มัดใจนายวิศวะมาดนิ่ง

ณ สนามบินแห่งหนึ่งในประเทศไทย มิรินสาวสวยหน้าหวานลูกสาวคนเล็กของมาวินและเพลงขวัญเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากทางเข้าผู้โดยสารขาเข้าประเทศอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่เดินทางไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศออสเตรเลียเป็นเวลาแปดเดือนกว่าเพราะหลังจากที่เกิดเรื่องร้ายของอคินพี่ชายของเธอและแพรวาแฟนของอคินที่โดนยิงจนอาการสาหัสเมื่อว่าที่พี่สะใภ้เธอดีขึ้นมิรินก็ต้องเดินทางไปเป็นตัวแทนนักเรียนจากไทยเพื่อไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ออสเตรเลียกับเพื่อนชายที่มีใจเป็นสาวอย่างแพทหรือชื่อที่มักให้เพื่อนๆ เรียกก็คือแพทตี้นั่นเอง แพทตี้เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของมิรินเพราะเป็นคนเดียวที่ตามนิสัยมิรินทันด้วยนิสัยที่ดื้อแถมยังเป็นสายลุยจนเพื่อนผู้หญิงในห้องต่างก็ไม่ค่อยสนิทด้วยเพราะไม่ใช่สายนี้ ส่วนเพื่อนผู้ชายก็หมดสิทธิ์จะเข้าใกล้เพราะบรรดาแก๊งพี่ชายอย่างอคิน ไดม่อนและรามินต่างก็แยกเขี้ยวใส่เพราะไม่อยากให้มาจีบน้องสาวตัวเอง ยกเว้นแต่แพทตี้ถ้าไม่ใช่สาวสองก็คงโดนเหล่าพี่ชายของมิรินจัดการแน่นอน “พี่คิน พี่ม่อน พี่มิน” มิรินตะโกนเรียกพี่ชายทั้งสามที่กำลังยืนคุยกันอยู่ด้วยความดีใจทำเอาอคิน ไดม่อน และรามินต่างก็หันมองไปทางมิรินพร้อมกันด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเจ้าหญิงน้อยของพวกเขาวิ่งมาด้วยความดีใจ เมื่อมาถึงแก๊งพี่ชายมิรินก็กระโดดกอดพี่ชายทั้งสามพร้อมกันจนคนอื่นนั้นต่างก็หันมองมิรินเพราะเธอเล่นกระโดดคาบเอวอคินที่ยืนอยู่ตรงกลางแล้วคว้าคอของไดม่อนและรามินเข้ามากอดพร้อมกันโดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองนั้นใส่ชุดเดรสอยู่ทำเอาเหล่าพี่ชายถึงกับตกใจ อคินจึงรีบช้อนมืออุ้มมิรินเพราะกลัวน้องตก ส่วนไดม่อนและรามินเมื่อโดนมิรินดึงมากอดก็รีบบังมิรินไว้ทันทีเพราะมิรินใส่กระโปรง “น้องรินปล่อยพวกพี่ก่อน คนมองใหญ่แล้ว อีกอย่างเราใส่กระโปรงอยู่นะเดี๋ยวมันโป๊” รามินรีบพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นสายตาผู้คนในสนามบินกำลังมองมาที่พวกเขา “งือออ ไม่เอา ก็หนูคิดถึงพวกพี่นิ อยู่นู่นเหงามากเลยอะ ไม่ต้องกลัวโป๊หรอกค่ะ หนูใส่กางเกงซับในอยู่” มิรินพูดขึ้นขณะที่ยังกอดพี่ๆ ไว้อยู่ “ไปเที่ยวทุกวันจะมาเหงาอะไรมิริน” มิรินรีบปล่อยกอดออกแล้วกระโดดลงจากอคินทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของอคิน “พี่คินรู้ได้ยังไงว่าหนูไปเที่ยว” มิรินเอ่ยถามอคินด้วยความสงสัย “หึ คิดว่าพวกพี่จะปล่อยน้องรินไปเรียนต่างประเทศโดยที่ไม่ส่งคนไปตามดูแลหรอครับ นี่ยังไม่รวมคนของพ่อๆ ทั้งสามนะ บอกเลยว่าตามไปออสเตรเลียเกือบสิบคนเลยก็ว่าได้” มิรินเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของไดม่อนเพราะไม่คิดว่าทั้งพ่อๆ ทั้งเหล่าพี่ชายจะส่งคนไปตามดูแลเธอมากขนาดนี้ “หนูโตแล้วนะ ทำไมต้องส่งคนไปดูแลหนูด้วยเนี่ย แต่เอ๊ะ! ทำไมพี่ม่อนพูดยาวจัง แหม พอมีเมียนี่กลายเป็นคนพูดเก่งแล้วหรอคะ อิอิ” มิรินพูดแซวไดม่อนทันทีจนไดม่อนได้แต่ยื่นมือไปขยี้หัวเธอเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม จนมิรินนั้นยิ้มตามไดม่อนด้วยความรู้สึกดีใจไม่น้อยที่พี่ใหญ่ของเธอนั้นกลับมายิ้มได้อีกครั้ง “เสียดายที่ไม่ได้มางานแต่งของพวกพี่สักคนเลย ตอนที่พวกพี่แต่งงานคงมีความสุขมากแน่ๆ ใช่มั้ยคะ” มิรินพูดขึ้นด้วยความเสียดายเพราะตอนที่พี่ชายทั้งสามของเธอแต่งงานที่ออสเตรเลียเกิดปัญหาทางสภาพแวดล้อมจนไม่อนุญาตให้บินออกนอกประเทศมิรินเลยไม่ได้มางานแต่งของพี่ชายเธอสักคน “ก็พวกพี่จะเลื่อนงานแต่งเพื่อรอน้องริน น้องก็บอกไม่ให้รอนิ” รามินพูดขึ้นทันทีเพราะพวกเขาจะเลื่อนงานแต่งรอมิรินจริงๆ แต่มิรินไม่ให้เลื่อนเพราะไม่อยากให้พี่สะใภ้เธอรอนาน “งานแต่งพวกพี่จะมาเลื่อนเพราะหนูได้ไงคะ พี่สะใภ้น้อยใจตาย แล้วนี่พี่สะใภ้ทั้งสามไม่ได้มารับหนูด้วยหรอคะ” มิรินเอ่ยถามหาแพรวา เค้กและโรสพร้อมกวาดสายตามองหาพวกเธอทั้งสามคน “พี่สะใภ้เราเตรียมจัดงานปาร์ตี้ต้อนรับน้องเล็กกลับบ้านไงครับ ไปเถอะน้องรินกลับบ้านเรากัน” “ค่า” มิรินขานตอบไดม่อนด้วยรอยยิ้มแล้วเดินคล้องแขนอคินและไดม่อนเดินไปโดยมีรามินเดินลากกระเป๋าเดินทางตามหลังเธอไปทำเอาสาวๆ ในระแวกนั้นต่างก็อิจฉามิรินกันเป็นแถบเพราะมีสามหนุ่มที่หล่อเพอร์เฟคทั้งสามคนมาคอยเอาใจเธอแบบนี้ เมื่อทั้งสี่คนมาถึงบ้านมิรินก็รีบลงรถวิ่งเข้าไปในบ้านทันที “คุณพ่อ คุณแม่ขา คนสวยกลับมาแล้วค่า” มิรินตะโกนลั่นบ้านทำเอาเหล่าแม่ๆ อย่างเพลงขวัญ เมย์และมะนาวต่างก็รีบเดินออกมาจากห้องครัวด้วยความดีใจ เมื่อมิรินเห็นแม่ๆ เดินออกมาก็รีบยกมือไหว้แล้ววิ่งไปกอดพวกท่านทั้งสามทันที “คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ แล้วคุณพ่อทั้งสามล่ะคะคุณแม่” มิรินผละกอดออกจากแม่ๆ ทั้งสามแล้วเอ่ยถามหาเหล่าพ่อๆ ทันที “พวกคุณพ่ออยู่ในห้องนั่งเล่นจ้ะลูก เดี๋ยวมิรินค่อยๆ เดินก็ได้ลูก” เพลงขวัญตะโกนตามหลังมิรินทันทีเมื่อลูกสาวตัวเองนั้นวิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่นโดยไม่ฟังเธอพูดให้จบก่อน ได้แต่สายหน้ายอมกับนิสัยลูกตัวเองจนเมย์และมะนาวต่างก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ “คุณพ่อขา คนสวยมาแล้วค่า” เมื่อมิรินวิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วก็วิ่งไปนั่งตักมาวินพ่อของเธอพร้อมกับหอมแก้มมาวินจนมาวินต้องรีบกอดลูกสาวไว้ด้วยความตกใจ “มิริน หนูโตแล้วนะลูก จะกระโดดกอดคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ” มาวินพูดเอ็ดลูกสาวเบาๆ โดยไม่ได้ใช้เสียงดุ เพราะกลัวลูกสาวจะไปทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่น “หนูกอดคนอื่นที่ไหนคะ นี่หนูกอดพ่อตัวเองอยู่นะคะ” ราเชนทร์และดินแดนหัวเราะขึ้นทันทีเมื่อได้ยินมิรินพูดย้อนใส่มาวิน ทำเอามาวินได้แต่ส่ายหัวยอมจะโกรธก็ไม่กล้าโกรธ จะดุก็ไม่กล้าดุ เพราะนอกจากเพลงขวัญก็มีมิรินที่มาวินนั้นยอมเธอทุกอย่าง “ฮ่าๆๆ มาถึงปั๊บก็เล่นงานพ่อตัวเองเลยนะหนูริน กอดแต่พ่อแท้ๆ พ่อบุญธรรมคนนี้ก็น้อยใจเป็นนะ” ราเชนทร์พูดแซวมิรินอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับแกล้งทำหน้าน้อยใจใส่มิริน “โอ๋ๆๆ ไม่น้อยใจนะคะพ่อเชนทร์ นี่ไงหนูกำลังจะไปกอดพ่อเชนทร์กับพ่อแดนไงคะ” พูดจบมิรินก็เดินไปกอดราเชนทร์และดินแดนอย่างออดอ้อน ทำเอาแก๊งพ่อๆ ถึงกับยิ้มแก้มปริเพราะมิรินเรียกได้ว่าเป็นแก้วตาดวงใจของพวกเขาทั้งสามคนเลยก็ว่าได้ “กลับมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนแล้วค่อยมาปาร์ตี้ตอนเย็นดีมั้ยลูก พวกพี่สะใภ้รอหนูอยู่บนห้องนะ เห็นว่าอยากคุยกับน้องเล็กตามประสาสาวๆ ด้วย” ดินแดนผละกอดมิรินออกเบาๆ แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “จริงหรอคะ งืออ ดีใจจังเลย อยากคุยกับพี่ๆ มากเลยค่ะ ได้แต่เม้ามอยผ่านโทรศัพท์ตอนนี้จะได้เจอตัวจริงแล้ว งั้นหนูไปหาพี่ๆ ก่อนนะคะ” พูดจบมิรินก็วิ่งไปทันทีด้วยความดีใจ “ทำไมลูกกูยิ่งโตเหมือนจะยิ่งดื้อขึ้นวะ ความเรียบร้อยแทบไม่มี เมียกูก็เป็นคนนิ่งๆ เรียบร้อยนะ” มาวินบ่นตามหลังทันทีเมื่อเห็นมิรินวิ่งไปแล้ว เพราะลูกสาวนิสัยดันไม่เหมือนเมียตัวเอง “ฮ่าๆ คนไหนเลี้ยงก็นิสัยเหมือนคนเลี้ยงนั่นล่ะ น้องเมย์เล่นเอามิรินไปเลี้ยงบ่อยๆ ขนาดนั้น ได้เชื้อดื้อจากอามาเลยทีนิ” ราเชนทร์พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี “ไอ้สัส อย่ามาใส่ร้ายเมียกู เมียกูก็เป็นคนเรียบร้อยเหมือนกัน” “หรอ/หรอ” ทั้งมาวินและราเชนทร์ต่างก็พูดขึ้นพร้อมกันเสียงดัง เมื่อดินแดนบอกว่าเมียตัวเองเป็นคนเรียบร้อยเพราะที่ผ่านมาที่พวกเขาโดนเมียๆ เล่นงานก็เป็นแผนของเมย์ทั้งนั้น จนดินแดนได้มองตาขวางใส่มาวินและราเชนทร์เมื่อโดนเพื่อนทำเสียงประชดใส่ ทางด้านมิรินเมื่อวิ่งเข้ามาในห้องนอนของตัวเองก็ดีใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นเหล่าพี่สะใภ้ของเธอนั่งรออยู่ในห้อง “ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่าน้องมิริน” แพรวา เค้กและโรสพูดขึ้นพร้อมกันด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นมิรินเดินเข้ามาในห้องแล้ว ทำเอามิรินถึงกับยิ้มแก้มปริดีใจที่ได้เจอพี่สะใภ้ตัวจริงสักที เพราะมิรินเคยเจอแต่แพรวาเท่านั้น “สวัสดีค่า พี่แพรวา พี่เค้ก พี่โรส งืออ พวกพี่สวยมากเลยค่ะ สวยทุกคนเลยไม่น่าล่ะถึงเอาสามหนุ่มนั่นอยู่หมัดได้” มิรินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเดินไปนั่งข้างๆ แพรวาทันที ทำเอาแก๊งพี่สะใภ้ถึงกับยิ้มตามเมื่อได้ยินมิรินพูดชมตัวเอง “ชมเกินไปแล้วค่ะน้องมิริน น้องมิรินก็สวยมากเลยนะคะ โตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย” แพรวาพูดชมมิรินด้วยรอยยิ้มเพราะตอนที่มิรินมาหาเธอที่โรงพยาบาลมิรินยังใส่ชุดมอปลายถักเปียเหมือนเด็กแต่ตอนนี้มิรินใส่ชุดเดรสสีชมพูแถมยังปล่อยผมสยายดูสวยตามวัยที่กำลังจะขึ้นมหาลัยเพราะอีกแค่หนึ่งอาทิตย์มิรินก็จะเรียนจบมอหกแล้ว สี่สาวนั่งพูดคุยกันอย่างอารมณ์ดีเพราะมิรินเป็นคนพูดเก่งจึงเข้ากับเหล่าพี่สะใภ้ได้ง่าย จนแม่บ้านต้องขึ้นมาเรียกลงไปปาร์ตี้ข้างล่างเพราะสี่สาวไม่ยอมลงไปสักที