หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
กรุงเทพฯ ....
"ที่รัก...ผมให้เลขาจัดการจองตั๋วให้เราเรียบร้อยแล้วนะครับ มะรืนนี้เราจะไปพักผ่อนกันที่เชียงราย อากาศบริสุทธิ์ที่โน่นน่าจะช่วยให้คุณสดชื่นขึ้นบ้าง" อรอุมาพยักหน้าและยิ้มน้อยๆ ถึงแม้ว่าร่างกายเธอนั้นจะดีขึ้นแต่สภาพจิตใจของเธอนั้นกลับตรงกันข้าม ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาเธอไม่พูดไม่จากับใครทั้งสิ้นแม้แต่กับผู้เป็นสามี แต่ศิวะก็ไม่เคยย่อท้อ เขามักจะสรรหาเรื่องราวต่างๆ มาเล่าให้เธอฟังอยู่เป็นประจำและทุกครั้งจะมีเพียงรอยยิ้มตอบกลับมาเท่านั้น
"แต่เสียดายที่ยัยอินทร์ไปกับเราไม่ได้ อีกตั้งสามอาทิตย์แน่ะแกถึงจะปิดเทอม" อรอุมาพยักหน้ารับรู้เบาๆ ก่อนที่เธอจะปิดเปลือกตาลงช้าๆ เพื่อตัดบทสนทนา ศิวะจึงปล่อยให้เธอพักผ่อน
ไร่นฤนาท...
"ลมอะไรหอบแกมาถึงที่นี่ได้วะ" นฤนาททักทายน้องชายที่มาหาเขาถึงที่ไร่
"ก็คิดถึงพี่บ้างอะไรบ้างไม่ได้เหรอครับ" นฤบดินทร์พูดหยอกเย้าพี่ชาย
