PAYAPA ANG PALIGID sa lugar kung nasaan kami ngayon ni Heiro. It was quite a long drive. Dahil malayo sa syudad, ngayon, mas maraming mga puno ang nakikita namin sa halip na nagtataasang buildings. The entire time, I was anticipating for this exact moment. Hands almost trembling and thoughts almost in a haywire, I felt like I am ch0king all the words I have in mind.
Habang nakaupo kami sa hood ng sasakyan, magkatabi at magkalapit sa isa’t-isa, hindi ko magawang ibuka ang bibig ko.
Napatitig ako sa bangin sa harapan namin dalawa. Kung walang railing sa harapan, malamang kanina pa nagsimulang manginig ang mga tuhod ko. But the place seems safe, quiet and peaceful. Ang sabi ni Heiro, namiss niya na tumtig sa paglubog ng araw kagaya noong nasa Zambales pa kami. At thi
