INTRO
935 Words
ผับ GM
ปึก!!
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่แดกกกกกกกกกกกกก!!!” ฉันวางแก้วเหล้าลงก่อนจะประกาศเสียงดังกลางวงเพื่อน
“ไม่แดกห่าอะไรมึงด่าไปเป็นลังแล้ว!!”
“อย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลยไอ้เอ็มเพแดก ๆ ไปเถอะมาขนาดนี้แล้ว”
“เลิกตอแหลว่าไม่แดกเหล้าได้แล้วค่าาาา~” นี่เป็นเสียงประณามจากเพื่อนฉันเอง ความจริงวันนี้ฉันตั้งใจจะแคสเกมอยู่ห้องไงแต่เพื่อนสันขวานเสือกมาเกิดวันนี้แล้วยังลากฉันมาด้วยอีก ตอนแรกก็บอกพวกมันแล้วนะว่าไม่ดื่ม ๆ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวซัดซะหลายขวดแล้ว
“คาแรคเตอร์เว้ย!” ฉันบอกไอ้วีวี่เพื่อนสาวสองคนเดียวของกลุ่มที่เหลือผู้ชายและฉันหญิงเดียวจ้า! และถ้าสงสัยเพื่อนผู้หญิงมีไหม?
ตอบเลยว่าม่ายยยยยยมี! ไม่ใช่ว่าไม่คบหรือเลือกคบแต่เพื่อนผู้ชายนะแต่สไตร์ฉันมันไม่ได้จริง ๆ และที่คบอยู่กับไม่ได้ตั้งใจจะเอามาเป็นเพื่อนด้วยผีผลักละมั้ง
“แดกมาขนาดนี้ทำเป็นโวยวาย” แตงโมมันบ่น อ่อ ไอ้แตงหรือไอ้โมมันเป็นผู้ชายนะ
“ขอเล่นตัวนิดนึงเดี๋ยวกลับไปแคสเกมไม่ได้”
“ดึกป่านนี้แล้วมึงยังจะกลับไปแคมอีก?” ไอ้ฮอนมันถาม
“เออ”
“ถ้ามึงสามารถกลับไปแคสได้ก็ลองดู!!เพราะคืนนี้กูจัดเต็มมมมม!!!” และพนักงานเสริฟ์ก็เอาเหล้ามาอีกเพียบ!!!แดกกันสี่คนจะเอามาทำไมเยอะแยะวะมันจะฆ่าเพื่อนหรือไง?!
หลายชั่วโมงต่อมา
“กลับได้ยางงงงงงงง~~” ฉันเสียงยืดยาวแล้วเพราะว่าเมา
“ยางงงง~” หมับ!!ไอ้ฮอนมันตอบและกอดคอของฉัน
“กลับเถ๊อะ!” ฉันตอบก่อนจะเดินออกจากโต๊ะด้วยความเมาส่วนเพื่อนคนอื่นไม่ต้องถามหานะมันเมาเละหลับไม่รู้เรื่องไปนานแล้ว! เหลือฉันที่ยังแข็งอยู่~~หมายถึงค๊อออออออ
“กุญแจอยู่หนายวะ?” ฉันเดินออกมาจากร้านแบบโซเซสุดฤทธิ์
ตุบ!!
“อ๊ะ!!โอ๊ยยยยยยยย!!!” ฉันกำลังหายกุญแจในกระเป๋าก็ต้องเจ็บตัวแบบงง ๆ เพราะมีคนเดินมาชนฉันอย่างแรง แรงไม่แรงตอนนี้นอนกองอยู่กับพื้นแล้วจ๊ะ ^^
“ใครวะบังอาจ!!!?” ฉันโวยวายก่อนจะเงยหน้าขึ้นและเจอผู้ชายรูปหล่อที่กำลังยืนเมาอยู่
“....”
“นายชนแล้วยังไม่ขอโทษอ่อ?! คิดว่าฉันจะดีใจ!!เหมือนหน้าตาอ่ออออ??” ฉันถามและเดิรโซเซไม่ตรงเท่าไหร่
“อึก!” และอยู่ ๆ ผู้ชายตรงหน้าก็ร้องไห้
“นะนาย...”
“อึก! ฮือออ~” อ้าว!! ฉิบหายละฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ?
“ระร้องไห้ทำไมฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนาย...”
“ฉันทำผิดตรงหนายยยย~” ผู้ชายร้องไห้พึ่งเคยเจอวะปกติเพื่อนและพ่อฉันไม่เคยร้องไห้เลยสักครั้ง ส่วนตัวฉันเองก็ไม่เคยเหมือนกันนอกจากจะร้องไห้เพราะนิ้วก้อยเตะขอบโต๊ะเท่านั้นแหละ แต่ผู้ชายตรงหน้าฉันกับร้องไห้อย่างไม่อายขี้มูกโป่งเลย -0-
“ละแล้วฉันจะรู้ได้ไงว่านายผิดอะไร?” หมับ! เขาเข้ามาจับไหล่ทั้งสองข้างของฉัน
“ฮึก! ฉันทำเพื่อเธอทุกอย่างแต่เธอกลับ...กลับหักหลังฉัน!!”
“เรื่องผู้หญิงนี่เอง...ฉันเข้าใจ ๆ ” หมับ! ฉันกอดเขาเพราะว่าสงสารเห็นร้องไห้และอีกอย่างฉันอยากกลับบ้านแล้วมันใช่เรื่องของฉันไหมเนี่ย?! อยากนอนโว้ยยยยย!!
“ของขวัญ ฮึก! เธอเป็นของขวัญที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิตฉัน!!!!”
แรงอยู่น้า~
“กลับบ้านไปนอนไปจะได้หายเมา @_@” บอกเขาแต่ตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้วตาเริ่มลาย
“ไปนอนกับฉันไหม?” เสียงอะไรแว่น ๆ
“ไป ๆ ” ตอบกลับไปแบบงง ๆ
“ไป ๆ กัน”
คอนโด GM
พรึ่บ!
เราทั้งคู่ทิ้งตัวลงเตียงนอนเพราะช่วยกันพยุงขึ้นลิฟต์อย่างยากลำบาก และการที่ล้มตัวนอนใกล้กันมันเหมือนจะมีพลังบางอย่างดึงดูดเราทั้งคู่ให้มองตากันและขยับเข้าหากันเรื่อย ๆ และเพราะความเมาหรืออะไรไม่รู้ทำให้ฉันไม่ปฏิเสธเขาและเราก็จูบกัน
“อื้อออออ~” และเมื่อริมฝีปากเราทั้งคู่แตะกันก็เหมือนว่าจะไม่มีอะไรสามารถห้ามเราได้อีกแล้ว เหล้าในร่างกายทำให้เราทั้งคู่กล้ามากขึ้น กล้าที่จะจูบ กล้าที่จะสัมผัสกันและกันเรื่อง one night stand น่ะเหรอฉันไม่คิดมากหรอกเพราะมันเป็นเรื่องธรรมชาติแต่นี่เป็นครั้งของฉันนะ
“อ่าส์~” เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอของฉันแล้วปากของเขาขบเม้นคอและเนินอกลงไปเรื่อย ๆ สติของฉันขาดไม่มีชิ้นดีคำสอนพ่อที่ให้รักนวลสงวนตัวไม่อยู่ในสมองเลย ปล่อยกายปล่อยใจไปตามอารมณ์ที่รู้สึกและต้องการตอนนี้
“เธอโอเคใช่ไหม?” เขาที่กำลังถอดเสื้อผ้าของฉันก็ถามขึ้น
“โอเค...อื้อออ” และเมื่อฉันไปแบบนั้นเหมือนเขาจะได้ใจและเริ่มรุกมากขึ้นตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่มือเขาไม่อยู่นิ่งลูบไล้ไปทั่วร่างกายของฉัน สัมผัสทุกส่วนที่สามารถสัมผัสได้และฉันไม่คิดจะห้ามเขาปล่อยให้เขาทำตามใจทั้งเรายังไม่รู้ชื่อกันเลยแม้แต่นิดเดียว
ค่ำคืนนั้นความทรงจำของฉันมันไม่ได้ชัดเจนมากจำได้บ้างไม่ได้บ้างแต่จำได้เลยคือฉันเสียตัวครั้งแรกไปแล้ว...
- Writer
