เขาสัญญาว่าจะรีบไปรีบกลับ จะคอยอยู่เคียงข้างในวันที่นางต้องเสียสละความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตเพื่อให้กำเนิดสายเลือดของเขาอย่างแน่นอน
นางยืนส่งสามีด้วยหัวใจที่หน่วงหนัก พยายามดูแลตนเองด้วยการอยู่แต่ในเรือนไม่ออกไปไหนโดยไม่จำเป็น
ทว่า...
กลับมีคนแอบใส่ยาขับเลือดในน้ำชาที่นางดื่ม ทันทีที่น้ำชาอุ่นๆ ไหลรินเข้าไปในร่างกาย นางก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั้งร่าง ตามผิวกายขึ้นผื่นแดงเป็นปื้น ก่อนที่เด็กทารกในครรภ์จะดิ้นแรง
“ลูกแม่เหตุใดเจ้าจึงดิ้นแรงนัก”
นางพยายามข่มความทรมานแล้ววางมือลงบนท้อง ลูบไปมาแผ่วเบาราวกับกำลังปลอบประโลมลูกน้อยในครรภ์ ทว่าอาการของนางกลับไม่ดีขึ้นอีกทั้งยังปวดแรงขึ้น แรงขึ้น...
ปวดบิดราวร่างจะขาดออกเป็นสองท่อน!
“ปวด! ปวดท้อง! ปวด!”
รั่วอิงกุมท้องด้วยสองมือที่สั่นเทา อ้าปากหายใจหอบราวกับปลาขาดน้ำ ใบหน้าซีดขาวไร้เลือดฝาด เหงื่อเม็ดเล็กเม็ดใหญ่ผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้าจนเปียกชุ่
