TAHIMIK lamang ako. Hindi makapagsalita dahil masyadong pinangunguhan ng samo’t saring pakiramdam sa mga sinasabi ni Luciel.
“Kung hindi mo alam kung paano ang gagawin ko rito sa kondisyon kong ito, you should take responsibility.”
Nag-angat ako ng tingin at sinalubong ang kanyang mga matang seryoso at may talim ding nagkatitig sa akin.
“A-Anong resposibilidad ang sinasabi mo? Isa pa, wala naman akong kasalanan, ah?” Masyado akong kabado na pati pagsasalita ko ay nauutal na.
“I don’t know. Maybe stick with me all day long? Para hindi kita masyadong ma-miss.” Humalakhak siya ngunit ramdam ko ang pagiging seryoso sa kanyang sinabi.
Hirap na hirap akong lumunok habang pinoproseso ang mga sinabi ni Luciel.
Ano bang ibig sabihin niya rito? May gusto ba siya sa akin? Pero hindi, baka nam
