Black Dragon ค่ายรักเกมเมอร์

Games 06 เสียงปริศนา

สวัสดีครับก่อนอื่นขอแนะนำหน่อยแล้วกันเพราะว่าเจอมาหลายตอนแล้วแต่ยังไม่รู้ที่มาที่ไปเท่าไหร่เลย ผมชื่อ หลิน...เหมือนผู้หญิงใช่ไหมครับ?

นั่นเพราะว่าแม่ผมคิดว่าผมจะออกมาเลยเป็นผู้หญิงไงระหว่างการแพ้ท้องคือแม่ผมชอบทานสตอเบอรี่มากและยังชอบสีชมพูต่อท้องก็คือแต่งตัวสีชมพูตลอดเลยเพราะงั้นพ่อแม่ผมเลยมั่นใจว่าต้องเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอนเลยตั้งชื่อว่าหลิน แต่ว่าก็ดับฝันทุกอย่างผมออกมาเป็นผู้ชายและชื่อหลินทันทีโดยที่แม่ไม่คิดจะหาชื่ออื่นเลย -_-

"เอาน้ำมะนาวปั่นแก้วนึงครับ" ผมสั่งน้ำมะนาวปั่นให้ยัยเอ็ม

"รอแปบนะจ๊ะสุดหล่อ"

"ครับป้า" แล้วมันธุระของผมที่ต้องมาซื้อวะและถ้าไม่ซื้อก็ไล่แม่งอยู่นั่นแหละผมยังไปตอนนี้ไม่ได้ไง เฮ้อออ ทำไมหนอทำไมต้องยัยนี่ด้วยแต่ตอนนี้ก็ไม่มีใครเหมาะเท่าเธออีกแล้ว อ่อ ผมลืมบอกไปอีกอย่างผมเป็นเจ้าของทีมแคสเกมทีมชาติชื่อว่า Black Dragon และตอนนี้ก็กำลังต้องการผู้ร่วมทีมคนใหม่อยู่แล้วก็ดันยัยเอ็มเพที่ทางผู้บริหารทีมลงความเห็นตกลงกันตอนขึ้นบอร์ดบริหารผมตกใจมากเพราะเธอเป็นคนเดียวกันที่ผมเสียตัวให้น่ะสิ

"ได้แล้วจ๊ะสุดหล่อ 30 บาทจ้าาา"

"นี่ครับป้า" ผมจ่ายเงินก่อนจะกลับขึ้นห้องของเอ็มเพตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าเธอจะดื้อขนาดนี้หรอกจากที่ดูไลฟ์สดแล้วก็คิดว่าเป็นคาแรคเตอร์แต่ความจริงมันเป็นสันดานของเธอเลยละทั้งเถียงเก่ง พูดหยาบและห้าวหารกล้าเข้าไปที่ช่วยรุ่นน้องที่กำลังโดนรังแกอย่างไม่กลัว ตอนแรกผมก็คิดว่าจะลองชวนเข้าทีมดี ๆ นั่นแหละแต่ได้ยินว่าเธอปฏิเสธทุกทีมที่ชักชวนเธอเพราะงั้นผมเลยต้องหาวิธียังไงละ...

"หลิวววววว!!!เดินเร็ว ๆ หน่อยดิ!!หิวไส้จะขาดแล้วววววววว" เสียงของเอ็มเพตะโกนลงมาจากชั้นบนขณะที่ผมกำลังเดินเข้าหอของเธอยัยตัวแสบนิ

ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเธอตั้งใจทำให้ผมอับอาย!!

(เอ็มเพ)

"หึ สมน้ำหน้า" ฉันหัวเราะเมื่อเห็นว่าหลินกำลังสับขารีบเข้าหอเพราะว่าอายที่ฉันตะโกนลงไปแบบนั้น ฉันตั้งใจแกล้งเขานั่นแหละก่อนจะกลับเข้ามารอในห้องฉันทิ้งตัวลงเก้าอี้และกอดอกรอเขา ตอนเขาออกไปข้างนอกคิดว่าจะแอบดูโทรศัพท์สักหน่อยแต่เขาก็ดันเอามันลงไปด้วย

แกร๊ด!

"ได้อะไรมากินบ้างละ ^^" ฉันถามเขาพร้อมยิ้มหน้าบาน

"ข้าวมันไก่และนี่ก็น้ำปั่นของเธอทั้งหมด 75 บาท" เขาบอกค่าข้าวฉัน

"นายเป็นผัวก็ต้องเลี้ยงสิ" หมับ! ฉันหยิบถุงข้าวมันไก่มันก่อนจะเดินไปหยิบจานเพื่อและถ้วนเพื่อใส่ข้าวและน้ำซุป

"หยิบแค่ของตัวเอง?"

"ใช่ นายมีมือก็หยิบเองสิ" ฉันบอกไปก่อนจะนั่งลงที่เดิม ส่วนเขาก็ส่ายหัวไปมาก่อนจะเดินไปหยิบ ดูสิจะทนได้เท่าไหร่น้าาาาา

"อึก! อ่าาาา น้ำมะนาวปั่นร้านนี้อร่อยมากกกกชื่นใจ >.เวลาสามทุ่ม...

"หลิน" ฉันเรียกเขาที่ต้องกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่

"ว่าไงเหรอ?" เขาหันมามองฉัน

"ฉันจะสตรีมเก่งนะนายห้ามส่งเสียงหรือเสนอหน้าเข้ามาเด็ดขาดเข้าใจไหม?" ฉันบอกกับเขา

"ทำไมละ?"

"เพราะนายเป็นผัวลับ ๆ ของฉันไงจะให้คนอื่นรู้หรือสงสัยไม่ได้ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ก็ออกไปรอข้างนอกไปเดินหรือหาอะไรทำก่อนก็ได้" ฉันบอกเขา

"ดึกป่านนี้จะให้ไปเดินเล่นไหน?"

"ไม่รู้สิแค่อย่าส่งเสียงหรือโพล่งหน้ามาก็พอ" ห้องมันฉันไม่ได้ใหญ่หรอกก็ห้องหอทั่วไปอ่ะ มีห้องน้ำแค่นั้นแหละที่แยกออกไป ส่วนโซฟา โต๊ะกินข้าว เตียงอยู่ในห้องเดียวกันความจริงฉันจะซื้อคอนโดก็ได้นะแต่มันไม่ได้ฟิวเด็กหออะเพราะงั้นเลยอยู่หอธรรมดาดีกว่า

"งั้นฉันก็นอน ๆ เล่นที่เตียงนี่แหละไม่ส่งเสียงหรอกไม่รู้จะออกไปไหนเหมือนกัน"

"ตามใจแล้วกัน" ฉันบอกก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะคอมและเข้าเกมเพื่อสตรีมวันนี้

"หวัดดีสหายปริ๊นเซสมาแล้ววววว" ฉันทำการทักทายนิดหน่อยก่อนจะเริ่มการสตรีมเกมไปเรื่อย ๆ พูดคุยบ้างตามประสานั่นแหละสายตาฉันก็เหลือบไปมองหลินบ้างเพราะกลัวเขาจะส่งเสียงออกมา

พรึ่บ!

"เอ็มเพฉันไปข้างนอกแปบนะ"

"อืม ไปสิ....!!" ขวับ! ฉันหันไปมองเข้าแทบเคล็ดเพราะเขาพูดออกมาและเดินออกจากห้องไปเลยส่วนฉันก็ลืมตัวตอบกลับเขาไปและหลังจากคอมเม้มก็รัวเข้ามาไม่หยุดเลย

สสดิ๊ววว: นั่นเสียงใครน่ะ?

เอวา: มีผู้ชายเหรอ???

lala: ปกติได้เสียงแต่เสียงพ่อนะแล้วนี่เสียงใคร?!

kkkk: หรือว่าปริ๊นเซสจะมีแฟนแล้วววว??

โอ๊ยยยยยย!! ฉันอยากจะบ้าตายนี่เขาจงใจจะแกล้งฉันแน่นอนเพราะไม่อย่างนั้นคงไม่รีบออกไปขนาดนั้นหรอก!! ฉันมองเวลาตอนนี้มันเกือบตีหนึ่งแล้วนะจะออกไปไหนเนี่ย?

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อยนิจะไปไหน เวลาไหนก็เรื่องของเขาสิไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย

"เพื่อนน่ะมันมานอนด้วยไม่มีอะไรหรอกมันน่าจะกลับบ้านแล้วละมั้ง" ฉันแก้ตัวออกไปซึ่งมันดีมากที่ทุกคนเชื่อฉัน ไอ้แฟนไอ้เฟินน่ะมันก็มีได้นะแต่ฉันแค่ไม่ได้อยากมีตอนนี้ก็เท่านั้นเองแหละ

วันต่อมา...

มหาวิทยาลัย GM

เมื่อคืนนี้หลินไม่ได้กลับหอซึ่งนั้นก็ดีมากกกกก สำหรับฉันแล้วความจริงไปไม่กลับเลยก็ดีนะเพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดในตอนนี้ บอกตามตรงว่าฉันไม่ได้ไว้ใจเขาเท่าไหร่หรอกไอ้ครั้แรกอะไรนั่นอีกก็ไม่ได้น่าเชื่อถือเท่าไหร่หรอก เหอะ!!

"ไอ้เอ็มมมมม!!"

"ไอ้เพื่อนเวร!!"

"มีผัวไม่บอกเพื่อนเหรอวะ?!" เสียงเพื่อนของฉันแหกมันแต่ไกลว่าแต่ว่าพวกมันดูสตรีมฉันด้วยเหรอ??

"อะไรของพวกมึงไม่มีอะ" ฉันปฏิเสธหน้านิ่งเสียงแข็งทันที

"อย่ามาตอแหลไอ้โมมันดูไลฟ์มึงเมื่อคืนนี้!! และมันก็ได้เสียงผู้ชายด้วย!!" วีวี่จับผิดฉัน

"นั่นสิถึงแม้ว่าคนในไลฟ์จะเชื่อมึงแต่พวกกูไม่เชื่อ!!พวกกูไม่มีใครไปนอนกับมึงแล้วนั่นใคร๊?" ไอ้ฮอนพูดฉอด ๆ ไม่หยุด

"เพื่อนกู -_-"

"เพื่อนคนไหน?!" พวกมันถามพร้อมกัน

"มันไม่มีเพื่อนนอกจากพวกกูนะไอ้เอ็ม" ดูมันพูดแต่มันก็เรื่องจริงนั่นแหละ

"เพื่อนใหม่"

"เพื่อนใหม่? พามาให้พวกกูรู้จักหน่อยดิ" ไอ้ฮอนบอก

"นั่นดิเพื่อนใหม่แบบไหนวะถึงได้กล้าเข้าไปอยู่ในห้องแสนสกปรก โสโครกของมึงได้เพื่อนมึงไม่ตกใจว่านั่นห้องนอนหรือกองขยะ!"

"มากไปล่ะไอ้โมห้องกูไม่ได้ขนาดนั้นป่ะ?"

"ขนาดนั้นแหละ!!" มันพูดพร้อมกันอีกแล้ว ฉันไม่อยากทำใจเชื่อเลยว่าตัวเองสกปรก -.-

"เลิกคบแล้ว"

"ฮะ? อะไรของมึงวะไอ้เอ็มเพ?"

"ก็เลิกคบแล้วไงตอนแรกก็ว่าจะเป็นเพื่อนนั่นแหละเจอกันในเกมแต่พอเจอตัวจริงสนิทเข้ากันไม่ได้วะกูเลยเลิกมันซะเลยแค่ไหนเอง จอบอเนอะ?" ฉันตอแหลหน้าตายก่อนจะเดินหนีพวกมึงทันทีเดี๋ยวถามเยอะแล้วหลุดดดดดด