Dangerous Love 2 : Chapter 5
1559 Words
Messenger
Kim-Han : เมื่อเช้าพี่ไม่ได้ใส่กางเกงในออกมา ถ้าหาเจอเอามาให้พี่ที่ห้องด้วย เดี๋ยวส่งโลเคชันไปให้ หรือว่าจะฝากพี่ชายเรามาก็ได้นะ พี่ไม่ว่า
>//////Kim-Han : Sent a location [CONDO M]
Kim-Han : ชั้น30 ห้อง 3025
และก่อนที่ฉันจะได้พิมพ์ตอบพี่เขากลับไป พี่คิมหันต์เขาก็ส่งโลเคชันมาให้พร้อมกับบอกชั้นกับเลขที่ห้องให้เสร็จสรรพเลยค่ะ!
Nilin : ทำไมพี่ไม่ซื้อใหม่คะ?
Nilin : กางเกงในแค่ตัวเดียวเอง!
ฉันพิมพ์บอกพี่เขาไป แต่……
Kim-Han : งั้นน้องไม่ต้องเอามาให้แล้วก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ให้ไอ้คินมันไปเอาที่ห้องน้องเอง
Nilin : ห้าโมงเย็นเจอกันนะคะ เดี๋ยวหนูณิเอาไปให้ :(
พอฉันเจอประโยคสุดท้ายของพี่คิมเข้าไป ฉันนี่รีบตอบกลับเขาไปทันทีทันใดเลยค่ะ แง่งงงงง
Condo Kim-Han 17.05 น.
ออดดดดดด!!
ฉันยืนรอพี่คิมหันต์มาเปิดประตูด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ คือจะบอกว่าตอนนี้ฉันอยู่หน้าห้องพี่เขาแล้วนะคะ ทีแรกก็คิดว่าจะไม่ได้มาแล้วนะเพราะฉันหากางเกงในของพี่เขาไม่เจอไง
แต่พอฉันส่งข้อความมาบอกทุกคนรู้มั้ยพี่คิมเขาว่าไง พี่เขาบอกให้ฉันไปซื้อมาให้เขาใหม่ แถมยังบอกยี่ห้อกับบอกขนาดของไซต์มาให้ด้วยนะคะ นี่ก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมไม่ไปซื้อเอง แต่ที่ไม่เข้าใจที่สุดเลยก็คงเป็นตัวฉันเองนี่แหละว่าทำไมต้องไปซื้อให้พี่เขาด้วย
แกร๊ก!!!
แอดดดดด!!
และในขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปกดออดเป็นครั้งที่สอง จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างหนาของพี่คิมที่ตอนนี้มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้เหมือนเมื่อเช้าอีกแล้ว แต่แตกต่างกันก็ตรงที่ตอนนี้มันมีหยดน้ำเกาะอยู่บนตัวของพี่เขานี่แหละ
0.0
"ถ้ายังไม่เลิกจ้อง....น้องอาจจะไม่ได้ออกจากห้องพี่!"
พรึ่บ!!
ปัง!!
พอพี่เขาพูดจบ เขาก็ดึงฉันเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตูทันที!!
ตึกตึกตึก!!
แล้วตอนนี้พี่เขาก็ลากแขนฉันมาที่โซฟากลางห้องโถงแล้วเรียบร้อย!!
"พะ...พี่คิม.....ปล่อยแขนหนูณิได้แล้วค่ะ มันเจ็บ!" ฉันบอกพี่เขาออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ พร้อมกับพยายามดึงแขนออกมาจากมือหนาของเขา
"นั่ง!!" พี่เขาพูดออกมาเสียงเรียบก่อนจะยอมปล่อยแขนของฉันให้เป็นอิสระ
ฟุ่บ!!
ฉันก็ยอมนั่งลงที่โซฟาอย่างว่าง่ายพร้อมกับวางถุงกางเกงในยี่ห้อดังไว้บนโต๊ะตรงหน้า!!
"กะ....กางเกงในที่พี่คิมบอกให้หนูณิไปซื้อมาค่ะ!!" ฉันบอกพี่เขาไปไม่ค่อยจะเต็มเสียงสักเท่าไหร่ แถมยังไม่ยอมมองหน้าพี่เขาอีก นั่นก็เพราะประโยคที่พี่เขาพูดตอนที่จะลากฉันเข้ามาในห้องนี่แหละ ที่ทำให้ฉันเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นอยู่แบบนี้!!
"จะก้มหน้าอีกนานมั้ย...พูดกับพี่ทำไมไม่มองหน้า?" พี่คิมถามฉันออกมาเสียงนิ่ง
"......." ซึ่งฉันก็ได้แต่เงียบแล้วก็ก้มหน้ามองพื้นอยู่แบบนั้น จนกระทั่ง.....
"จะนั่งคุยกับพี่ตรงนี้หรือจะไปนอนคุยกันบนเตียงดี!"
0.0
จู่ๆ พี่คิมเขาก็พูดประโยคนี้ออกมา แล้วพอเขาพูดจบฉันนี่ถึงกับรีบเงยหน้าขึ้นไปมองคนตรงหน้าทันทีเลย
Kim-Han Part
ตอนนี้ผมยืนมองร่างบางที่กำลังทำหน้าตาตื่นหลังจากที่ผมพูดประโยคเมื่อกี้ออกไป
"สรุปยังไงจะเข้าไปนอนคุยกันในนั้นมั้ย?" ผมถามเธอไปอีกครั้ง พร้อมกับหันไปมองทางห้องนอนของผมทันที
"นั่งคุยตรงนี้ค่ะ....หนูณิจะนั่งคุยตรงนี้!" แล้วณิรินก็ตอบผมกลับมาทันที ก่อนหน้านี้ล่ะก้มหน้าก้มตามองแต่พื้นอย่างเดียว!!
"เอ่อ....พะ..พี่คิมช่วยไปแต่งตัวให้ดีกว่านี้ก่อนได้มั้ยคะ!!" เธอพูดออกมาด้วยท่าทีเขินอาย ซึ่งพอผมเห็นแบบนั้นความคิดอยากแกล้งคนตรงหน้าก็ผุดเข้ามาในหัวทันที!
"เมื่อคืนนี้น้องก็เห็นของพี่หมดแล้วนี่....ยังไม่ชินอีกเหรอ!" ผมพูดออกไปพร้อมกับโน้มตัวลงไปหาร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งหน้าแดงอยู่บนโซฟา
พรึ่บ!!
"หนูณิขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ!" ณิรินเบี่ยงตัวให้พ้นจากตัวของผมนิดหน่อยก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทันที หึ
คืออยากจะบอกว่าตอนนี้ณิรินมาหาผมที่ห้องนะครับ อยากรู้มั้ยว่ามาทำไมก็เธอเอากางเกงในมาให้ผมไง คือเมื่อช่วงบ่ายผมแกล้งส่งข้อความไปบอกเธอว่าผมลืมกางเกงในไว้ที่ห้องนอนของเธอ ตอนแรกก็คิดนะว่าณิรินเธอจะเชื่อผมรึเปล่า แต่พอคุยไปคุยมาน้องมันดันเชื่อซะงั้น คือใครมันจะบ้าลืมใส่กางเกงในออกมากันล่ะครับจริงมั้ย
แล้วก่อนหน้านี้ที่เธอส่งข้อความมาบอกผมว่าเธอหากางเกงในไม่เจอ ผมก็เลยแกล้งบอกให้น้องไปซื้อตัวใหม่มาให้พร้อมกับบอกยี่ห้อบอกไซต์ให้เธอไปด้วย นี่ก็ไม่คิดว่าน้องเขาจะซื้อมาให้จริงๆ
อีกอย่างที่ณิรินยอมมาหาผมถึงห้องนี่ก็เพราะเธออยากจะพูดกับผมเรื่องเมื่อคืนนี้ด้วยแหละครับ ผมรู้หรอกหึ
~20 นาทีต่อมา~
Nilin Part
แกร็ก!!
แอดดดดดด!!!
"พี่คิม!"
0.0
ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าพี่คิมเขายืนกอดอกพิงขอบประตูห้องน้ำแล้วมองหน้าฉันอยู่ นี่ก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะมายืนทำอะไรตรงนี้ หน้าฉันเกือบชนเข้ากับแผงอกของเขาแล้วเนี้ย!!
"ทำไมเข้าไปนาน?" พี่คิมถามฉันพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อรอฟังคำตอบ!!
"เอ่อ.....คือหนูณิปวดท้องค่ะ..ก็เลยนาน!!" ฉันบอกพี่เขาไป ความจริงฉันเข้าไปนั่งทำใจในนั้นต่างหากล่ะ ว่าแต่ตอนนี้พี่คิมเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วนี่เนอะ งั้นฉันควรจะเข้าเรื่องรีบพูดจะได้รีบกลับสักที
"หนูณิว่าเราไปนั่งคุยกันที่โซฟาดีกว่ามั้ยคะ!" ฉันบอกพี่เขาไป ก่อนจะรีบเดินมาที่โซฟา ซึ่งพี่คิมเขาก็เดินตามฉันมาแบบติดๆ พร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆ กับฉัน หลังจากนั้นฉันก็เริ่มคุยเปิดประเด็นทันที!
"เรื่องเมื่อคืนพี่คิมไม่ต้องมารับผิดชอบหนูณิหรอกค่ะ เราต่างฝ่ายต่างก็เมาด้วยกันทั้งคู่ เมื่อคืนพี่ก็เมาส่วนหนูณิเองก็เมา แล้วเมื่อเช้าหนูณิก็ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินแล้วด้วย!" ฉันบอกพี่คิมไปคือเมื่อเช้าฉันไปซื้อยาคุมฉุกเฉินที่ร้านขายยาข้างๆ คอนโดนั่นแหละค่ะ ทีแรกก็ไม่รู้อะไรเลยแต่ก็ใจกล้าหน้าด้านถามเภสัชออกไป เขาก็เลยแนะนำให้กินยาคุมฉุกเฉินไปก่อนเพราะว่าถ้าไม่อย่างนั้นโอกาสที่ฉันจะท้องมีค่อนข้างสูง
แล้วเขาก็บอกอีกว่าถ้าเป็นไปได้ อยากให้ฉันซื้อยาคุมไปทานเลยหรือไม่ก็ให้แฟนใช้ถุงยางอนามัย เพราะยาคุมฉุกเฉินมันเป็นยาค่อนข้างอันตรายคือเราไม่สามารถจะกินมันบ่อยๆ ได้ เดือนนึงเขาให้กินได้ไม่เกิน4เม็ดหรือ2กล่อง เพราะว่ามันจะมีผลข้างเคียงตามมาเช่นอาจทำให้รังไข่ของเราผิดปกติ มีภาวะเสี่ยงที่จะท้องนอกมดลูก อะไรประมาณนี้
"แน่ใจใช่มั้ยว่าจะไม่ให้พี่รับผิดชอบอะไร?" พี่คิมถามฉันออกมาเสียงเรียบ
"แน่ใจค่ะ...แล้วก็เรื่องนี้พี่คิมอย่าบอกใครนะคะโดยเฉพาะพี่คิน!" ฉันเลือกที่จะตอบพี่คิมออกไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่ในใจของฉันมันกลับเรียกร้องสถานะบางอย่าง สถานะที่ฉันอยากได้จากพี่เขาแต่ก็ไม่กล้าพูดหรือบอกพี่เขาไป แล้วพี่คิมเขาก็เงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมาว่า......
"ถ้าคืนไหนเราสองคนพลาดท่ามีอะไรกันอีก น้องก็จะบอกพี่ว่าไม่ต้องรับผิดชอบใช่มั้ย?" ฉันนิ่งอึ้งกับคำถามของพี่คิมที่ถามฉันออกมา แต่พอฉันได้สติฉันก็ตอบพี่เขากลับไปว่า
"มันจะไม่มีครั้งที่สองแน่นอนค่ะ.....หนูณิมั่นใจ!!"
- Writer
