Kantapol’ Part
“นายครับ เทชิส่งข้อความมาบอกผมว่าคุณฟางเซียนพาน้องหมากลับมาที่นี่”
ไอ้เทพรีบเข้ามารายงานผมด้วยสีหน้าตื่น ๆ
“อืม” ผมตอบมันแค่คำเดียว
“หมายความว่านายอนุญาต?”
มันมองหน้าผมเหมือนพ่อกำลังจะดุลูกที่ทำผิด
“อืม”
“แต่นายครับ!”
“มึงไปหยิบยามาให้กูสองเม็ดแล้วก็เลิกทำตัวกระโตกกระตากได้แล้ว”
ผมสั่งมันเสียงแข็ง ทำเอาอีกคนถึงกับเงียบปากแต่เก็บอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้
“กูรู้ลิมิตของตัวเอง จะอยู่ห่าง ๆ เจ้าหมานั่น”
“นายทำไม่ได้หรอกครับ”
ใช่ ผมทำไม่ได้ และผมจะไม่ทำให้ฟางเซียนรู้ความลับที่ผมแพ้ขนสัตว์ไม่ได้
ไม่ใช่ผมอาย แต่เพราะผมไม่อยากทำลายความสุขของเธอ
“เลิกมองกูเหมือนอยากตีด้วยไม้เรียวได้แล้ว ไปเอายามา ป่านนี้ไอ้เทชิคงใกล้ถึงแล้ว” ผมสั่งมันอีกครั้ง รอบนี้ไอ้เทพรีบเดินออกไปให้ไวแต่ก็ไม่วายบ่นให้ผมได้ยิน
“รักเขามาก ตัวเองจะตายเอา”
ไอ้นี่มันเป็นลูกน้องหรือเป็นพ่อผมวะ!
[End part]
ฉ
