เดินไปตรงตู้ขนาดใหญ่ที่มีหนังสือวางเรียงรายอยู่ มีโมเดลปืนขนาดเท่าของจริง อ๊ะ! โมเดลหรือของจริงเนี่ย แต่ถ้าของจริงคงไม่เอามาวางโชว์แบบนี้หรอกมั้ง
เดินไปเรื่อย ๆ จนเจอเข้ากับรูปถ่ายครอบครัวของเขา ในนั้นมีรูปของคนสี่คนที่ถ่ายได้ธรรมชาติมาก
ผู้หญิงในรูปวัยกลางคนใบหน้าสะสวยกำลังหัวเราะสนุกสนานมอง ดูผู้ชายอีกคนที่อายุไล่เลี่ยกันอุ้มเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งขี่คอและมีเด็ก ผู้ชายคนหนึ่งที่น่าจะอายุราว ๆ สิบกว่าปียืนมือไขว่หลังมองพวกเขาอย่างเงียบ ๆ แต่กลับมองเห็นความสุขในแววตานั้น
“รูปนั้นถ่ายตอนที่พ่อแม่ฉันยังไม่เสีย”
เสียงคนที่หายไปหลายนาทีดังขึ้น
สัมผัสได้ถึงตัวตนของเขาที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังชนิดที่ใกล้จนลมหายใจเป่ากระทบเส้นผมทะลุมาที่ลำคอ
“ตอนนั้นฉันสิบเอ็ดขวบ ส่วนลิลลี่น่าจะสักสามสี่ขวบได้”
ยิ่งเขาพูด ลมหายใจเขายิ่งใกล้จนฉันต้องเอนตัวมาด้านหน้า
“และรูปถ่ายนี้เป็นรูปครอบครัวรูปสุดท้ายที่เร
