เช้าวันใหม่ เลลาตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าตรู่ เนื่องจากเมื่อวานนอนเต็มอิ่มไปตั้งแต่ช่วงเย็น แม้จะสะดุ้งตื่นไปบ้างช่วงกลางดึก แต่เสียงไวโอลินของเจ้าไซบีเรียนหน้ามึนก็ช่วยให้นอนหลับลึกและฝันดีได้อย่างไม่ยากเย็น สองแขนเรียวยกขึ้นบิดขี้เกียจหนึ่งหน ก่อนหยิบโทรศัพท์มาเปิดเช็กอีเมลว่ามีนัดไปมหาวิทยาลัยหรือไม่ เมื่อเห็นว่าไม่มีนัดหมายอะไร จึงโทรบอกสารถีชั่วคราวเพื่อแจ้งว่าวันนี้ไม่ต้องมารับ
หญิงสาวถือสายรอเพียงครู่ ปลายสายก็กดรับ
(อรุณสวัสดิ์ค่ะบี๋ขา เมื่อคืนนอนหลับฝันดีไหมคะ คงจะฝันดีน่าดู พี่ได้ยินเสียงกรนของบี๋ขาด้วย)
เป็นอีกครั้งที่เลลาอยากกรี๊ดออกมาดัง ๆ
“คุณนี่จะกวนประสาทฉันแต่เช้าเลยใช่ไหม วันไหนที่ไม่ได้เรียกบี๋ขานี่มันจะทำให้คุณกินไม่ได้ นอนไม่หลับหรือไงกัน"
(ไม่กวนแล้วก็ได้ค่ะ บี๋ขาโทรมาแต่เช้ามีอะไรคะ หรือว่าต้องไปมหา’ลัยด่วน) ดามิทรีถาม น้ำเสียงยังคงเต็มไปด้วยความยียวนเหมือนเคย
“ไม
