Dumaan muna ako sa convenience store para bumili ng pasalubong para kay tatay. Naalala ko si Julian habang binabayad ko sa counter iyong mga pinamili ko.
Nasaan na kaya siya ngayon?
Mayroon na kaya siyang kausap na iba? May nahanap na kaya siya na magbibigay sa serbisyong gusto niya? Na-guilty tuloy ako sa mga sinabi ko sa kanya. Hindi ko kasi kaya na tuwing madaling araw kami nagkikita dahil may trabaho pa ako kinabukasan. At ang isa pang rason ay dahil...
"Three hundred pesos po lahat," wika ng cashier. Nabalik ako sa reyalidad nang magsalita siya.
Inabot ko sa kanya ang isang libong piso na galing kay Julian.
"I received one thousand pesos," wikang muli ng cashier. Ipinasok niya iyong pera sa cash register at pagkatapos ay inabot sa akin ang sukli. Lumabas ako ng convenience store
