Dangerous Love 2 : Chapter 4

1153 Words

ปึก!! “อื้ออ...ใจเย็นๆ ก่อนสิคะ...นี่ดื่มตั้งแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย!!” "พูดมาก....ถอด!!" ผมผละใบหน้าออกจากซอกคอขาวของเธอก่อนจะพูดออกไปเสียงนิ่ง ซึ่งเธอก็ยอมทำตามที่ผมบอกอย่างว่าง่าย หลังจากนั้นผมก็จัดการเหวี่ยงเธอไปที่โซฟาทันที พลั่ก!! "อ๊ะ...ทำไมรุนแรงจังคะ...มะนาวเจ็บนะ!" ผมไม่สนใจในสิ่งที่เธอพูด ก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทันที แล้วหันไปคว้าเอาถุงยางอนามัยที่ผมวางไว้บนโต๊ะมาฉีกแล้วสวมมันลงไปบนท่อนเอ็นของตัวเอง! "หันหลัง!" พรึ่บ!! ผมพูดออกไปแค่นั้น ก่อนจะจับเธอให้หันหลังมาทางผม "เราจะเอากันตรงนี้เหรอคะ....มะนาวว่าเราเข้าไปในห้อง.....อ๊ะ!!"เธอพูดยังไม่ทันจะจบ ผมก็จัดการยัดท่อนเอ็นของผมเข้าไปในร่องของเธอทันที ซึ่งมันสามารถเข้าไปได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้น้ำหล่อลื่นใดๆ ไม่เหมือนของณิรินเมื่อคืน ที่ผมพยายามยัดท่อนเอ็นของผมเข้าไปเท่าไหร่ก็ยัดไม่เข้า แถมแค่ตรงส่วนหัวของผมสัมผัสกับร่องของเธอเท่านั้นมันก็ทำให้ผมถึงกับเสียวซ่านไปทั้งตัว!! "ขยับสักทีสิคะ....มะนาวขอแรงๆ เลยนะ!" และในขณะที่ผมกำลังคิดถึงณิรินอยู่นั้น จู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็พูดออกมาพร้อมกับขมิบร่องของเธอตอดรัดท่อนเอ็นของผมจนมันเริ่มจะปวดหนึบไปหมด อยากได้แรงๆ ใช่มั้ยเดี๋ยวจัดให้ และหลังจากนั้นผมก็จัดการกระแทกท่อนเอ็นของผมใส่ร่องของเธอแบบไม่มียั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามของตัวเองออกมาใส่ถุงยางอนามัย แล้วโยนทิ้งถังขยะไป "ใส่เสื้อผ้าแล้วก็กลับไปซะ!" ผมบอกเธอออกไป พร้อมกับวางเงินจำนวนหนึ่งไว้บนโซฟา!! "ให้มะนาวอยู่ต่อไม่ได้เหรอคะ!" ทำไมผู้หญิงพวกนี้ถึงได้น่ารำคาญขนาดนี้วะ!! "ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ!" ผมพูดออกไปเสียงเรียบพร้อมกับจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่ดุดัน "ก็ได้ค่ะ....มะนาวไปก็ได้ ขอบคุณสำหรับค่าขนมนะคะ แล้วก็รอบหน้ามะนาวไม่เอาแรงๆ แบบเมื่อกี้แล้วนะมันจุก!" เธอพูดออกมาพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ หลังจากแต่งตัวเสร็จเธอก็เดินออกจากห้องไปทันที ผู้หญิงแบบนี้ผมกินไม่เกินสองครั้งหรอกครับ ซึ่งครั้งนี้ก็คือครั้งสุดท้ายของเธอแล้ว หึ @คณะอักษรศาสตร์ JK University 12.45 น. Nilin Part "ณิริน....ยัยณิริน!" "ห๊ะ...อะไร...!!" จู่ๆ ยัยซัมเมอร์ก็ตะโกนเรียกฉันซะเสียงดังเลย นี่ก็ตกใจมั้ย ไม่รู้จะตะโกนทำไมอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง!! "แกเป็นอะไรของแก......ฉันเรียกตั้งนานแล้วนั่งเหม่ออยู่ได้!" ยัยซัมเมอร์ถามฉัน "ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย.....แล้วนี่แกเรียกฉันทำไม?" ฉันถามมันออกไป "นี่สรุปที่พวกฉันสองคนถามแกไปเมื่อกี้นี้ คือแกไม่ได้ยินเลยใช่มั้ย!" แล้วยัยอะตอมก็พูดออกมา คือจะบอกว่าตอนนี้ฉัน ยัยซัมเมอร์ แล้วก็ยัยอะตอมพวกเราสามคนอยู่กันที่คณะค่ะ พวกเราเรียนคณะอักษรศาสตร์ เอกประวัติศาสตร์ ตอนนี้อยู่ปีสองแล้ว!! "ถามอะไร?" ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากันทันที คือเมื่อกี้นี้ฉันมัวแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แล้วก็เรื่องที่คิมพูดเมื่อเช้าไง "ก็ถามว่าเมื่อคืนพี่คิมหันต์เขาเป็นยังไงบ้าง แล้วเมื่อเช้าพี่เขากลับกี่โมง....นี่แกเป็นอะไรห๊ะหรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับแก!" ยัยซัมเมอร์หรี่ตามองฉันทันทีหลังจากที่มันพูดจบเมื่อกี้!! "ปะ...เปล่า...ไม่มีอะไรเลย เมื่อคืนพี่คิมเขาก็เมาหลับเป็นตายเลยนั่นแหละ แล้วเมื่อเช้าพี่เขากลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ฉันนอนอีกห้องหนึ่งมั้ยจะไปรู้ได้ไง!" ฉันตอบเพื่อนทั้งสองคนออกไปคือจะให้บอกว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ฉันคงทำไม่ได้ อีกอย่างเรื่องนี้ฉันคิดไว้แล้วว่าจะไปพูดกับพี่คิมไม่ให้เขาบอกใคร เพราะเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนมันคือความผิดพลาดของเราสองคนไง ไม่ได้เกิดจากความเต็มใจซะหน่อย แล้วฉันก็จะให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาดโดยเฉพาะพี่คิน พี่ชายแท้ๆ ของฉัน!! "แน่ใจนะว่าแกไม่ได้ไปลักหลับพี่เขาตอนเมา!!" ยัยซัมเมอร์ยังคงพูดจาหยอกเย้าฉันอยู่แบบนั้น!! "ยัยบ้า....หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ขึ้นเรียนกันเถอะจะถึงเวลาแล้วเนี้ย!!" ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยทันที พร้อมกับชี้ไปยังนาฬิข้อมือที่ตอนนี้มันบ่งบอกว่าจะบ่ายโมงแล้ว! "จ้าๆๆ ....ขึ้นเรียนก็ขึ้นเรียน วันนี้ขยันผิดปกตินะเราเนี่ย นี่ไม่ได้มีอะไรปิดบังฉันสองคนแน่นะ!!" แล้วยัยอะตอมก็พูดออกมา "แน่ค่ะ....ไปกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์เช็คขาดนะ!!" ฉันตอบยัยสองคนนั้นไป ก่อนจะลุกจากโต๊ะแล้วเดินนำยัยสองคนนั้นขึ้นตึกเรียนทันที จะว่าไปนี่ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยใช่มั้ย คือฉันชื่อณิริน เป็นลูกสาวคนเล็กของพ่อกองทัพกับแม่ลลิล ทุกคนจำพ่อกับแม่ฉันได้ใช่มั้ย ใครที่เคยอ่านเรื่องของท่านทั้งสองมาก็น่าจะจำได้แหละเนอะ ฉันมีพี่ชายอยู่หนึ่งคนชื่อพี่อคิน อยากจะบอกว่าพี่ชายฉันหล่อมากนะคะ แถมสถานะโสดด้วย นี่ก็ไม่รู้ว่าชาตินี้ฉันจะมีพี่สะใภ้มั้ย เพราะตั้งแต่ฉันจำความได้พี่คินยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ที่ขนาดอยู่มหาลัยปีสุดท้ายแล้วนะคะฉันก็ยังไม่เห็นพี่คินจะพาผู้หญิงคนไหนมาบ้านเลย นอกจากพี่ธาร หรือที่เรียกอีกชื่อนึงก็คือพี่ธาราลูกลุงภูผากับป้าปุยนุ่น เพื่อนสนิทของพ่อกับแม่ฉันเอง ติ้ง!! ติ้ง!! และในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาเข้าไปในห้องเรียน จู่ๆ เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นมา แล้วพอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นพี่คิมหันต์ที่ส่งข้อความมาทางเมสเซนเจอร์ ฉันจึงกดเข้าไปอ่านข้อความของพี่เขาทันที!! Messenger Kim-Hun : เมื่อเช้าพี่ไม่ได้ใส่กางเกงในออกมา ถ้าหาเจอเอามาให้พี่ที่ห้องด้วย เดี๋ยวส่งโลเคชั่นไปให้ หรือว่าจะฝากพี่ชายเรามาก็ได้นะ พี่ไม่ว่า >//////<

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more