บทที่ 9 คำสัญญา
624 Words
“ญ่า ตอนนี้ก็เลยเที่ยงคืน เลยวันเกิดของญ่าแล้ว ปลอดภัยแล้วนะ” ฉันไม่คิดว่าคำพูดเพียงเล็กน้อยของหมอปั้นจะมีความหมายกับฉันมากมายถึงเพียงนี้
“ขอบคุณนะปั้น”
“อือ นอนเถอะ ดึกแล้ว”
ฉันนอนไม่หลับ ตื่นเต้นบอกไม่ถูกเลย หมอปั้นเรียนหมอเพราะฉันเหรอ ไม่อยากเชื่อ เรามีความทรงจำมากมายด้วยกัน ไม่เคยกล้าที่จะก้าวผ่านความเป็นเพื่อนมาตลอดระยะเวลาสิบปี ต้องขอบคุณความกล้าหาญในวันนั้น วันที่ฉันขอให้หมอปั้นช่วยและต้องขอบคุณเขาเช่นกันที่ยอมช่วย
ตอนนี้นอกจากครอบครัวของทั้งสองฝั่ง ก็ไม่มีเพื่อนเราคนไหนทราบว่าฉันกับหมอปั้นแต่งงานกันแล้ว นอกจากทานตะวัน
“ถึงบ้านสักที ขับรถจนเมื่อยเลย” ปั้นบิดขี้เกียจตอนจอดรถสนิท
“ญ่าจะช่วยขับก็ไม่ให้ขับ” ฉันรู้ไม่มีใครยอมให้ฉันขับรถหรอก
“ปั้นเข้าโรงพยาบาลก่อนนะ”
“ไม่พักเหรอ” เขาขับรถมาเหนื่อย ๆ ยังไม่ทันได้พักเลยต้องกลับไปทำงานอีก เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้
“พอดีมีเอกสารต้องเซ็น”
“ค่ะ”
หลังจากหมอปั้นออกไปโรงพยาบาล ฉันก็นั่งเหม่อลอยมองท้องฟ้า เหงาจัง อยากไปหาหมอปั้นจัง ตอนนี้ฉันเป็นคนติดสามีแล้วเหรอ...ก็ทำยังไงได้คนไม่เคยมีสามีนี่นา ติดนิดติดหน่อยคงไม่เป็นไร
ไปเซอร์ไพรส์ปั้นที่โรงพยาบาลดีกว่า
“น้องเมญ่ามาหาหมอปั้นเหรอคะ” พี่แดงพยาบาลอาวุโสทักทาย เมื่อฉันเข้าไปหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานที่พี่เขากำลังนั่งทำงานอยู่
“ใช่ค่ะ”
“ไปรอที่ห้องหมอปั้นก่อนนะคะ หมอปั้นดูแลเคสด่วนอยู่ค่ะ”
ห้องหมอปั้นที่พี่แดงพูดถึงคือห้องรองประธานกรรมการชั้นที่สิบแปดของตึก ฉันมาห้องนี้บ่อย ๆ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาในฐานะภรรยา
ห้องท่านรองประธานจะมีห้องนอนส่วนตัว สำหรับเวลาที่ปั้นทำงานหนักและไม่มีแรงกลับคอนโดฯ ซึ่งห้องนอนถูกซ่อนอยู่หลังตู้หนังสือ
เป็นหมอนี่ลำบากจัง เรียนก็หนัก ทำงานก็หนัก นอนก็น้อย
หมอรวยกันทุกคนนะเพราะว่าทำงานหนักแต่ไม่มีเวลาใช้เงิน ห้องนอนเรียบง่ายเตียงนอนสีขาวขนาดสามฟุตครึ่งกับหมอนหนึ่งใบผ้าห่มสีขาวหนึ่งผืน หมอมีเวลาต้องรีบนอนเพราะไม่ค่อยมีเวลาได้นอน มิน่าปั้นถึงหลับง่ายอยู่ที่ไหนก็หลับ คงเพราะเหนื่อยนี่แหละ
ว่าแล้วก็ง่วงขึ้นมาเฉยเลย ของีบรอปั้นในห้องนี้แล้วกัน
ผ่านไปสามสิบนาที เสียงใครเดินเข้ามาปั้นเหรอ
“ปั้นคุยกันก่อน” เสียงหมอของขวัญดังลอดเข้ามาในห้องที่ฉันอยู่
“ขวัญมีอะไรจะคุยกับเรา”
“ทำไมปั้นไม่ไปงานเปิดคลินิกขวัญ”
“ไปต่างจังหวัด”
“ทำไมต้องเป็นวันนั้น”
“ก็วันเกิดเมญ่า”
“อะไร อะไร ก็เมญ่า เมญ่า ปั้นลืมสัญญาของเราแล้วเหรอ”
“ไม่ได้ลืม แต่...แค่ขอเวลาหน่อย”
อะไรคือคำสัญญาของหมอปั้นกับหมอของขวัญ ใจคอไม่ดีเลย หมอปั้นขอเวลาอย่างนั้นเหรอ เวลาอะไร
“ปั้นอย่าลืมสิ่งที่ปั้นเคยพูดไว้แล้วกัน”
“ก็บอกว่าไม่ลืมไง”
“ทำไมเดี๋ยวนี้เมญ่ามาหาปั้นบ่อยจัง”
“ไม่มีอะไร”
ฉันเดาว่าหมอของขวัญคงยังไม่รู้ว่าฉันกับหมอปั้นแต่งงานกัน และหมอปั้นคงไม่กล้าบอก แต่หมอปั้นบอกว่าหมอปั้นไม่ได้คิดอะไรกับหมอของขวัญไง
แล้วนี่มันอะไรกัน
- Writer
