Dangerous Love 2 : Chapter 3

1249 Words

~วันต่อมา 06.25 น.~ Nilin Part "อื้อออออ!!" ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ เมื่อรู้สึกว่าตอนนี้เหมือนร่างกายของตัวเองกำลังถูกบางสิ่งบางอย่างรัดจนแทบจะหายใจไม่ออก และเมื่อฉันเลื่อนสายตาลงไปมองก็พบว่ามีแขนของใครบางคนพาดอยู่ที่เอวของฉัน ที่สำคัญร่างกายของฉันตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น แล้วจู่ๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ฉายวับเข้ามาในหัวทันที! 'อื้ออออ....พี่คิม...ยะ...หยุดเถอะนะหนูณิขอร้อง...ฮึกๆ!!' 'พะ...พี่คิมคะ....ไม่นะ...หนูณิไม่เอานะ!!' 'กรี๊ดดดดดด.....หนูณิเจ็บนะเอามันออกไป..ฮึกๆ ...เอามันออกไป!!' "พะ...พี่คิม!" ฉันพูดชื่อของพี่คิมหันต์ออกมาเสียงแผ่วหลังจากที่ฉันจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ได้ทุกอย่างก่อนที่สติของฉันจะดับวูบไป และเมื่อฉันหันไปมองคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ มันก็ยิ่งตอกย้ำว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องจริง นี่ฉันเสียครั้งแรกให้พี่คิมหันต์เพื่อนสนิทของพี่ชายฉันแถมยังเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันแอบชอบมาตลอดห้าปีเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว!! ฉันค่อยๆ ยกแขนของพี่คิมหันต์ที่พาดอยู่บนตัวของฉันออก ก่อนจะพาตัวเองลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำทันที 0.0!! และสิ่งที่ทำให้ฉันยืนอึ้งอยู่ตอนนี้ก็คงจะเป็นภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกนี่แหละ ทำไมบนตัวของฉันถึงมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำๆ เต็มไปหมดเลย และจุดที่มีเยอะที่สุดก็คือเนินอกทั้งสองข้างของฉัน นี่เมื่อคืนพี่คิมเขาทำอะไรฉันบ้างวะเนี่ยให้ตาย ~หนึ่งชั่วโมงต่อมา~ แกร๊ก!! แอดดดดดด!!! ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำออกช้าๆ หลังจากที่ฉันใช้เวลาอยู่ในนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง แล้วพอฉันมองไปยังเตียงนอนขนาดบิ๊กไซต์กลางห้องฉันก็แทบจะหยุดหายใจทันที เนื่องจากว่าตอนนี้พี่คิมเขากำลังจ้องมองมาที่ฉันอยู่ พรึ่บ!! ตึกตึกตึก!! จู่ๆ พี่เขาก็ลุกจากเตียงแล้วเดินตรงมาหาฉันที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่ประตูห้องน้ำ โดยมีผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวพันรอบเอวของเขาอยู่ ก่อนจะพูดออกมาเสียงนิ่งว่า..... "ถ้ายังไม่ยอมหลีกทาง....พี่จะฉี่ราดมันตรงนี้!" >|||||||ยี่สิบนาทีต่อมา “จะให้พี่รับผิดชอบยังไง...ว่ามา!!” พี่คิมพูดขึ้นทันทีหลังจากที่เขาพึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเมื่อกี้ แล้วนั่นทำไมเขาไม่ติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อยกว่านี้นะ เห็นแล้วเลือดกำเดาแทบพุ่งเลย “ระ...รับผิดชอบอะไรคะ!!” ฉันถามพี่เขาออกไปไม่ค่อยจะเต็มเสียงสักเท่าไหร่ “ก็รับผิดชอบเราไง.....เรื่องเมื่อคืน!!” พี่คิมพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งพร้อมกับจ้องหน้าฉัน “เรื่อง...มะ...เมื่อคืนมันไม่ได้มีอะไรนี่คะ...พี่คิมก็แค่เมาหนูณิไปเจอเข้าไม่รู้จะทำยังไงก็เลยพาพี่กลับมาที่คอนโด ตอนแรกหนูณิกะจะให้พี่ขึ้นไปนอนที่ห้องของพี่คินแต่หนูณิติดต่อพี่คินไม่ได้..หนูณิก็เลยขอให้ลุงยามที่อยู่ด้านล่างแบกพี่ขึ้นมานอนในห้องของหนูณิ...ก็เท่านั้นเองพี่คิมไม่เห็นต้องมารับผิดชอบอะไรเลยค่ะ!!” ฉันเลือกที่จะพูดออกไปแบบนั้นพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาของพี่คิมที่เอาแต่จ้องมองฉัน แล้วเราสองคนก็เงียบกันอยู่แบบนั้นจนกระทั่งพี่คิมเขาพูดออกมา “น้องคงคิดว่าพี่เมาถึงขนาดจำเรื่องของเราเมื่อคืนนี้ไม่ได้เลยสินะ....งั้นพี่จะบอกน้องเอาไว้ตรงนี้เลยนะว่าเมื่อคืนถึงพี่จะเมาพี่ก็จำได้หมดว่าพี่เอาน้องท่าไหนบ้าง แล้วที่สำคัญพี่ก็ปล่อยในใส่น้องทุกครั้งเผื่อน้องจะยังไม่รู้ หึ!!” 0.0 พรึ่บ!! ตึกตึกตึก!! แกร๊ก!! แอดดดดด!! ปัง!! คือพอพี่คิมพูดจบเขาก็ลุกจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องนอนของฉันไปทันที นี่พี่เขาจำเรื่องเมื่อคืนนี้ได้หมดเลยงั้นเหรอ อีกอย่างที่พี่เขาพูดออกมาเมื่อกี้ทำไมฉันไม่เห็นจะจำได้เลยทั้งไอ้เรื่องท่า แล้วก็ไอ้เรื่องปล่อยใน แล้วนี่คือฉันจะต้องไปซื้อยาคุมมากินใช่มั้ย แล้วมันซื้อยังไงมันกินยังไง ใครก็ได้บอกฉันที ฮือออออ!!! @Condo Kim-Han 08.40 น. Kim-Han Part อึกอึกอึก!! ปั๊ก!! ผมจัดการเทเหล้าที่อยู่ในมือลงคอไปทีเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะวางกระแทกแก้วลงไปบนโต๊ะด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด ถ้าทุกคนสงสัยว่าผมหงุดหงิดอะไร ก็หงุดหงิดณิรินไง เธอคงคิดว่าผมเมาถึงขนาดจำเรื่องเมื่อคืนนี้ไม่ได้เลยสินะ แต่ขอโทษทีเธอเองนั่นแหละที่สลบไปก่อนจนจำเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่ได้ คือที่ผมบอกณิรินก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเธอเมื่อกี้ ผมโกหกทั้งหมดนั่นแหละครับทุกคนก็รู้ว่าเมื่อคืนหลังจากที่ณิรินเธอสลบไปผมก็ไม่ได้ทำอะไรเธอต่อเลย ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมอยากเป็นคนดีในสายตาของทุกคน อีกอย่างผมก็ไม่ได้เลวถึงขนาดที่จะเอาผู้หญิงตอนสลบหรอกนะครับ แล้วยิ่งเป็นณิรินด้วยแล้วผมยิ่งไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน แล้วคือที่ผมถามเธอไปว่าจะให้ผมรับผิดชอบยังไง ทีแรกผมก็กะจะตีเนียนขอคบกับเธอแล้วนะ แต่น้องแม่งทำเหมือนเมื่อคืนมันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นไง แถมยังบอกผมว่าไม่ต้องรับผิดชอบอะไรอีก ผมก็จะรอดูเหมือนกันว่าผมพูดออกไปขนาดนั้นแล้วเธอจะทำยังไงต่อไป หึ!! ออดดดด!! และในขณะที่ผมกำลังนั่งคิดเรื่องของณิรินอยู่นั้น จู่ๆ เสียงออดหน้าห้องผมก็ดังขึ้นมา สงสัยจะมาถึงแล้วสินะ!! พรึ่บ!! ตึกตึกตึก!! ผมลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงไปเปิดประตูทันที ก่อนที่จะกระชากร่างบางของผู้หญิงที่ผมไลน์ไปบอกให้มาหาผมก่อนหน้านี้เข้ามาในห้อง ปึก!! “อื้ออ...ใจเย็นๆ ก่อนสิคะ...นี่ดื่มตั้งแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more