My Wife Is A Former Prostitute

Chapter 1: Retract

"Gab, where will I stay for a week? Did you already think about it?" tanong ko habang naglalakad kaming dalawa palabas ng airport.

"I thought you're going to stay at your mansion Ms. Esmeralda." sagot niya sa akin.

"No Gab. I won't. I'll just stay here for a week so please, settle it." at sinuot ang shades ko ng makalabas kami.

"Okay then. I'm doing it Ms. Esmeralda." then he smiled.

Agad naman niyang inasikaso ang gusto ko. Marami siyang tinawagan at kunot noo niyang kinakausap ang mga nasa tawag.

I'm not staying in the mansion because I'm not here to feel the presence of home. My home is in Europe, actually.

"Ms. Esmeralda. You will be staying at Esmeralda's Sweet House. Are you okay with that?" he asked.

"Yes Gab. I can handle living there for a week." at ngumiti ako sa kanya.

Natahimik kami sandali at ako na ang nauna sa pagbasag ng katahimikan sa pamamagitan ng isang katanungan.

"Are you working about the medias that might be in there?" medias are everywhere lalo na kung marami silang hindi alam sa isang tao.

"Yes Ms. Esmeralda. I told Sheryl that you're coming. She knows how to handle with the medias so no worries."

"Good. Less exposure, less damage. Right Gab?" I asked him.

"Yes Ms. Esmeralda."

Napatango naman ako at agad na pumasok sa nakabukas na kotse.

I'm at the back while Gab sat at the passengers sit. I can feel the tension between me, Gab and the driver.

"Why are you so quite people? I thought you miss Ms. Esmeralda?"

Nataranta naman silang napatingin sa rearview mirror sa akin.

"Ms. Esmeralda, of course we miss you. But you just came back home from an eight-hour flight. We're expecting that you're tired and you need to rest." sagot ni Gab sa akin habang nakatingin ng diretso sa aking mata. Nginitian ko naman siya at tumango lamang sa kanya.

He knew me from the very start. Siya ang batang naging dahilan kung ba't ako nakatayo sa kayaman ngayon. Siya ang dahilan kung bakit napawalay ako sa anak ko. Siya ang dahilan kung bakit kinamumuhian niya ako. At ako ang dahilan kung bakit siya buhay ngayon. Well, so much for the drama.

Napadako ang paningin ko sa mga dinadaanan namin. I feel like I'm back but I am not welcomed. I'm back but I am not missed. And back to this place, to the place where I know I did not belong after all.

Umiling na lang ako sa mga naisip ko. I don't want to be a crybaby anymore because I already have my baby, my daughter. But of course, she's not known publicly for her own good and for my own reasons. She seemed to enjoy it besides she don't want to be recognized and look-up because she's my daughter. That's how strong and brave she is. She didn't want to take advantage of something even if it is always be on her side. Well, I raised her responsibly and with love. I did not put any pressure to what she wants. Actually, I am always supporting her and that made her to give more of her best. No doubt, she's my daughter, Veronica Andreela Esmeralda. 

Napatingin naman ako sa unahan nang biglang huminto ang sinasakyan namin. Napatingin naman ako sa paligid.

"We are not there yet. What's happening?"

"I'm sorry Ms. Esmeralda. Huminto po kasi ang nasa unahan kaya huminto rin po ako. E che-check ko lang po."

"Sige Manong Paul."

Agad namang lumabas ang driver ko at tsineck kung ano ang nangyayari sa unahan.

Hindi naman matagal ang paghihintay namin dahil agad naman siyang nakabalik.

"Ms. Nag-abirya po iyong kotse ng lalake doon sa unahan. Hindi na umandar Ms. eh. Tinulungan na po siya ng mga bodyguards Ms. para makausad at makapagpatuloy na tayo agad. Kawawa naman po yung lalaki."

Naalala ko na naman yung taong palaging nag aabirya ang sasakyan. Pero, malabong mangyari na nandito siya. He's not here dahil nasa States na siya. Naputol lamang ang pag-iisip ko dahil sa sinabi ni Gab sa akin.

"Should we go first now Ms. Esmeralda? You badly needs to rest."

Napangiti naman ako sa worried at concerned niyang mukha.

"It's okay Gab. We'll just wait until the bodyguards finish helping with the damaged car. Don't worry, I'm not gonna easily faint here."

"Fine. Just sleep, we're halfway there."

Pagkasabi niya nun ay muli nang umandar ang kotse na sinasakyan ko. I think natapos na nilang tulungan ang kung sinumang naabiryahan.

Napadaan ako sa kotse na sa tingin ko ay ang tinulungan ng bodyguards ko pero hindi ko na masyadong naaninag ang kotse at ang taong unti-unting pumasok doon dahil tinangay na talaga ako ng antok.

And that made everything went black.

Napamulat nalang ako sa aking mata ng maramdaman kong huminto na ang aming sinasakyan sa tapat ng isang malaking five star hotel na may nakatatak sa itaas na

Esmeralda's Sweet House

Ohw. How I miss my daughter. She's the one who named this hotel of mine. Nasa stage of planning pa kami sa pagpapatayo nito ng bigla siyang sumulpot sa office ko at nagsabing she's my secretary for the day. Kaya siya ang nagbigay ng pangalan ng hotel na ipapatayo ko dahil iyon daw ang trabaho ng mga sekretarya. Hindi naman ako nag dalawang-isip at iyon na talaga ang ipinangalan ko sa Hotel. That was 8 years ago and now she's turning 16 on the next four months. But she's still my baby and I know that she's aware of that.

Nabalik naman ako sa reyalidad ng pinagbuksan na ako ng pintuan ni Manong Paul. Agad naman akong bumaba at diretsong naglakad patungo sa harap ng isang babaeng kasing-edad ni Gab. Agad namang yumuko ang ibang crew except lamang sa kanya.

"Ms. Esmeralda. Welcome back. I thought you already have an amnesia that's why you're not coming here."

"Well Sheryl, you know I'm a very busy person. Once I leave that place, It's hard to come back except if it's home."

"I know Ms. Esmeralda. So you want dinner or do you need to rest?"

"I'm hungry but at the same time sleepy Sheryl. Since I can't eat while sleeping, my choice would be my bedroom. Handa na ba ang matutuluyan ko?"

"Yes Ms. Esmeralda."

"Would you mind if I let myself in Sheryl?"

"No, of course. I mean, let's go Ms. Esmeralda. Your bed might be craving for you at this moment."

Napangiti naman ako sa inasal ni Sheryl. I'm not expecting her to be this blunt after my years of disappearance. Did I missed something already about this two? Gab and Sheryl?

Nang makapasok kami, agad naman akong binati ng Ma Donna sa hotel. Ang nakakatandang tagapagbantay sa Hotel at kay Gab at Sheryl.

"Ma Donna." agad kong sabi at niyakap siya.

"Yaya Maring na lamang Lavender. Alam mo bang namiss ka namin dito? Ilang taon kang hindi nagpakita ah? May problema ka ba? Kamusta naman ang aking Ela? Mabuti na ba ang kalagayan niya?"

"Yaya Maring, ano naman kayo. Para namang ilang dekada akong nawala sa inyo."

"Ay ikaw talagang bata ka. Hindi ka man marunong magpaalam sa amin na aalis ka pala. Ni hindi rin kami nakapagpaalam sa iyo ng maayos. Nag-alala kami na baka napano ka na at saan ka nagpupunta. Yun pala eh nasa Europe ka na pala. Mabuti nalang at tumawag ang iyong Papa Alberto at Mama Vanessa at ipinag-alam sa amin. Eh kamusta naman ang buhay sa Europe?"

"Okay naman po Yaya Maring. Sanay naman po ako doon kasi doon naman ako lumaki."

"Eh doon ka naman talaga nakatira Lavender." ngiti niyang sabi sa akin. Habang tahimik lamang na nakikinig sa amin sina Gab at Sheryl.

"Yaya Maring, kailangan ko na pong magpaalam. Naubos po kasi ang enerhiya ko kanina sa byahe."

"Oh siya sige. Akoy magtutungo na sa mansiyon at nang makapagpahinga ka na. Aayusin ko muna ang mga naiwan ko sa mansiyon dahil na busy ako rito sa Hotel at di na ako nakabalik doon. Dito ka lang ba tutuloy?"

"Opo yaya Maring. Mag-ingat po kayo." at saka ko siya muling niyakap at hinalikan naman niya ako sa pisngi.

Ngumiti lamang ako sa kanya at lumakad na siya paalis. Nabaling naman ang tingin ko kay Gab at Sheryl dahil napatingin rin sila kay Yaya Maring habang paalis.

"So how's work Gab and Sheryl? Did you enjoy running business?" 

"Yes Ms. Esmeralda." nakatungong sagot ni Sheryl sa akin.

"Did you enjoy your youth while I'm not here? Well, you should. As long as you are aware of running our business."

"No, actually Ms. Esmeralda, we are focusing on building our new hotel branch in Singapore." sagot naman ni Gab sa akin.

"Good. Be responsible."

"Yes Ms. Esmeralda." sabay na sagot nila sa akin.

Dahan-dahan naman akong naglakad papunta sa elevator. Nakasunod lang ang dalawa samantalang nasa paligid lamang ang mga guards.

Tahimik lang kaming tatlo hanggang sa makarating kami sa 50th floor ng building. Agad naman kaming binati ng mga guards sa building na ito.

"Welcome back Ms. La Esmeralda."

"Thank you."

Yun lamang ang naisagot ko at deretso ang lakad sa isang malaking pintuan. Agad kong nilagay ang kamay ko sa scanner sa gilid nito.

Scanning...

Fingerprints accepted...

Bumukas naman ang pintuan at deretso na ako sa loob. May apat na kwarto sa west wing at sofa at kitchen naman sa east wing. Deretso ang lakad ko sa pintuang dim ang lights sa labas.

"Ms. Esmeralda. Do you need anything?"

Tumingin naman ako kina Gab at Sheryl na diretsong nakatayo sa sofa.

'"Oh, too much with the formalities Gab and Sheryl. We're here at our floor. You don't need to call me Ms. Esmeralda. We're here to rest, not to work. Okay?"

"Yes Ate Lavender."

"Just move my schedules for tomorrow Gab. I'm waking up late. I need a hard rest. And you Sheryl, when will be the launch of Esmeralda's Sweet House in Singapore?"

"Yes ate." sagot ni Gab sa akin. Tumingin naman ako kay Sheryl habang hinihintay ang sagot niya.

"That will be two weeks from now ate Lavender. You need to be there, the investors are expecting that you will attend the grand opening. But if you can't then I'll handle it."

"No. I want to see your work in Singapore. In order for me to know if you can handle our business properly. Sheryl, you will be with me while you Gab, will be in charge here. Understood?"

"Yes Ate Lavender." sabay na sagot nila sa akin.

"Goodnight."

Yun nalang ang huling sinabi ko at naglakad nang muli patungo sa aking silid. Ang tatlong natitirang pintuan sa west wing ay silid nina Gab, Sheryl at Yaya Maring. Pero minsan lamang si Yaya Maring dito dahil siya ang nagbabantay sa mansion.

Pagbukas ko sa aking silid, agad napadako ang tingin ko sa larawan na nasa bedside table. Isang lalaking nakatayo sa likod ng babae habang tinatakpan ang mga mata nito. That was my 18th birthday and the man at my back is my father. Ang natatangin taong kinukuhanan ko ng lakas and at the same time ay ang aking kahinaan.

Napabuntong hininga na lamang ako sa aking mga iniisip. I should be glad na okay na kami ni Papa nang umuwi ako sa Europe. Thanks to Mama by the way, dahil kung hindi dahil sa kanya, matigas pa siguro sa bato si Papa ngayon.

Napatingin naman ako sa bag ko ng bigla itong mag ring.

Caller: Mama Vanessa

Kinabahan naman ako dahil baka kung ano na ang mangyari sa kanila habang wala ako. Agad ko namang sinagot ang tawag ni Mama.

"Mama?"

"Vanessa, your daughter. Ang apo ko."

Kinabahan ako sa sinabi ni Mama sa akin. Pero hindi bakas sa boses niya ang lungkot o kaba. 

"Mama why? What happened to Van? Is there something wrong? Should I go back there nalang?"

"No, everything is fine Lavender according to the doctor. Pero nagtangkang lumabas si Ela kanina habang wala kami ng Papa mo. Mabuti nalang at naabutan siya ni Yaya Marita kanina sa hallway. She wanted to see the light and feel it, Lavender. Natatakot kami na baka may mangyaring masama sa kanya."

Agad naman akong napahawak sa bedside table dahil nawalan ako ng balanse at nangangatog ang tuhod ko. Hindi ko alam pero naaawa na ako sa anak ko, kay Van.

"Mama, just let her understand everything. She's smart and she's obedient. Nadala lang siguro siya sa curiosity niya. I'll hang up now Mama. I need to rest, goodbye."

"Take care Lavender, goodbye."

May pagkukulang ba ako sa kanya? Maybe the thought na hindi ko kayang ibigay sa kanya ang daddy niya pero bakit? Kulang pa ba Van? I'm tired, i'm tired of everything. 

Humiga na lamang ako sa aking higaan ng biglang tumulo ang luha sa aking mga mata. Ipinikit ko lamang iyon at gusto ko na talagang magpahinga.

At nagpalunod nalang ako sa matinding antok.