1 ไม่มีใครมาแทนแม่ของผมได้
701 Words
เอี๊ยด!
เสียงเบรกรถดังเข้ามาในบ้าน ทุกคนรู้โดยไม่ต้องเดาว่าคนที่มาถึงคือใคร และคนที่มาถึงก็เดินลงส้นเท้าหนักๆ เข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าและท่าทางตึงโกรธไม่พอใจเจ้าของบ้านหลังใหญ่ เขาต้องรีบเร่งขับรถมาเมื่อรู้ว่าพ่อแต่งภรรยาใหม่เข้าบ้าน และที่สำคัญภรรยาใหม่ แม่เลี้ยงของเขาก็เด็กคราวลูกอีกต่างหาก
“มันหมายความว่ายังไงพ่อ...มันหมายความว่ายังไง” พอเดินเข้ามาในบ้านก็ชี้มือไปยังหน้าเด็กสาวหน้าตาละอ่อนที่ไม่ต้องเดาให้ยากว่าหล่อนคือใคร ถ้าไม่ใช่ ‘เมียใหม่ของพ่อ’ แล้วจะเป็นใครไปได้
“ใจเย็นๆ ก่อนพี่โหด” เสียงน้องชายคนเล็กเอ่ยห้ามพี่ชายที่เดินตึงๆ ไปหยุดตรงหน้าของสาวน้อยหน้าละอ่อนหวานหยดย้อยใสซื่อ
“มึงไม่ต้องมาห้ามก็เลยไอ้ดี หรือมึงเห็นดีเห็นงามกับเรื่องนี้ แล้วมึงล่ะไอ้เลว มึงเห็นด้วยที่พ่อมีเมียใหม่คราวลูกเหรอวะ!” เขาดันอกน้องชายคนเล็กออกห่างแล้วหันสายตาไปถามเอาคำตอบจากน้องชายคนรองตัวเอง
“พ่อก็แก่แล้วนะพี่โหด พ่อควรมีคนดูแล ไม่ดีเหรอที่มีคนมาช่วยดูแลพ่อเราแทนเรา เพราะเราทุกคนก็ไม่ได้อยู่กับพ่อตลอด” น้องชายคนรองเอ่ยบ้าง
“ไม่มีใครมาแทนที่แม่กูได้ทั้งนั้นแหละ แล้วเธอเถอะ ยัยเด็กนี่ก็เหลือเกิน อายุยังน้อยทำไมต้องอยากมีผัวแก่ๆ ใกล้ลงโลงด้วย” เขาเดินไปกระชากร่างเล็กที่โซฟาให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้าตัวเองจนเท้าเล็กยืนไม่ติดพื้น
ตุ้บ!
เสียงกระแทกไม้เท้าดังขึ้นเมื่อลูกชายคนโตกำลังเอานิสัยคนป่ามาใช้กับคนของตัวเอง
“มันอะไรนักหนาไอ้โหด ปล่อยน้องหนูไอซ์เดี๋ยวนี้นะ” เสียงแหบแห้งเอ่ยเสียงดังด้วยความไม่พอใจ
“พ่อปกป้องเมียใหม่งั้นเหรอ” แล้วเขาก็ผลักคนตัวเล็กที่ตัวเองกระชากให้ลุกขึ้นลงไปกับโซฟาเหมือนเดิม
โอ๊ย!
เสียงเล็กดังขึ้นเมื่อกระแทกกับพนักโซฟาด้านหลัง
“แล้วยังไง ก็นั่นเมียพ่อ พ่อก็ต้องปกป้อง” เสียงแหบแห้งเอ่ยตอบสวนกลับลูกชายคนโตทันที
“เมียพ่อ? พูดได้เต็มปาก หัดอายเด็กในบ้านมั่งพ่อ พ่อไปโดนยาตัวไหนมา ไหนบอกจะไม่มีใครใหม่ ไหนบอกไม่มีใครมาแทนแม่ของพวกเราได้ไง แล้วทำไมวันนี้ถึงมียัยเด็กนี่ล่ะ” เขาหันไปตอบพ่อพร้อมหันมามองร่างน้อยที่นั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟา
“นั่นมันเมื่อก่อน และพ่อว่าแม่ของพวกแกต้องเข้าใจพ่อ พ่อแก่แล้วอย่างไอ้ดีว่านั่นแหละ พ่อต้องมีคนดูแล”
“จ้างคนมาดูแลก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีแม่ใหม่ที่เด็กคราวลูกให้พวกผม พ่อก็แก่ใกล้ลงโลงแล้วยังบ้าตัณหาอีก ผมผิดหวังในตัวพ่อมาก” หฤทย์ กำเนิดกุล หรือโหด วัย 41 ปีเอ่ยตอบพ่อ เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูล ‘กำเนิดกุล’ เป็นเจ้าของไร่ส้มที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดสุโขทัย ชายหนุ่มรับมรดกมาจากแม่ที่จากไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เขาชอบทำสวนจึงรับช่วงต่อจากผู้เป็นแม่และพัฒนามาถึงตอนนี้จนเป็นที่รู้จักของตลาดในไทยและต่างประเทศ
ตุ้บ!
“อุวะ! ไอ้ลูกเวร! มึงแช่งพ่อมึงสองครั้งแล้วนะไอ้โหด คำก็แก่ใกล้ลงโลง มึงสิ ใกล้ลงโลงไอ้ลูกเวร!” เสียงกระแทกไม้เท้ากับพื้นดังขึ้นพร้อมกับดันตัวเองลุกขึ้นเดินมาหาลูกชายตัวดีของตัวเอง
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าพ่อ ไม่ได้แช่งพ่อ ผมพูดไปตามอารมณ์ ผมขอโทษ แต่มันก็จริง พ่อแก่แล้ว พ่อจะมามีเมียตอนแก่ไม่ได้ เดี๋ยวก็ช็อกตายคาอกอีเด็กนี่หรอก” เขายังคงไม่ยอมลงแม้จะพูดเบาลงแล้ว
- Writer
