“นายชนาธิป กิตติไพศาล เรียนวิศวกรรมเครื่องกล ปีสาม ทีนี้ไปกินข้าวกับหนูได้ยังคะ”
เจไดถึงกับเบิกตากว้างตกใจเมื่อมิรินพูดชื่อจริงเขาออกมาแถมยังรู้ว่าเขาเรียนสาขาอะไรอีก
“เธอเป็นใคร ทำไมถึงหาชื่อจริงของฉันได้”
“ดูทำหน้าเข้า เอาเป็นว่าหนูมีความพยายามสูงในการตามหาชื่อพี่ก็พอค่ะ อีกอย่างพี่สบายใจได้หนูไม่ใช่โรคจิตตามพี่ทุกฝีก้าวแน่นอน เลิกมองหนูแบบนั้นได้แล้ว”
มิรินพูดขึ้นทันทีเมื่อเจไดมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ จนเจไดปรับสีหน้ามาเรียบนิ่งเหมือนเดิม
“อืม ในเมื่อเธอทำตามที่พูดได้ฉันก็ทำตามข้อตกลง”
“เย้! งั้นวันนี้เริ่มเลยค่ะ ไปกินข้าวเย็นกัน”
มิรินพูดขึ้นพร้อมกับกระโดดดีใจเมื่อเจไดยอมทำตามสัญญาทำเอาเจไดถึงเผลอยิ้มตามแต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเพราะกลัวโดนมิรินแซว
“ได้ เธออยากกินอะไร”
“อะไรก็ได้ค่ะ หนูกินได้หมด พี่เป็นคนเลี้ยงพี่เลือกได้เลยค่ะ”
มิรินตอบกลับเจไดด้วยรอยยิ้มเพราะตัวเธอไม่ใช่คนเรื่อ
