Games 05 ผัวลับ
1503 Words
สวนสาธารณะ
บรื้นนนนน!!
เอี๊ยดดดดดดด!!
"ลง!" เมื่อถึงที่หมายแล้วฉันก็จอดและบอกให้เขาลงจากรถของฉันที่นี่มันเป็นสวนสาธารณะที่ไม่ค่อยมีใครมาเท่าไหร่เหมาะแก่การคุยอะไรลับ ๆ มากที่สุดแล้ว
"เธอขับเร็วแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนค่าปรับหรอก"
"พ่อฉันจ่ายเรื่องนั้นไม่ต้องมาห่วงหรอก" ฉันบอกออกไปอย่างหน้าอายแต่มันเป็นเรื่องจริงเพราะว่าใบสั่งจะโดนส่งไปที่บ้านพอพ่อเห็นพ่อก็จ่ายและมาด่าฉันเป็นดอกเบี้ยนั่นเอง
"ทำไมต้องพามาใกล้ขนาดนี้ด้วย?"
"ถ้าตกลงกันไม่ได้ฉันจะได้ฆ่านายจะโยนลงไปให้เหี้ยแดกไง" พรึ่บ! ฉันตอบก่อนจะไปที่เก้าอี้สวนตัวยาว ฉันคิดตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมานะถ้าเขาไม่ติดต่อมาฉันก็ปล่อยผ่านนั่นแหละแต่เขาก็โพล่งมาจนได้ เฮ้อออ
"โหดเกินไปแล้ว" เขาทำหน้าเศร้า
"นั่งลงสิ"
พรึ่บ! เขานั่งลงตามที่ฉันบอกเราทั้งสองเงียบยังไม่มีใครพูดอะไรแต่ฉันก็คิดไว้แล้วละว่าถ้าเขายังยืนยันว่าจะให้ฉันรับผิดชอบฉันก็จะทำ!!
"คิดว่าไว้หรือยังว่าจะเอายังไง?" เขาเอ่ยขึ้นก่อน
"คิดแล้ว"
"ว่าไง?" ขวับ! เขาหันมองหน้าฉัน
"ฉัน...จะรับผิดชอบก็ได้!" ฉันบอกกับเขา
"จริงเหรอ?!"
"จริงก็ฉันทำผิดจริงนิพรมจรรย์ของนายมันมีความหมายมากไม่ใช่เหรอเพราะงั้น...ฉันจะรับผิดชอบเอง"
"ขอบคุณนะ ^^" เขายิ้มให้ฉันมันไม่ใช่ยิ้มกว้างอะไรหรอกมันเป็นรอยยิ้มของความโล่งใจมากกว่าเขาจริงจังว่าขนาดนั้นเลยเหรอ?
ถ้าฉันไม่รับผิดชอบเขาจะประจานฉันจริง ๆ หรือว่าร้องไห้กันแน่นะ?
"แต่มีข้อแม้..."
"อะไรเหรอ?"
"เรื่องของเราต้องเป็นความลับก่อน เราจะยังไม่เผยแพร่ความสัมพันธ์นี้ให้ใครรู้ทั้งนั้นนอกจากจะโป๊ะแตกเอง" ฉันยังไม่พร้อมเปิดตัวผัวที่ไม่ได้รักหรอกนะ
"ทำไมละ?"
"นายชอบฉันหรือไง?" ฉันถามออกไป
"ก็..."
"แต่ฉันไม่ได้ชอบนายวันนั้นแค่เมาเท่านั้นและที่ฉันรับผิดชอบเพราะนายต้องการฉันไม่ได้อยากผูกมัด" ฉันพูดออกไปตรง ๆ ฉันยังไม่พร้อมมีแฟนหรือมีใครให้มันเป็นภาระชีวิต
"..."
"ถ้านายนายยอมรับข้อตกลงนี่ฉันก็ตกลงจะรับผิดด้วยการคบกับนาย และถ้าวันไหนที่เราทั้งสองไปกันไม่รอดก็แยกย้าย หรือถ้ามันสามารถพัฒนาไปต่อได้ก็ค่อยว่ากันแล้วกัน"
"เธอรับผิดชอบแต่ต้องเป็นความลับเหรอ?"
"ใช่ เราไม่ได้ชอบกันนิ"
"แต่ฉันไม่อยากเก็บเป็นความลับ"
"ทำไม?"
"แบบนั้นจะเรียกว่ารับผิดชอบเหรอ ถ้าเธอรับผิดชอบเธอก็ต้องเปิดเผลอและประกาศว่าได้ฉันอย่างเป็นทางการสิ"
"เฮ้อออ นายหลิน!! มันจะมากเกินไปป่ะ?"
"ฉันขอแค่นี้เองนอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว เธอจะให้ฉันเป็นผัวในความลับของเธอเหรอ? ไม่เอาอะฉันยอมรับไม่ได้" เขาหน้ามุ่ยทันที
"ฟังนะ....ถ้านายอยากให้ฉันรับผิดชอบก็ต้องตกลง"
"แล้วเมื่อไหร่จะเปิดตัว?"
"เมื่อโป๊ะแตกหรือว่ามีใครจับได้"
"ก็ได้!!"
"จบ"
"แต่มีข้อแม้นะ" เขาพูดขึ้น
"โอ๊ยยยย จะยอมกันสักครั้งไม่ได้เลยใช่ไหม?!" พรึ่บ! ฉันหันหน้าเข้าหาเขา
"ขอไปอยู่ด้วยสิ"
"ฮะ?"
"ในเมื่อเธอตกลงคบฉันเป็นผัวลับแล้วก็ควรให้ฉันไปอยู่ด้วย น่าดูแลด้วยนะ" เขาบอก
"ตลกละชีวิตฉันยังตัวไม่รอดไม่เลยจะให้ดูนายเหรอ? บ้าป่ะ? ฮัลโหลตื่นครับฮัลโหล" ฉันบอกกับเขา
"งั้นฉันจะบอกทุกคนว่าเธอได้ฉันแล้วและเราก็เป็นผัวเมียกันด้วย"
"นาย...กำลังข่มขู่ฉันอยู่นะ จากตอนแรกก็ว่าจะรับผิดชอบดี ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นนายที่กำลังข่มฉันอยู่ตลกมากเหรอ?" ฉันเริ่มไม่พอใจ
"ปล่อยนิ มันไม่ได้ตลกเลยฉันอยากให้เธอรับผิดชอบจริงแต่เธอกลับไม่อยากเปิดเผลอเองฉันก็แค่ใช่จุดอ่อนของเธอมาต่อรองเท่านั้น" เขาพูดด้วยน้ำนิ่งและเด็ดขาดกว่าปกติ
"ไอ้หลิน!!"
"ฉันยอมรับข้อตกลงของเธอฉันยอมเป็นผัวลับ ๆ ของเธอก็ได้ แต่ฉันขอไปอยู่ด้วยฉันผัวเมียอยู่กินกันว่าไงละ?"
"มาขนาดนี้แล้วไม่จดทะเบียนเลยละ?" ฉันประชดออกไป
"ได้นะฉันไม่ติด ^^" เขายิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่โคตรกวนส้นตีนเลย!!
"เออ! อยากอยู่ก็อยู่!!" ดีซะอีกฉันจะได้ขโมยโทรศัพท์เขามาลบรูปและหลังจากนั้นฉันก็เฉดหัวเขาออกไป หึหึหึ ทำไมฉันฉลาดแบบนี้นะ ฮ่า ๆ
"ทำหน้าตาเหมือนหมาสงสัยเลยอะคิดอะไรอยู่เหรอ?" เขาก้มหน้ามาถามฉัน
"หมาสงสัยบ้านนายดิวะ!! อยากอยู่ก็กลับไปเอาของมาแล้วกัน"
"ของอยู่ที่รถแล้วกลับไปส่งที่มอเธอหน่อย ^^"
"เตรียมตัวมาดีเลยเนอะ" ฉันกัดฟันพูดก่อนจะลุกขึ้นเพื่อกลับหอ
เวลาต่อมา
หอพัก GM
ห้องเอ็มเพ
แกร๊ด!
"เอ่อ นี่ห้องเธอเหรอ -0-" พอฉันเปิดประตูปุบเขาก็ทำหน้าตาแปลกประหลาดมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นป่ะ?
"อืม นี่แหละอยู่ได้ก็อยู่อะ"
"ทำไมไม่เก็บบ้างเอ็ม?" เขามองฉันและถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
"พอตกลงเป็นผัวปุบขี้บ่นเลยนะ" พรึ่บ!! ฉันโยนกระเป๋าเรียนไปที่ไหนสักแห่งในห้อง
"ก็มันสกปรกนิ ดูดิเป็นผู้หญิงอยู่อย่างนี้ได้ยังไง?" เขาตีนคีบกางเกงในของฉันขึ้น -_-
"อยู่ได้ก็อยู่อะฉันขี้เกียจทำวัน ๆ เรียนก็เหนื่อยแล้วจะให้ทำอะไรอีกวะถ้าอยู่ไม่ได้ก็กลับไป" ฉันไล่เขาก่อนจะเดินไปนอนที่เตียง
พรึ่บ!
"เอ็มเพทำไมไม่เปลี่ยนชุดก่อน?"
"..." ฉันเงียบเพราะว่าขี้เกียจตอบอยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำยังไงอยู่ไม่ได้อาจจะออกไปเลย นี่สินะข้อดีของความปกปรกฉัน หึหึ
"เฮ้ออออออ" ฉันหลับตาลงเพราะเมื่อคืนนอนดึกฉันก็ดึกทุกวันนั่นแหละ หาววว
(หลิน)
อ๊ากกกกกกก!!!แม่งเอ๊ยยย!! ทำไมผมต้องมาเป็นผัวยัยนี่ด้วยวะเป็นคนอื่นไม่ได้เหรอทำไมต้องเป็นยัยเอ็มเพด้วยวะ?!
ผมมองผู้หญิงที่ชื่อว่าเอ็มเพนอกจากหน้าตาและเล่นเกมเก่งก็ไม่มีอะไรดีแล้ว โคตรสกปรกโคตรหยาบเลยและที่สำคัญพูดมาแค่ละคำปากหมาไม่แดกเลยแต่ผมก็ไม่อยากจะไปต่อล้อต่อเถียงอะไรมากเพราะว่าผมยังมีเรื่องต้องทำอยู่
"หลิน..." เธอเรียกผมด้วยน้ำเสียงสะลึมสะลือ
"อะไร?"
"หลับแปบนะแล้วก็หาข้าวไว้ด้วยเดี๋ยวตื่นมากิน" เธอสั่งผม
"ฉันไม่ได้เป็นขี้ข้านะ"
"เป็นผัวไม่ใช่เหรอก็ทำไปสิ"
"ยะ..." แม่งเอ๊ยยยย!! หงุดหงิดโว้ยยยย
เฮ้ออ และเมื่อหันมองห้องของเอ็มเพแล้วผมก็ต้องถอนหายใจออกมาอีกผมอยู่แบบนี้ไม่ได้แน่และจะให้ไม่อยู่ก็ไม่ได้อีก ผมพยายามแทบตายกว่าจะได้มาอยู่ใกล้ยัยนี่เพราะงั้นผมจะยอมแพ้ไม่ได้
"หลินซื้อน้ำมะนาวมาด้วยนะใต้หออะอร่อย" ยังไม่หลับอีกหรือไง?
"เออ"
"พูดดี ๆดิ เป็นผัวอะ" เธอลืมตามองผมนิดหน่อยก่อนจะหลับไปอีกรอบ
"ค้าบบบบบบบบ" แต่ก่อนจะไปซื้อของกินคงต้องจัดการทำความสะอาดห้องน้ำก่อนอะเริ่มจากเอาผ้าที่เกลื่อนห้องไปซัก แม่งเอ๊ยยย มาเป็นผัวนะไม่ใช่ขี้ข้าแถมยังเป็นผัวลับ ๆ อีก ค่อยดูนะถึงทีฉันเมื่อไหร่เธอโดนดีแน่ยัยเอ็มเพ!!!
2 ชั่วโมงต่อมา
"กว่าจะเสร็จ..." เกือบตายทั้งขยะขวดเบียร์กระเป๋าเบียร์น้ำอัดลม ไหนจะฝุ่นอีกมากมายเหลือ ซองขนมที่กินแล้วไม่เก็บ ผมจัดการทำความสะอาดทุกอย่างจนเสร็จ
"หาวววววว~ว้าววว ห้องสะอาดจัง" เธอตื่นขึ้นมา
"แน่นอนสิ"
"มีผัวมันดีแบบนี้เองเนอะ ^^" เธอยิ้มเยาะผมทำไมผมจะไม่รู้ว่าเธอไม่ได้ต้องการให้ผมอยู่และพยายามไล่ผม
"...."
"แล้วไหนอะข้าวกับน้ำมะนาวปั่น?" เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง
"ยังไม่ได้ไปซื้อพึ่งเสร็จ"
"งั้นดีเลยฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกันนายก็ไปซื้อมานะ ฉันหิวแล้วงะ ^-^" เธอยิ้มก่อนจะเดินนเข้าห้องน้ำผมนึกขึ้นได้ว่าผมราดน้ำยาล้างห้องน้ำไว้
"เอ็มฉันราด...."
"กรี๊ดดดดดด"
โครมมม!!!
บอกไม่ทันสินะ....
- Writer
