2 โหด เลว ดี
874 Words
ลภัชดนย์ หรือเลว วัย 38 ปี เจ้าพ่อคาร์แคร์และอู่ซ่อมรถชื่อดังในกรุงเทพฯ กับดิฐา หรือดี วัย 36 ปี เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์หนุ่มไฟแรงที่รับช่วงจากคนเป็นพ่อ สองหนุ่มได้แต่หันไปส่งสายตาให้กันแล้วพากันลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นเงียบๆ เมื่อตอนนี้พ่อกับพี่ชายคนโตกำลังฟาดฟันอารมณ์กัน
“นั่นปากมึงเหรอไอ้โหด ใครสั่งใครสอนให้มึงพูดกับผู้หญิงแบบนี้”
“ผมพูดของผมเองแหละ ไม่ต้องมีใครสอน ผู้หญิงบางคนก็สมควรถูกเรียก ‘อี’ ว่าไหมล่ะ” แล้วเขาก็หันเบนสายตาไปทางคนที่เอาแต่นั่งก้มหน้า
“หนูไอซ์ออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะคุยกับไอ้ลูกตัวดีตามลำพังสักหน่อย” ศิวดลเอ่ยสั่งเด็กสาวที่ตัวเองเอ็นดู
“ค่ะ คุณท่าน” แล้วเธอก็ลุกขึ้นเดินก้มหน้าออกไปจากห้องนั่งเล่น ทิ้งให้คุณท่านกับลูกชายคุยกันตามลำพังอย่างที่ท่านเอ่ยบอก
“นั่งลง!” ศิวดลเดินกลับไปทิ้งตัวนั่งลงที่เดิมพร้อมสั่งลูกชายให้นั่งลง และหฤทย์ก็ทิ้งตัวนั่งลงโซฟาแทนที่คนที่เพิ่งเดินจากไปทันทีด้วยความหงุดหงิดฮึดฮัดในอกไม่พอใจ
“ผมไม่ยอมหรอกนะ อย่าคิดว่าจะได้อยู่กันสุขสบายผัวเมีย”
หึหึ
“มึงเนี่ยนะไอ้โหด มึงก็อายุเยอะแล้ว”
“แล้วไงครับ ผมอายุเยอะ แต่พ่ออายุเยอะกว่าผมอีก ‘อี’ เด็กนั่นอายุเท่าไหร่กันเชียว พ่อถึงเอามาเป็นเมีย เอามาเป็นแม่เลี้ยงพวกผมทั้งสามคน พ่อคิดอะไรของพ่ออยู่ พ่อไม่ใช่อายุน้อยๆ แล้วนะ ปีนี้เจ็ดสิบหกปี ใช้ไม้เท้าเดินแล้วนะพ่อ”
“ก็หนูไอซ์น่ารัก และอายุสิบเก้าปีย่างยี่สิบ” ท่านตอบพร้อมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“น่ารัก? น่ารักน่ะน่ารักได้ แต่ไม่ใช่น่ารักจนเอามาเป็นเมีย แถมอายุสิบเก้าย่างยี่สิบ นั่นรุ่นหลานเลยนะพ่อ”
“ไม่ดีเหรอไอ้โหด พ่ออยากมีหลาน มีทั้งเมียและหลานในคนเดียวกันไว้เลี้ยงดูเล่น”
“ไม่มีทาง! ผมไม่ยอมให้เด็กนั่นมาเป็นแม่เลี้ยงผมหรอก”
“มึงจะทำอะไรได้ ตอนนี้พ่อจดทะเบียนสมรสกับหนูไอซ์ไปแล้ว”
“ว่าไงนะ! พ่อจดทะเบียนสมรสกับมันไปแล้ว อย่าบอกนะว่าจะแบ่งสมบัติให้มันอีก ผมไม่ยอม! ให้ตายยังไงผมก็ไม่ยอมรับเด็กคราวลูกผมมาเป็นแม่ผมหรอก พ่อไม่อายรึไง”
“ไม่อาย”
“แต่ผมอาย!”
“มึงจะอายอะไรไอ้โหด ขนาดกูพ่อมึงยังไม่อายเลย อ้อ...ไหนๆ ก็มาแล้วก็พาหนูไอซ์ไปฝึกงานที่ไร่ด้วยนะ พ่อฝากเมียพ่อด้วย และเนี่ยคือคำสั่ง มึงห้ามปฏิเสธเข้าใจไหมไอ้โหด” คนแก่เอ่ยมัดมือชกลูกชายตัวดี
“ฮะ! ทำไมต้องเป็นผม ทำไมไม่ให้ไปทำงานฝึกงานกับไอ้ดี ไอ้เลวล่ะพ่อ”
“ก็หนูไอซ์อยากทำไร่ ถ้าเรียนรู้งานกับมึงแล้วกูก็จะซื้อที่ให้หนูไอซ์ทำไร่ส้ม”
“อย่าฝันไปหน่อยเลยพ่อ อย่าคิดว่านั่งเด็กนั่นจะได้ทุกอย่าง ดี...ให้ไปอยู่กับผม ใกล้มือดี ผมจะได้เฝ้าระวังเด็กนั่น”
“หึหึ...ดูแลแม่เลี้ยงให้ดีล่ะ เอาล่ะ ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว เพราะตอนนี้กูกับหนูไอซ์ก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว มึงคัดค้านไปก็ไม่มีประโยชน์” ศิวดลเอ่ย
“เดี๋ยวก็หย่ากัน ผมจะทำให้เด็กนั่นทนไม่ได้จนขอหย่าจากพ่อ เพราะทนลูกเลี้ยงอย่างผมไม่ได้” แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปทันที
หึหึ
“มึงนั่นแหละจะไปไหนไม่รอดไอ้โหด อายุไม่ใช่น้อยๆ ยังพาลเหมือนเด็กอยู่ได้ ไอ้ลูกตัวดี” ศิวดลแค่นขำพึมพำกับตัวเองแล้วยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำกลางโต๊ะตรงหน้ามาจิบดื่มอย่างอารมณ์ดี คิดย้อนไปเมื่อครั้งลูกชายทั้งสามของตัวเองเกิดนั้น ชื่อไหนก็ไม่ถูกใจ ไม่ชอบใจคนเป็นภรรยา ภรรยาชอบอ่านนิยายน้ำเน่า และเมื่อตั้งครรภ์นางจึงให้ชื่อเล่นทั้งสามของลูกชายแบบไม่มีใครคาดถึงคือ ‘โหด เลว ดี’ แน่นอนว่าแปลกและแหวกแนวก็ต้องภรรยาของเขา ดีหน่อยที่ชื่อจริงนั้นเขาเป็นคนตั้งให้ หากให้ภรรยาตั้งให้คงพิสดารเหมือนชื่อเล่นตอนนี้ และมันก็ช่างเป็นชื่อเล่นที่บ่งบอกบุคลิกของแต่ละคนจริงๆ นิสัยของทั้งสามก็เหมือนชื่อเล่นนั่นแหละ โดยเฉพาะคนโตเนี่ยคือที่สุดของครอบครัวแล้ว ชอบใช้กำลังและป่าเถื่อนตามฉบับหนุ่มชาวไร่ แต่ใช่ว่างานบริหารหฤทย์จะไม่เก่ง แต่ไม่ชอบใส่สูทนั่งแอร์ ชอบจับจอบเสียม ขับรถไถทำไร่ที่สุโขทัยมากกว่าจะเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ ที่แสนจะน่าเบื่อและรถก็ติดเต็มไปด้วยมลพิษ
- Writer
