Special Part
คล้อยหลังขัติมากร โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงเนื้อผ้าดีก็แผดเสียงลั่นอีกครั้ง กันตพลจิ๊ปากทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยด้วยรู้ว่าใครเป็นคนโทร.เข้ามา
“ฉันว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้วนะ”
เสียงทุ้มเข้มแฝงไปด้วยความเลือดเย็นถูกกรอกส่งไปยังปลายสาย
[อย่าเย็นชานักสิคะ ทำเหมือนคนแปลกหน้าไปได้]
เคโกะพยายามเย้าแหย่อีกคนอย่างใจเย็น ด้วยความที่เคยรู้จักกันมาแรมปี ทำให้เธอรู้ดีว่าจุดไหนเล่นได้ อารมณ์ไหนไม่ควรเล่น แต่สำหรับตอนนี้แม้จะเป็นอารมณ์ปกติ ก็อันตรายสำหรับเธอ ในเมื่ออีกคนขึ้นบัญชีดำเธอไปแล้ว
“ก็คนแปลกหน้าจริง ๆ”
กันตพลไม่คิดถนอมน้ำใจอีกคนที่เคยค้าเคยขี่กันมาก่อน
[นี่โกรธเคโกะจริง ๆ เหรอคะ เรื่องเมื่อสามสี่วันก่อนก็แค่ช่วยให้เพลิงรอบคอบขึ้นเท่านั้นเองนะ]
เธอไม่ได้สำนึกผิดเลยเรื่องที่ส่งคนมาเตรียมลอบทำร้ายขัติมากร
หากแต่กล้าโทร.มาเพื่อเอาความดีความชอบแทนเสียอย่างนั้น
“ถ้าฉ
