ไร่นฤนาท...
"ไม่ทราบว่ามันคืออะไรคะ" เมษามองถุงกระดาษสามสี่ถุงที่นฤนาทยัดใส่มือให้เธอด้วยสายตาฉายแววฉงน
"ไม่ต้องถามมาก เอากลับไปที่ห้องแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย อีกยี่สิบนาทีออกมาเจอฉันที่รถ" พ่อเลี้ยงหนุ่มไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ซักไซ้อะไรมาก เขาพูดจบก็เดินกลับขึ้นไปยังห้องทำงาน
"ไม่มีใครอยากเป็นคนใช้ไปตลอดชีวิตหรอก ได้...ในเมื่อเธอไม่อยากเป็นคนใช้ ฉันให้เธอเป็นอย่างอื่นก็ได้" นฤนาทพูดคนเดียวอย่างอารมณ์ดีในขณะที่เดินขึ้นบันได
ในขณะที่เมษากลับมาถึงห้องก็รีบเปิดดูของที่อยู่ในถุง แล้วก็พบว่ามันเป็นเสื้อผ้า รองเท้าและเครื่องสำอาง
"หืม? อีตาพ่อเลี้ยงโรคจิตให้ของพวกนี้มาทำไม แล้วทำไมเราต้องทำตามคำสั่งด้วย จะแต่งทำไมแต่งไปไหนก็ไม่ยอมบอก เฮอะ! ยี่สิบนาทีเหรอ...รอไปเถอะย่ะ" หญิงสาวเก็บของกลับใส่ถุงไว้ดังเดิม แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียงโดยไม่สนใจของพวกนั้นหรือแม้แต่คนที่รออยู่ด้านนอก
พ่อเลี้ยงนฤนาทนั่
