มัดใจนายวิศวะมาดนิ่ง

ตอนที่ 9 คนที่ต้องห่วง

“ไอ้คิน มึงคิดว่าไอ้เจมันจะเป็นคนที่น้องรินตามหามั้ยวะ”

ไดม่อนเอ่ยถามอคินขึ้นขณะที่มองมิรินกำลังถ่ายรูปกับกัสอยู่

“กูไม่แน่ใจ แต่ตอนที่มึงกับไอ้ตัวแสบพูดถึงเจไดมิรินก็หันตามไปมองแต่นิ่งเฉยไม่ได้มีอาการสนใจเกินไป แต่ตอนที่เจไดเดินไปมิรินก็ขอไปเข้าห้องน้ำแถมยังไปทางเดียวกันที่เจไดไปอีก กูว่าจะตามไปดูแต่เมียกูดันไม่ให้กูไป”

อคินตอบไดม่อนไปตามความคิดตัวเองด้วยความไม่มั่นใจ

“แล้วถ้าสมมุติว่าน้องรินชอบพี่เจไดขึ้นมาล่ะ”

รามินพูดขึ้นอีกคนเมื่อนั่งฟังอคินกับไดม่อนคุยกัน จนอคินหันไปมองไดม่อนเพราะเจไดเป็นเพื่อนสนิทของเขา

“เจไดมันมีแฟนมั้ยไอ้ม่อน”

อคินถามไดม่อนทันทีด้วยความอยากรู้

“ไม่มี กูเรียนกับมันมาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งจนตอนนี้ก็ยังไม่เคยเห็นมันมีแฟนหรือคุยกับผู้หญิงคนไหนเลย เวลามีคนมาจีบมันก็ปฏิเสธเค้าตลอด”

ไดม่อนตอบอคินไปตามตรง

“พี่คินถามแบบนี้ ถ้าน้องรินชอบพี่เจได พี่คินจะยอมปล่อยให้น้องคบหรอ”

รามินเอ่ยถามอคินด้วยความสงสัย

“กูไม่เคยคิดจะห้ามไม่ให้มิรินมีความรัก แต่ผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนมิรินต้องดูแลมิรินได้มากกว่าที่เราทำและที่สำคัญต้องไม่ทำให้มิรินร้องไห้ ถ้าคนที่มิรินชอบเป็นเจไดมันต้องผ่านบททดสอบของกูก่อน”

อคินตอบรามินด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนรามินพยักหน้าเห็นด้วยกับอคิน

“เป็นอะไรพี่ม่อน ทำไมทำหน้ากังวลแบบนั้นล่ะ หรือกลัวพี่คินรุนแรงกับเพื่อนตัวเองหรอ”

รามินถามไดม่อนขึ้นทันทีเมื่อเห็นไดม่อนทำสีหน้ากังวลอยู่

“เปล่า กูไม่ได้กังวลเรื่องการทดสอบคนที่จะมาเป็นแฟนน้องริน แต่กูกังวลเรื่องน้องรินต่างหาก”

“กังวลเรื่องน้องริน หมายความว่าไงพี่ม่อน”

รามินถามไดม่อนกลับพร้อมกับทำหน้างงเช่นเดียวกันกับอคินที่มองไดม่อนด้วยความอยากรู้

“นิสัยของไอ้เจมันเป็นคนนิ่ง พูดน้อย หรือเรียกได้ว่าเย็นชาไม่ต่างจากไอ้คินเลยด้วยซ้ำ ถ้าไอ้เจคือคนที่น้องรินตามหากูเดาได้เลยว่าน้องรินต้องไปแอบชอบไอ้เจก่อน และคนอย่างน้องรินต้องไม่ยอมแพ้ตามตื๊อไอ้เจแน่นอน กูบอกเลยว่าถ้าน้องรินชอบไอ้เจ คนที่เราต้องห่วงคงไม่ใช่น้องรินแต่เป็นไอ้เจแทน ยิ่งน้องรินจะไปเรียนคณะและสาขาเดียวกันกับกู ชีวิตไอ้เจคงไม่อยู่อย่างเงียบสงบแน่ๆ”

ไดม่อนพูดร่ายยาวทำเอาอคินและรามินต่างก็คิดตาม เพราะน้องสาวตัวเองนั้นเรียกได้ว่าดื้อสุดๆ แถมยังรั้นทุกเรื่องที่ตัวเองอยากจะทำ

“เฮ้ออ”

อคินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อคิดภาพตอนที่มิรินจะตามจีบเจได

“บันเทิงล่ะทีนิ คงต้องรอลุ้นตอนเปิดเรียนเทอมหน้าสินะว่าพี่เจไดจะเป็นคนที่มิรินตามหารึเปล่า”

รามินพูดขึ้นพร้อมกับมองอคินถอนหายใจใส่

“เลิกคุยเรื่องน้องได้แล้วค่ะคุณพี่ชายทั้งหลาย กลับบ้านกันได้แล้วน้องมิรินตะโกนเรียกแล้ว”

เค้กพูดขึ้นทันทีหลังจากที่นั่งฟังสามพี่น้องพูดเรื่องของมิริน ที่เค้ก โรสและแพรวาไม่พูดแทรกอะไรเพราะอยากรู้ว่าแก๊งสามีของตัวเองจะออกอาการหวงน้องได้ถึงระดับไหน แต่ก็ต้องรีบขัดจังหวะของสามหนุ่มเพราะมิรินนั้นเรียกทุกคนกลับบ้านเพื่อไปปาร์ตี้ครอบครัวฉลองให้กับน้องสาวของพวกเขา เมื่อได้ยินคำพูดของเค้กรามินก็เดินจับมือเค้กไปทันที ส่วนอคินก็เดินกอดคอแพรวาไป และไดม่อนก็ไม่น้อยหน้าเดินกอดเอวโรสเมียของเขาเดินไปอย่างไม่อายใครเรียกได้ว่าสามหนุ่มนั้นถึงจะแต่งงานกันแล้วก็ยังคลั่งรักเมียเหมือนเดิม สองเดือนต่อมาก็ถึงวันที่มิรินนั้นต้องเข้าเรียนมหาลัย ร่างบางเดินลงมาจากบ้านด้วยชุดนักศึกษาปล่อยผมสยายทำเอาเพลงขวัญถึงกับยิ้มภูมิใจเพราะลูกสาวเธอนั้นสวยมากจริงๆ

“ใส่ชุดนักศึกษาแล้วสวยขึ้นเยอะเลยลูกสาวแม่”

เพลงขวัญพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นมิรินเดินมาหาเธอ

“คุณแม่สวยขนาดนี้ ลูกสาวก็ต้องสวยตามสิคะ อิอิ”

มิรินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มทำเอาเพลงขวัญถึงกับยิ้มตาม

“ขับรถไปเรียนเองก็ระวังๆ หน่อยนะลูกอย่าขับเร็วนะ”

เพลงขวัญเอ่ยบอกลูกสาวด้วยความเป็นห่วงเพราะมิรินขอขับรถไปเรียนเอง ตอนแรกทั้งแก๊งพ่อและพี่ชายต่างก็ค้านไม่ให้เธอขับแต่ด้วยความที่เหล่าแม่ๆ ต่างก็ช่วยพูดมิรินจึงได้ขับรถไปเรียนเอง

“รับทราบค่า”

มิรินตอบรับผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม

“แล้วนี่ลูกจะไปดูคอนโดเองหรอ ไปอยู่คอนโดในเครือของเราดีมั้ยลูก”

เพลงขวัญเอ่ยถามลูกสาวเพราะนี่เป็นอีกเรื่องที่แม่อย่างเธอต้องช่วยพูดกับมาวินผู้เป็นพ่อเพราะตอนแรกมาวินค้านหัวชนฝาไม่ยอมให้มิรินลูกสาวตัวเองย้ายไปอยู่คอนโดกว่าจะหว่านล้อมได้ก็ทำเอาเพลงขวัญถึงกับเหนื่อยเลยทีเดียว

“ไม่เอาค่ะคุณแม่ ไปอยู่คอนโดของคุณพ่อไม่เป็นส่วนตัวสายคุณพ่อเยอะเกิ๊น หนูขอไปดูเองนะคะ มีที่หนึ่งห้องสวยถูกใจหนูมาก วันนี้เลิกเรียนแล้วหนูว่าจะไปดูแล้วจะบอกอีกทีนะคะว่าหนูจะย้ายไปมั้ย หนูไปเรียนก่อนนะคะคุณแม่ จุ๊ฟ”

พูดจบมิรินก็วิ่งไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที เมื่อมาถึงหาลัยแล้วมิรินก็รีบเดินไปหอประชุมใหญ่ของมหาลัยเพราะวันนี้เป็นวันปฐมนิเทศของนักศึกษาปีหนึ่งทุกคณะพรุ่งนี้เธอถึงจะได้แยกคณะไปรับน้อง

"ยัยรินทางนี้"

มิรินหันไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียกของแพทตี้เพื่อนของเธอจึงเดินไปหาแพทตี้ทันที

"แหม แพทตี้แกใส่ชุดนักศึกษาแล้วหล่อมากอะ แบบนี้สาวๆ มาจีบแกแน่ๆ ฮ่าๆ"

มิรินพูดแซวแพทตี้ทันทีเมื่อเห็นแพทตี้ใส่ชุดนักศึกษาชายเพราะเพื่อนของเธอถึงใจจะเป็นหญิงแต่ก็ไม่ได้แต่งตัวออกสาวหรือเรียกได้ว่าเพื่อนเธออยู่ในกลุ่มเกย์นั่นเองแถมหน้าตาของแพทตี้นั้นก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหล่เรียกว่าเป็นคนหน้าตาดีเลยด้วยซ้ำ เมื่อแซวเพื่อนแล้วมิรินก็นั่งลงข้างๆ เพื่อนตัวเอง ทำเอาแพทตี้ถึงกับไปมองค้อนใส่มิริน

"อย่ามาแซวฉัน ฉันยิ่งอารมณ์เสียอยู่"

"อารมณ์เสียเรื่องอะไรหรอ"

มิรินเอ่ยถามแพทตี้ด้วยความอยากรู้

"ก็มีชะนีมาขอเบอร์ฉันไงล่ะยะ อารมณ์เสียมากแม่ อุตส่าห์ส่งสายตาหวานใส่หนุ่มๆ แต่ดันมีชะนีมาขวางซะงั้น"

แพทตี้พูดขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดีทำเอามิรินถึงกับหลุดขำออกมาเมื่อรู้สาเหตุที่มาของการอารมณ์เสียของเพื่อนตัวเอง

"ต้องทำใจนะจ้ะ เพราะแกหล่อมากเหลือเกิน อิอิ"

มิรินพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าล้อเลียนใส่แพทตี้จนแพทตี้ได้แต่ตีแขนเธอเบาๆ อย่างหมั่นไส้

"ชิ สงสัยต้องกรีดอายไลเนอร์มาเรียนแล้วมั้งนิ ว่าแต่วันนี้พวกพี่ชายแกไม่ได้มามหาลัยหรอ"

แพทตี้ถามมิรินด้วยความอยากรู้

"จริงๆ วันนี้รุ่นพี่ไม่ได้มาหรอก เพราะเปิดเรียนพรุ่งนี้ แต่ฉันให้แกทายว่าพวกพี่ชายฉันมามั้ย"

มิรินตอบแพทตี้แล้วถามเพื่อนกลับทันที

"หึ น้องสาวสุดที่รักมามหาลัยครั้งแรกฉันว่าพวกพี่ชายแกคงไม่ปล่อยให้หลุดสายตาหรอกใช่มั้ย"

แพทตี้พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปากเพราะรู้จักนิสัยพี่ชายของเพื่อนดี

"สมกับเป็นเพื่อนรักฉัน ตอนนี้พากันนั่งรออยู่หน้าหอประชุมนุ่นน่ะ เพราะพี่โรสแฟนพี่ม่อนก็ต้องมาปฐมนิเทศด้วย อยู่ตรงไหนน๊า"

มิรินพูดถึงพี่สะใภ้ใหญ่ของเธอแล้วหันมองหาโรสก็เห็นโรสกำลังนั่งอยู่คณะนิเทศแล้วโบกมือให้เธอด้วยรอยยิ้ม มิรินจึงโบกมือตอบกลับโรสด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน

"พี่โรสตัวจริงสวยมากเลยอะแก เหมาะกับพี่ไดม่อนมากอะ"

แพทตี้พูดชมโรสทันทีเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นตัวจริงของโรส

"แน่นอนจ้ะ ไม่ใช่แค่พี่โรสที่สวยนะ ทั้งพี่แพรวาแฟนพี่คินกับพี่เค้กแฟนพี่มินก็สวยมากเหมือนกัน มีเรื่องเดียวที่ฉันภูมิใจในตัวพวกพี่ชายก็เป็นการหาพี่สะใภ้ที่สวยและน่ารักมาให้ฉันนี่ล่ะ อิอิ แต่ไอ้ที่พากันปกปิดไม่ยอมบอกเรื่องพี่เจไดนี่ฉันคิดบัญชีคืนแน่"

มิรินพูดคาดโทษใส่เหล่าพี่ชายทันทีเพราะเธอรู้ว่าไดม่อนไม่ยอมบอกเธอตอนที่เธอถามเรื่องเจไดตอนแรก

"กับพี่ชายแกก็เจ้าคิดเจ้าแค้นเนาะ ว่าแต่แกจะไปดูคอนโดวันนี้หรอ ไปวันอื่นมั้ยฉันจะได้ไปเป็นเพื่อน"

แพทตี้พูดเสนอขึ้นเพราะวันนี้ต้องกลับบ้านไปทำธุระกับครอบครัวจึงไม่ได้ไปดูคอนโดเป็นเพื่อนมิริน

"ไม่เป็นไรแก ฉันไปดูคนเดียวก็ได้วันย้ายเข้าแกค่อยไปช่วยฉัน"

แพทตี้พยักหน้าตอบมิรินแล้วทั้งสองก็หยุดคุยกันเพราะเริ่มเข้าสู่การปฐมนิเทศแล้ว เมื่อเสร็จกิจกรรมปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่มิรินก็แยกจากแพทตี้ขับรถไปดูคอนโดทันที โดยตอนแรกเหล่าพี่ชายทั้งสามจะขอไปด้วยมิรินเลยให้พี่สะใภ้มาช่วย เค้ก โรสและแพรวาจึงแกล้งชวนสามีของตัวเองกลับคอนโดซึ่งเรื่องที่จะทำให้หนุ่มๆ เลิกสนใจมิรินก็คือเรื่องบนเตียงเท่านั้นซึ่งเป็นการช่วยที่ทำให้พวกเธอทั้งสามถึงกับหมดแรงเลยทีเดียว เมื่อมิรินมาถึงคอนโดที่ตัวเองดูไว้ก็เดินเข้าไปหาเซลล์ที่นัดไว้จากนั้นก็ขึ้นไปดูห้องทันที

"เป็นยังไงบ้างคะคุณมิริน ถูกใจห้องมั้ยคะ"

เซลล์สาวเอ่ยถามมิรินด้วยรอยยิ้ม

"ถูกใจมากเลยค่ะพี่ ห้องสวยมากเลย"

มิรินตอบกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเดินสำรวจห้องอย่างถูกใจเพราะเป็นสไตล์ห้องที่เธอชอบ

"นอกจากห้องจะสวย วิวดี พี่ขอบอกเลยเพื่อนบ้านห้องข้างๆ น้องมิรินเนี่ยก็งานดีมากเลยนะคะ เป็นนักศึกษาด้วย หล่อมากเลยค่ะคุณมิริน"

เซลล์สาวพูดกับมิรินด้วยท่าทางระริกระรี้เมื่อพูดถึงหนุ่มหล่อห้องข้างๆ จนมิรินได้แต่หัวเราะออกมา

"หล่อขนาดนั้นเลยหรอค่ะพี่"

มิรินถามกลับเล่นๆ ด้วยรอยยิ้ม

"ใช่ค่ะ หล่อมาก ถ้าคุณมิรินเห็นต้องชอบแน่ๆ"

"รินมีคนที่ชอบอยู่แล้วค่ะพี่ หล่อแค่ไหนก็ไม่เอา อิอิ เอาเป็นว่ารินเอาห้องนี้เลยค่ะ พี่จัดการให้รินหน่อยนะคะ เสาร์นี้รินจะย้ายเข้ามาค่ะ"

มิรินพูดขึ้นกับเซลล์ด้วยรอยยิ้มเพราะตกลงจะซื้อขาดห้องนี้เลย

"ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่จัดการให้นะคะ คุณมิรินอยากดูอะไรในห้องอีกมั้ยคะ"

"ไม่แล้วค่ะ งั้นรินกลับเลยนะคะ"

"ได้ค่ะคุณมิริน"

เมื่อคุยกันเสร็จมิรินก็แยกจากเซลล์สาวทันที

"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง พอดีตอนนี้ช่างกำลังตรวจสอบระบบลิฟต์เพราะมีลูกบ้านแจ้งว่ากดลิฟต์บางชั้นไม่ได้น่าประมาณยี่สิบนาทีถึงจะเสร็จครับ คุณผู้หญิงรอก่อนได้มั้ยครับ"

พนักงานดูแลคอนโดแจ้งมิรินที่มายืนรอลิฟต์อย่างสุภาพ

"อ่อ งั้นฉันเดินลงทางบันไดก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

มิรินตอบพนักงานด้วยรอยยิ้ม

"เอ่อ แต่นี่ชั้นสิบเลยนะครับคุณลูกค้า"

พนักงานพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ากังวลเพราะห้องที่เธอซื้ออยู่ชั้นสิบของคอนโด

"สบายมากค่ะพี่ หนูออกกำลังกายบ่อยค่ะ"

มิรินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเดินเปิดประตูไปทางลงบันไดทันที ซึ่งการเดินลงบันไดจากชั้นสิบมาไม่ได้เป็นอุปสรรคเธอเลยแม้แต่น้อยเนื่องจากมิรินนั้นก็ฝึกการป้องกันตัวหนักไม่ต่างจากพี่ชายตัวเองเพราะมาวินอยากให้ลูกสาวสามารถดูแลตัวเองได้เมื่อมาถึงชั้นล่างที่เป็นประตูเชื่อมกับที่จอดรถของคอนโดมิรินก็เปิดประตูออกไปทันที

"โอ๊ยย!"

มิรินถึงกับตกใจเมื่อตัวเองดันเปิดประตูไปจนโดนหน้าคนด้านนอกอย่างแรง ตากลมเบิกตากว้างตกใจมากกว่าเดิมเมื่อเห็นคนที่เธอเปิดประตูไปชนเขา