Games 01 Maschinenpistole 40
1398 Words
สามเดือนต่อมา
ร้าน MP คอมพิวเตอร์
ปัง! ปัง! ปัง!!
“เร็วสิวะ!!ช้าขนาดนี้อยากตายหรือไง?!”
ตู้มมมม!!!
“ระเบิด ๆ เว้ย!!เบอร์สองช้าเป็นเต่าอย่างนั้นเอาผักบุ้งไปแดกเถอะ!!เฮ้ย!!เบอร์สามยิงกาก ๆ ไม่โดนแบบนั้นเดี๋ยวมันก็เรียกพวกมันกันเต็ม!” เล่นแบบนี้เลิกเล่นไปเถอะไอ้เหี้ยเอ๊ย!
“ขอโทษครับพี่!”
“กูไม่มีน้อง!” ฉันตอบกลับเพื่อนในเกมไปวันนี้ฉันมีสตรีมเกมและเพื่อนร่วมทีมในออนไลน์เล่นไม่ดีเท่าไหร่เพราะงั้นฉันเลยเกิดอาการหัวร้อนแบบนี้ไง
“จะด่าห่าอะไรนักหนาวะคนเขาก็เล่นดีแล้วป่ะ?” เสียงไอ้เบอร์หนึ่งมันบอกฉัน
“อย่างนี้เรียกดีเหรอ?”
“ถ้าแบบนี้เรียกดีไปตายและเกิดใหม่เถอะไอ้สัส!!!”
ตู้มมมมม!!ด้วยความหัวร้อนและมันเถียงฉันอย่างไม่ยอมรับความจริงฉันเลยตัดสินใจระเบิดเพื่อนร่วมทีมของตัวเองทันที ให้มันตายไปซะเบื่อจะเถียง!!!
และหลังจากนั้นฉันก็เล่นเกมและคุยกับคนที่มาดูฉันไปเรื่อย ๆ จนตีสาม
น้องฟ้าฟีฟี่ : พี่ไม่คิดจะลงแข่งทีมชาติบ้างเหรอคะ?
เกว : วันนี้พี่รักจังงงงง
Boysa : เจ้าหญิงสวยสมที่เป็นเจ้าหญิงค้าบบบบบบบ
“ทีมชาติเหรอ?”
“เดี๋ยวก็ได้ไปด่ากรรมการและเพื่อนร่วมทีม หรือไม่ก็คู่แข่งพอดีอะไม่เอา ๆ ดีกว่าปากหมาแบบนี้”
ฉันตอบคอมเม้มที่ถามเข้ามาเรื่องการแข่งระดับชาติและอีกอย่างเกมใหญ่ ๆ แบบนั้นใครจะไปกล้าฝีมือไม่เท่าไหร่แต่ฝีปากที่หนึ่งกลัวไปมีเรื่องมากกว่า
“ขอบคุณสำหรับโดเนท”
เสี่ยจอน : เต้นให้ดูหน่อยโชว์นมด้วยให้สามพัน
“เสี่ยจอน...เก็บไว้อมตอนตายเหอะ!!กูมาแคสเกมไม่ได้เป็นวีเจโชว์เซ็กซี่ไปให้ดูแพลตฟอร์มไอ้เสี่ยที่นี่เขาเอาไว้ดูเกม!!” ฉันด่าเสร็จก็บล็อกมันไปเลยใครเม้มจังไรไม่เข้าตาฉันด่าหมด ถ้าฉันมาแนวเซ็กซี่อะไรก็ว่าไปอย่าง เหอะ!! ไอ้พวกไม่รู้กาลเทศะเอ๊ย!!
“เริ่มเกมกันเลยเนอะเกมสุดท้ายละง่วงงงง”
ธงธง : พี่จะรีบไปไหน?
“ไอ้ธงกูไลฟ์ตั้งแต่สามทุ่มตอนนี้ตีสามแล้วเว้ย!!!จะไปนอนมึงก็ไปนอนบ้างเหอะ!” ฉันตอบกลับไปฉันไม่ได้พวกพพูดดีอะไรแต่ก็ไม่ได้ด่าใครไปทั่วฉันสตรีมเกมมาหลายปีแล้ว พยายามหาแนวทางที่คนจะติดตามมาโดยตลอดจนเริ่มเข้าที่อย่างทุกวันนี้ ฉันไม่ได้หยาบคายนะแต่มันเป็นคาแรคเตอร์ อิอิ ^^
“โอ้โห้!!!เข้าปุบเล่นแย่ปับ!!!ดึงสติหน่อยเว้ยยยยยย!!!”
ปัง!!
“ไอ้เอ็ม!!ตีสามแล้วจะแหกปากอะไรนักหนา?!” พ่อฉันเองเปิดประตูเข้ามาด่า -0-
“ไลฟ์อยู่นะ” เพื่อเป็นการบอกว่าอย่าด่านะ ขอร้อง T^T
“ไลฟ์แล้วยังไงวะ?!”
“แกไลฟ์แล้วหมายความว่าจะใช้เสียงได้เหรอฮะ!!พ่อกำลังนอนเนี่ยต้องมาได้ยินเสียงแกแหกปาก!!พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรือไงฮะ?!”
“พ่อ...”
“ไม่ต้องมาเรียก!!นอนปิดเลยนะ!!”
“อะอีกตาหนึ่งมันเข้าเกมแล้วเนี่ย” ฉันบอกพ่อและให้หันดูตอนนี้นอกจากกำลังจะเล่นเกมแล้วยังมีคนดูนับพันกำลังมองอยู่ จบกันความเท่ความคูลของฉันเพราะพ่อด่าแท้ ๆ เลย
“ตาสุดท้ายและเงียบปากเข้าใจไหม?!”
“รับทราบเสด็จพ่ออออออ~”
แนนนี่ : เจ้าหญิงโดนท่านพ่อด่าซะแล้วววววว
ทรงศักดิ์ส่อแสง : เอ็นดูค้าบบบบบบบ
บ่ายต่อมา...
“หาวววววว~” ฉันเดินลงจากบ้านด้วยอาการง่วงนอนเมื่อคืนกว่าจะจบเกมตีสี่เกือบตีห้าแต่ดีที่ฉันมีเรียนบ่ายเลยมีเวลานอนนิดหน่อย
“เวลานอนเสือกเล่นเกมก็เป็นแบบนั้นแหละ”
“พ่ออย่าบ่นขอร้องขี้เกียจฟัง” ฉันบอกพ่อและเดินไปหยิบอะไรกินในครัว
“สภาพแบบนี้ใครจะเอาทำเมีย”
“ไม่มีใครเอาก็ช่างหัวแม่งสิพ่อเลี้ยงเอ็มได้อยู่แล้ว” ฉันบอกอย่างกวนประสาท
“ใครจะเลี้ยงแก?!”
“พ่อไม่เลี้ยงเดี๋ยวแม่ก็เลี้ยงเองแหละ เลิกบ่นแล้วเปิดเถอะลูกค้ามารอกันหน้าสลอนแล้ว” ฉันมองจอภาพกล้องวงจรปิดของบ้านและร้าน
บ้านของฉันเป็นตึกแถวจำนวนสี่คูหาติดกันเลยชั้นล่างเป็นร้านคอมพิวเตอร์ รับลงโปรแกรมขายอุปกรณ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์แบบครบวงจรเลยละส่วนชั้นสองของตึกเป็นร้านเกมและชั้นสามเป็นที่อยู่อาศัย ความจริงมีบ้านที่เป็นหลักเป็นแหล่งนะแต่ฉันกับพ่อชอบมาอยู่ที่นี่มากกว่า ฉันจะมาช่วงศุกร์เสาร์อาทิตย์ที่เหลืออยู่หอพักใกล้มหาวิทยาลัย บ้านฉันที่นี่ไม่ได้ไกลมอหรอกแต่ฉันอยากออกจากบ้านเฉย ๆ แค่นั้นแหละเลยหาเรื่องเช่าหออยู่ให้สมกับเป็นเด็กมหาวิทยาลัยหน่อยแค่นั้นเอง
“ร้านเปิดเก้าโมงจะรีบมากันทำไหมวะ?” พ่อฉันบอก
“ก็ตอนนี้มันเที่ยงแล้วไงพ่อ!!!!ไม่ใช่แปดโมงนะ!”
“อ้าวเหรอ?”
“เออออออ!!!เอ็มไปเรียนละเบื่อคนแก่”
“อ้าว!!ไอ้ลูกเวร!!!ไอ้เอ็มเพ!!!”
ฉันออกจากบ้านคว้ากุญแจรถ BMW S 1000 RR ก่อนจะออกมาและขับไปเรียนซึ่งใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีมันไม่ได้ใกล้นะแต่รถมันแรง หึ สวัสดีมาแนะนำตัวก่อนไปเรียนดีกว่าฉันชื่อ เอ็มเพ เต็ม ๆ เลยคือ เอ็มเพ 40 มันเป็นรุ่นปืนที่พ่อฉันชอบใช้ในการเล่นเกมชื่อเต็ม ๆ ยาวกว่านี้คือ Maschinenpistole 40 โคตรยาวและอ่านยากไม่ต้องไปสนใจหรอกเรียกสั้น ๆ ว่าเอ็มหรือเอ็มเพก็ได้ตามสบาย ที่จริงพ่ออยากได้ลูกชายอะนะมั่นใจมากด้วยเลยเตรียมไว้แค่ชื่อเดียวพอฉันออกมาเป็นผู้หญิงพ่อขี้เกียจคิดใหม่เลยได้ชื่อนี้มาแบบงง ๆ ความจริงมันก็เท่ดีนะฉันไม่ติดหรอก อ่อ อีกนิดหน่อยตอนนี้ฉันเป็นสตรีมเมอร์หรือนักแคสเกมออนไลน์นั่นแหละใช้ชื่อว่า Princess Of Gaming แต่สันดานไม่ได้เจ้าหญิงอะไรย้อนแย้งโคตร ๆ แต่แล้วไงฉันพอใจกับชื่อนี้มันเริ่ด
มหาวิทยาลัย GM
คณะวิศวกรรมคอมพิวเตอร์
เอี๊ยดดดดดดด!!!!
ฉันจอดรถหน้าคณะก่อนจะเดินเข้าตึกเรียนฉันวิศวะอยู่ปีที่สามแล้วใกล้จบแต่อนาคตยังไม่รู้จะไปต่อทางไหน แต่นั้นไม่สำคัญเท่ากับทำยังไงให้จบภายใน 4 ปี นานกว่านี้พ่อด่าแน่ ตลอดทางก็มีคนมองบางแหละส่วนมากเป็นคณะอื่นที่มาที่นี่คนในคณะก็ชินกับฉันแล้วละ ฉันเป็นนักแคสเกมที่ค่อนข้างดังนะมีผู้ติดตามตั้ง 500,000 คน
“รอด้วยยยยยยย~ไอ้เอ็มมมม~” เสียงไอ้ฮอนดังและวิ่งมาหาฉันคนห่าอะไรมาสายเกือบทุกวัน
“เพื่อนเรียนไปครึ่งคราบแล้วมั้ง” ฉันพูดกับมันพร้อมกับเดินเข้าลิฟต์
“มึงมาเร็วมากมั้ง” ฉันยักไหล่อย่างไม่ได้สนใจเท่าไหร่และมหาวิทยาลัยเนี่ยเขาไม่ได้เคร่งเรื่องการเข้าเรียนเท่าไหร่หรอก ใครไม่สนใจก็ช่างหัวมันไปตามเอาเองแต่ว่าก็ไม่ได้เป็นทั้งหมดหรอกนะฉันไม่ได้เหมารวม
“ไปเถอะพูดมากอยู่ได้เพราะแบบนี้ไงมึงถึงโง่”
“อะไอ้เอ็ม!!!ไอ้เพื่อนเหี้ย!!กูช็อกเลยกับคำพูดมึง!!”
เวลาต่อมา...
“กว่าจะจบ กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน...มันช่าง...ทรมานร่างเหลือเกินเว้ย!!” เมื่อเรียนเสร็จแล้วนี่เป็นสภาพเพื่อนฉัน
“สอบไม่บอกแล้วบอกว่าคะแนนดิบ”
“โอ๊ยยยย!!!จารย์ทำแบบนี้ได้ยังไง ฮือออ T^T” เรื่องของเรื่องคือวันนี้ท้ายคาบอาจารย์สอบเก็บคะแนนนั่นสิแถมยังไม่มีการบอกล่วงหน้าอีกและที่ร้ายแรงกว่านั้นคือมันเป็นคะแนนดิบ ๆ เลยไม่มีหารและเอาไปรวมคะแนนตัดเกรดจริง
“ไอ้เอ็มนิ่งเลยมึงทำได้ละสิ”
“กูหลับ @_@” เรื่องจริงไม่ได้โม้
“ไอ้เชี้ยยยยยยยย!!”
- Writer
