Games 07 หลินหลิน

1508 Words

ห้องเรียน "วันนี้ไปกินเบียร์กันป่ะชิว ๆ สามขวดกลับ" เสียงไอ้ฮอนถามขณะที่กำลังออกจากห้องเรียน "สามขวดกลับไม่มีอยู่จริงและเพื่อนมึงมี 3 คนรวมมึงเป็น 4 มันพอแดกไหมไอ้สัส!" แตงโมมันด่าไอ้ฮอน "ก็ชวนเป็นพิธีไหมวะพอเอาเข้าจริงแม่งเป็นลังตลอด แล้วจะเอาไงไปไหม?" ฮอนถามอีกครั้ง "ไปดิเดี๋ยวเลี้ยงเอง" ฉันบอกพวกมัน "จริงดิ!!อะไรเข้าสิงวะเอาเพื่อนกูออกมาาาาา" หมับ! วีวี่มันจับหน้าฉันและส่ายไปมาอย่างไม่เชื่อเพราะฉันไม่ได้จะเลี้ยงบ่อย ๆ "เออออออ~~กูจะหลอกเพื่องั้นเจอกันที่ร้านไปร้านชิวนะขี้เกียจวุ่นวายเพลงเสียงดัง" "ถ้าไม่อยากฟังเพลงเสียงดังไปป่าช้าไหมเงียบกริบ" ไอ้แตงโมเสนอแต่คำตอบน่าสนองตีนใส่หน้ามาก "มึงไปคนเดียวเถอะไอ้สัส งั้นเจอกันคืนนี้นะเพื่อน ๆ ก็จะล้างท้องรอเลยยยย" ไอ้ฮอนเก็บกระเป๋าและออกจากห้องเรียนไปก่อน วันนี้ท่าทางจะเสียงหลายตัง "รอด้วยยยยย" และวีวี่ก็ตามไปฉันก็เดินออกมากับแตงโม "มีอะไรมองหน้าอยู่ได้?" ฉันถามที่ยังมองหน้าฉันไม่เลิก "กูไม่เชื่อมึงหรอกนะเรื่องเมื่อคืนอะ ไอ้สองตัวนั้นก็คงไม่เชื่อเหมือนกันแต่พวกมันไม่อยากเล้าลือมึงเลยไม่ถามอะไร" "...." ฉันเงียบฟังมัน "กูก็เหมือนกันจะไม่ถามอะไรหรอกวันไหนมึงพร้อมค่อยบอกก็ได้ เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องกันไปหมดหรอกแต่ถ้ามีอะไรก็บอกได้" "ขอบใจแต่มันไม่มีอะไรหรอกมึงมันก็อย่างที่บอกไป พวกมึงจะเชื่อไหมก็ไม่รู้หรอกแต่มันไม่มีอะไรจริง ๆ" มีแต่คิดว่าอีกไม่นานก็คงจบเรื่องแล้วละ เพราะงั้นให้จบก่อนแล้วค่อยบอกละกัน "อืม งั้นเจอกันคืนนี้เพื่อน" ปึก! มันตบไหล่ฉันก่อนจะเดินแยกออกไป หอพัก GM ห้องเอ็มเพ แกร๊ด! "เมื่อเช้าลืมปิดแอร์เหรอวะ?" ฉันเปิดประตูห้องเข้ามาก็พบว่าห้องเย็นมากเหมือนว่าไม่ได้ปิดแอร์แต่ว่าฉันไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้นนะ "ไม่น่าใช่...ไอ้หลิน" กึก! และไม่ถึงนาทีความสงสัยของฉันก็หมดไปเมื่อเห็นตัวต้นเรื่องนั่งอยู่ในห้อง ไอ้หลิน "ฉันคงยังไม่ได้บอกเธอใช่ไหมว่าฉันอายุเท่าไหร่เธอเลยเรียกฉันแบบไม่เกรงใจอย่างนั้น?" เขาทันมาพูดกับฉัน "เท่าไหร่ละ?" ฉันถอดรองเท้าและโยนตามสันดาน "24" "อ่อ ไอ้หลิน 24 -.-" ฉันทำมึนไม่ได้สนใจเรื่องอายุของเขา "ไม่น่ารักสักนิด" เขาพูดออกมา "ก็ไม่ได้รักตั้งแต่แรกแล้วป่ะ?" ฉันตอกกลับไป "..." "และเมื่อไม่ได้รักจะทนอยู่เพื่อ?" "...." "แค่ครั้งเดียวนายก็ไม่ได้ต้องแฟนนายสิว่าเคยเสียตัวอะแค่นั้นจบบบ!" "...." "นอกจากนายจะมีวัตถุประสงค์อะไรที่ทำให้ไปจากฉันไม่ได้" ฉันรี่ตามองเขาอย่างสงสัย "ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละฉันแค่คิดว่าเธอทำฉันก็ควรรับผิดชอบฉัน" "อ่อ จะยอมโง่แล้วกันนะ" พรึ่บ! ฉันปลดชุดนักศึกษาออกทิ้งตามพื้นห้องเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้มีหลินช่วยเก็บเอาไปใส่ตระกร้า ครืนนนน "มีไรกินบ้างอะ?" ฉันอาบแต่งตัวหลังจากที่พักผ่อนเล่นเกมไปแล้วและเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าวซึ่งหลินกำลังกินอยู่พอดี "มีข้าวผัดแต่ผัดแค่ของฉัน งับ!" พูดแล้วกินข้าวโชว์ไปทีคิดว่าฉันสนใจหรือไง? หมับ! "งับ! ก็อย่อยดีนะ" ฉันแย่งจานข้าวของเขามาก่อนจะตักใส่ปาก "เอ็มเพรู้ว่านิสัยแต่ก็ควรขนาดนี้ป่ะ?" "ทนไม่ไหวก็ไปสิ" พูดแล้วก็ตักข้าวยัดใส่ปากกลืน ๆ ลงท้องจนหมดจาน "เธอกำลังทดสอบความอดทนของฉันใช่ไหม?" "ค่ะ ท่านผู้บริหารทีม Black Dragon ^^" คิดว่าฉันไม่รู้จักเขาหรือไงเราอยู่วงการเดียวกันนะทำไมฉันจะไม่รู้ "...!" "คิดว่าเป็นผัวฉันแล้วฉันจะร่วมทีมด้วยเหรอคิดผิดละจ้ะ เพราะถ้าฉันจะเข้าทีมไม่ต้องเป็นผัวก็เข้าทีมเนอะ" ฉันลุกขึ้นไปดื่มน้ำที่ตู้เย็น "รู้แล้วก็ดี" "ฉันเก่งไงหลินหลิน" "เรียกดี ๆ " "หลินหลินเพราะจะตายสมัยนี้เขาชอบตั้งชื่อสองพยางค์ทั้งนั้นแหละเพื่อความโซคิ้ววว" "ฉันไม่ชอบ" "เรื่องของนายไปนะ" ฉันบอกและปิดประตูตู้เย็นก่อนจะไปหยิบรองเท้ามาใส่จะสองทุ่มแล้วไปช้าเดี๋ยวโดนพวกมึงบ่นหาว่าหนีไม่จ่ายอีก "ไปไหน?" เขาทำหน้างง "ไปกินเบียร์เดี๋ยวกลับมานะหลินหลิน ^^" ฉันส่งยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องทันที ร้านชิวชิว "เจ๊โยเบียร์สองลัง!" ฉันเดินเข้าร้านก็สั่งเบียร์ทันทีมาจนสนิทกับเจ้าของร้านแล้ว "เออ! แปบนึง!!" "จ้าาาาา!!" ฉันตอบเจ๊โยก่อนจะเดินไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งกันหน้าสลอนแล้วมากันเร็วจริง ๆ เพราะฉันไปบอกว่าจะเลี้ยงนั่นแหละ "สองลังกะจะให้พวกกูตายคาแก้วเลยเหรอ?" "แค่สองลังไม่ตายหรอกเพราะถ้าแค่นี้มึงตายก็ไม่ต้องไปทำมาหาแดกอะไรแล้ว" วีวี่บอก "เผลอ ๆ ไม่พอแดก" ไอ้ฮอนบอก "ถ้าสองลังไม่พอแดกก็จ่ายเองเถอะลังต่อไปอะ" ฉันบอกมันไม่นานเด็กเสริฟ์ก็เอาเบียร์มาให้มาพร้อมเจ๊โยเจ้าของร้าน "มาแล้วจ้าาา ใครถูกหวยเหรอแดกกันซะเยอะเลย" "ไม่มีอะเจ๊อยากเลี้ยงเพื่อนมันเฉย ๆ" ฉันบอก "ว่าแต่จ่ายสดหรือโอนดีจ๊ะ ^^" เจ๊โยพูดและยื่นใบสแกนเงินมาตรงหน้าฉันเพื่อสแกนจ่าย "เซ็นจ๊ะ ^^" ฉันแกล้งบอก "ไอ้บอล!!ยกเบียร์เก็บเว้ย!" สั่งลูกน้องอย่างไว "ล้อเล่นน้าาาา คนอย่างไอ้เอ็มเคยเซ็นเหรอเจ๊?" ฉันบอก "เจ๊ก็ล้อเล่นจ๊ะโอนเลยจ้าาาา น้องเอ็มคนถ่อย เอ๊ย!! คนเท่" "สงสัยเจ๊จะอยากนอนโรงบาล" ฉันพูดไปสแกนไปด้วยเพื่อจ่ายค่าเบียร์ "ยอกเล่นจ้าแค่นี้ต้องรุกแรงอยากได้อะไรเรียกเด็ก ๆ มันได้เลยนะ เจ๊ไปดูโต๊ะดูหน่อยพอดีมีพวกวิศวะมาเลี้ยงรุ่นน้องน่ะ" "ครับเจ๊" ไอ้ฮอนตอบกลับ "กูเห็นคนหนึ่งน่าจะเป็นเด็กคณะเรานั่นแหละ" ไอ้วีวี่บอกซึ่งฉันก็แค่พยักหน้าเท่านั้นก่อนจะเริ่มกินเบียร์กันไป สั่งอาหารมาบ้างและก็คุยกันไปเรื่อย "สวัสดีครับพี่ฮอน พี่โม พี่วีวี่ แล้ว..." มีเด็กเดินเข้ามาไหว้พวกวีวี่มันมองหน้าฉันแต่ไม่ได้ไหว้ฉันก็ไม่ได้ต้องการอยู่ "ไหว้ไอ้เอ็มมันด้วย" "ไม่ต้อง" ฉันรีบบอกอายุห่างกันนิดหน่อยจะไหว้เพื่อ? "แหม! เจอรุ่นพี่ทั้งที่แบบนี้ต้องเลี้ยงแล้วไหมครับเนี่ย?" ไอ้เฮดว๊ากวันนั้นมันเสนอมาที่โต๊ะด้วย "ไปสั่งเลยสองลังเดี๋ยวกูจ่ายเอง" ไอ้แตงโมมันบอก "ขอบคุณครับพี่ พี่โมแมงสมแล้วที่เป็นรุ่นพี่ที่ดี..." มันพูดและปรายตามามองฉันสงสัยจะไม่เข็ด "วันนั้นมึงไม่เข็ดเหรอหรืออยากลองอีก?" ฉันถามมัน "ที่ผมทำวันนั้นมันก็หน้าที่ป่ะพี่?" มันพูด "หน้าที่มึงคือสอนน้องให้ดี บอกสิ่งที่ควรทำไม่ควรทำ ทำกิจกรรมเพื่อความสนุกแต่ที่มึงทำวันนั้นมันคือการทำร้ายร่างกายถ้าน้องมันโกรธจนเรียกพ่อแม่มาจับมึงพร้อมตำรวจ มึงพร้อมจะรับมือเรื่องที่เกิดขึ้นไหม?" "..." มันเงียบ "ถ้าเด็กนั่นมันเป็นอะไรไปมันเรื่องใหญ่แน่ อยากบ้าอำนาจให้มากใช้สมองหน่อยว่าถ้ามีอะไรผิดพลาดไปมึงนั่นแหละที่จะหมดอนาคต" "ฟังที่ไอ้เอ็มมันบอกเถอะมันหวังดีนะ" ไอ้ฮอนบอก "ครับพี่ฮอน" "ถ้าอยากให้เลี้ยงเหล้าก็ไปแดกเดี๋ยวกูจ่ายเอง" ฉันบอกก่อนจะนั่งดื่มต่อไปเรื่อย ๆ มีรุ่นน้องแวะมาไหว้บ้างนิดหน่อยแต่ฉันก็ไม่ได้อะไรหรอก แก่กว่าพวกมันไม่กี่ปีจะไปกร่างก็ใช่เรื่อง ตีสาม... หอพัก GM ห้องเอ็มเพ ปัง!!! "ผัวจ๋าาาาา เอ็มกลับแล้วววววว อ้วกกกกกก" ฉันเปิดประตูเข้าห้องก่อนจะอ้วกเพราะว่าเมาหนักมาก "หลินหลินนนนนนน" อยากบอกนะว่าไม่อยู่ก็ดี้!!! "ไปด้ายยยยก็ดี้~~~~" "ฮึก!!อ้วกกกกกกก"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more