า"
"มิ้นท์อยากเป็นเหม
