บทที่ 6

778 Words

　　เมื่อได้ยินเสียงนั้น จอยก็ยิ่งร้อนใจและทำท่าจะร้องไห้ 　　เพราะในชีวิตเก่า คุณปู่บิลลี่เป็นโรคหลอดเลือดสมองและต้องเข้าโรงพยาบาลหลังจากคาร์ลีฟ้องท่านว่า จอยคบชู้สู่ชาย 　　จอยจึงไม่กล้านึกภาพว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคุณปู่มาเห็นกับตาว่ามีใครก็ไม่รู้อยู่บนเตียงของเธอในตอนนี้ 　　เมื่อมองไปที่เบ็นซึ่งทำหน้าถมึงทึงเพราะถูกขัดจังหวะ จอยประสานสองมือเข้ากันและอ้อนวอนขอให้เขาทำตามที่เธอบอก 　　เบ็นไม่คิดจะสนใจเธอในตอนแรก แต่พอเห็นหญิงสาวจ้องมองมาด้วยดวงตาใสซื่อ เขาก็ใจอ่อน 　　ชายหนุ่มลุกจากเตียงของเธอแล้วเดินตรงไปเข้าห้องน้ำ 　　เมื่อไม่ได้ยินเสียงขานตอบ ชายชราซึ่งอยู่นอกห้องนอนของหลานสาวก็ร้องถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง 　　"เป็นอะไรหรือเปล่า จอย เปิดประตูหน่อย" 　　จอยกลัวว่าคุณปู่บิลลี่จะเป็นกังวล จึงตอบกลับทันทีว่า 　　“หนูไม่เป็นไรค่ะ คุณปู่!” 　　หลังจากสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ เธอก็เปิดประตู 　　เมื่อเห็นจอยยืนอยู่ตรงหน้า ชายชราจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก 　　“ปู่ได้ยินเสียงหลานตอนที่ปู่ออกมาจากห้องหนังสือ ก็เลยแวะมาดูเสียหน่อย” 　　จอยฟังคุณปู่พูดก็รู้ทันทีว่า ท่านต้องไม่สบายใจเพราะเสียงกรีดร้องของเธอ 　　"อ๋อ เมื่อกี้หนูทำโทรศัพท์ตก และคิดว่ามันพังน่ะค่ะ หนูก็เลย..." 　　เธอยังพูดไม่จบประโยค คุณปู่บิลลี่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น 　　“ไม่เป็นไรนะ ถ้าพังก็หาเครื่องใหม่ นี่ก็ดึกแล้ว รีบเข้านอนเถอะนะ!” 　　“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณปู่” 　　หลังจากเสียงฝีเท้าเงียบหายไปตามทางเดิน จอยก็เริ่มโล่งใจ 　　เธอยังไม่ทันหายใจได้ทั่วท้อง ก็มีเสียงกระเซ้าดังขึ้นจากด้านหลัง “โทรศัพท์ของคุณใช้ประโยชน์ได้สารพัดเลยว่าไหม?” 　　จอยหมุนตัวด้วยความตกใจและเห็นเบ็นยืนพิงผนัง ดวงตาของเขายังคงฉายแววหื่นกระหาย 　　ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เบ็นจูบเธออีกครั้งแล้วอุ้มเธอไปที่เตียงทันที 　　ทว่าครั้งนี้เขาไม่เพียงแต่จะจูบเธอที่ริมฝีปากเท่านั้น เมื่อริมฝีปากของเขากำลังจะเลื่อนลงต่ำ จอยพูดขึ้นว่า 　　"ไม่..." 　　น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและเต็มไปด้วยความอัดอั้น ทำให้เบ็นเงยหน้าขึ้นมาทันที 　　เบ็นถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและสีหน้างุนงง “เป็นอะไรไป?” 　　เขาต้องใช้พลังสูงมากเพื่อยั้งใจตัวเองให้หยุดในช่วงเวลาแบบนี้ 　　“มัน... มันยังเจ็บอยู่...” 　　ที่จริงแล้วมันคือความทรงจำจากชีวิตเก่าของเธอ แต่ตอนนี้อาการรวดร้าวตามร่างกายเตือนใจเธออยู่ตลอดว่า เบ็นดุดันแค่ไหนเมื่ออยู่บนเตียง 　　วินาทีนี้ จอยไม่กล้าพูดจาท้าทายเขาเหมือนที่เธอเคยทำเมื่อตอนเช้า เพราะเธอรู้ว่าเธอจะต้องเจอดีหากทำเช่นนั้น 　　ถ้าคืนนี้เธอปล่อยให้เขาทำอะไรต่อมิอะไร พรุ่งนี้เธออาจจะลุกจากเตียงไม่ไหวเลยก็เป็นได้ 　　เมื่อได้ยินเสียงอันแผ่วเบาของหญิงสาว เบ็นซึ่งหื่นกระหายในตัวเธออย่างหนัก รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาทำให้หัวใจของเขาวูบไหว 　　เธอกำลังออดอ้อนเขาหรือเปล่า? 　　หรือเธอเพิ่งยอมรับว่า เธอเสียความบริสุทธิ์ให้เขาไปเมื่อคืนนี้? 　　ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใด เบ็นก็ยินดี 　　แม้จะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่ต้องต่อสู้เพื่อข่มแรงปรารถนา แต่เขาก็หยุดโดยพลัน 　　“ก็ได้ วันนี้คุณรอดตัวไป” 　　คำพูดของเขาทำให้จอยถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที 　　อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นเธอแสดงท่าทีเบาใจ เบ็นก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาเล็กน้อย 　　การมีอะไรกับเขาเป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับเธอมากหรือไง? 　　เดี๋ยวนะ เขายังสามารถสนองความต้องการของตัวเองด้วยการดื่มด่ำความรื่นรมย์เล็ก ๆ ก็ได้นี่ 　　เขาคว้าสองมืออ่อนนุ่มของจอย แล้ววางลงบนตัว 　　"ช่วยผมหน่อย" 　　เมื่อได้ยินเช่นนั้น จอยก็เบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ มันสายเกินไปที่เธอจะปฏิเสธ 　　ผ่านไปสักพัก จอยรู้สึกปวดสองมือ ขณะเดียวกันเบ็นซึ่งอยู่ข้าง ๆ เริ่มครางเบา ๆ ด้วยความสุขสม 　　ทันทีที่สำเร็จกิจ จอยลุกพรวดจากเตียง และรีบเข้าห้องน้ำเพื่อล้างมือ 　　"บ้าที่สุด! ไอ้คนทุเรศ! โรคจิต!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more