เมษานั่งหน้างอตั้งแต่ขึ้นรถจนมาถึงสำนักงานทำเอาคนข้างๆต้องหันมาสะกิดยิกๆ พร้อมกับส่งสัญญานว่าให้เธอเธอยิ้มกว้างๆ หญิงสาวจึงประชดเขาด้วยการยิ้มยิงฟัน
"หึหึ...แบบนั้นเขาเรียกว่าแยกเขี้ยวไม่ใช่ยิ้มเสียหน่อย" พ่อเลี้ยงนฤนาทเอ่ยแซวเล่นๆ
"ฉันไม่ใช่หมานะ! " แต่คนตัวเล็กกลับไม่สบอารมณ์
"แต่ฉันชอบหมานะ โดยเฉพาะท่าหมาเดี๋ยวทีหลังจะจัดให้ก็แล้วกัน" พ่อเลี้ยงหนุ่มก้มลงกระซิบให้พอได้ยินกันแค่สองคน
"ทะลึ่ง! ลามก! " เธอว่าพร้อมกับขยับตัวหนีไปชิดกับประตูรถพลางคิดว่าหากเธอสิงประตูรถได้ก็คงสิงไปแล้ว
"เอาล่ะถึงแล้ว ลงได้ครับคุณผู้หญิง" เขาพูดอย่างอารมณ์ดีแต่ลูกน้องที่ได้ยินประโยคดังกล่าวถึงลอบมองหน้ากันและคิดว่าตัวเองหูฝาดไปหรือเปล่า เพราะไม่ได้ยินพ่อเลี้ยงพูดแบบนี้กับใคร
เมษาลงจากรถแล้วมองไปรอบๆ จากตรงนี้สามารถมองเห็นไร่ชาสีเขียวที่ตั้งอยู่บนเนินเขาสลับซับซ้อนไปมาไล่ลดหลั่นกันอยู่ราวกับคลื่นในท้องทะเ
