บทที่7[70%]
1057 Words
“หึซ่อนรูป..หรือบราช่วยกันแน่เนี้ย?” ร่างหนาบีบทรวงอกของเด็กสาวแต่เท่าที่บีบดูมันเป็นก้อนเนื้อล้วนๆ เลยนะเนี้ย หรือว่าเด็กนี้จะซ่อนรูปจริงๆ ว่าแล้วก็ปล่อยมือออกแล้วนอนลงทันทีอย่างเจ้าเล่ห์ พลางจับไปที่ริมฝีปากของตัวเองและหันไปมองริมฝีปากบางสีแดงอ่อนของเพอีกครั้ง
“ขออีกทีแล้วกันนะเพ..” โชโน้มตัวประกบจูบร่างบางอีกครั้งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มือหนาจับคางบางที่สลบอยู่ให้อ้าปากแล้วกวาดลิ้นเข้าไปดูดดึงความหวานอีกครั้งจนเพเบือนหน้าหนีเพราะเริ่มจะหายใจไม่ออก และอย่างที่บอกว่าเธอเป็นพวกหลับลึก ยิ่งตอนนี้เธอสลบอยู่..ต่อให้โชทำมากกว่านี้เธอก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก ร่างหนาผละจูบออกแล้วถอนหายใจออกมาพลางเขกหน้าผากเด็กนี้อย่างยิ้มๆ นอนหงายมองเพดานอย่างเกร็งไปทั้งตัว..มองลงไปที่กลางกายก็พบว่าน้องชายของตัวเองกำลังแข็งได้ที่แล้ว
“ชิบแล้วไงไอ้โช!!” ร่างหนาลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูพันเอวไว้แล้วเดินออกจากห้องตรงไปหาสาวที่พามาด้วยทันที ก่อนจะให้เธอจัดการให้น้องชายตัวเองของเขาสงบลงก็ใช้เวลานานพอควรจนตอนนี้โชนอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่บนเตียง
“นอนกับเมนะ..”
“ไม่อ่ะ ฉันจะกลับห้อง..”
“โช!!” เสียงเรียกของอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้โชหยุดและหันไปมองเธอเลยแต่กลับเดินไปที่ห้องตัวเองอีกครั้ง มองร่างบางที่นอนห่มผ้าอยู่จนมิดคอแล้วกระโดดขึ้นไปจนใบหน้าเกือบชนกันอีกครั้ง มือหนาบีบจมูกเพเบาๆ ทันที..
“แสบจริงนะ..หลับทีไร ทำเอาฉันเสียวทุกที” โชยิ้มแล้วนอนลงทันทีพร้อมกับปิดไฟในห้อง แต่เธอเจ๋งจริงนะที่ทำงานแรกสำเร็จแบบนี้ อีกอย่างเล่นกับไอ้เจยังไม่น่ากลัวเท่ากับสิ่งที่เธอต้องเจอต่อจากนี้เพ..เธอเจอหนักกว่านี้แน่
เช้าวันใหม่ที่ร่างเล็กของเพบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจพลันสายตากลมโตลืมขึ้นมา มองแสงที่สาดส่องเข้าในห้องแล้วสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับจับไปที่ริมฝีปากของตัวเองทันทีกับเหตุการณ์มากมายที่ถาโถมเข้ามา..ชะ โช หมอนั่นจูบเรา? ใช่ โชจูบเรา..จูบแรกของเรา เพได้แต่ตกใจและหัวใจเต้นรัวทันทีเมื่อนึกถึงรสจูบที่เขามอบให้เมื่อคืน พลันความโกรธก็เข้ามาแทนที่จนเธอหันไปมองร่างหนาที่นอนแผ่หลาอย่างไม่รู้สึกตัว
“ไอ้แก่ตัณหากลับ แกตาย..ย๊ากกก!!!”
“อุ่ก..อ่อก!! อ่อยอ่ะ (ปล่อยนะ)” เพกระโดดขึ้นคร่อมโชทันทีแล้วบีบคอหนาที่ลืมตามองร่างเล็กที่กำลังทำหน้าโมโหเขาอยู่ ก่อนที่ร่างหนาจะแรงดีกว่าเป็นฝ่ายพลิกตัวคร่อมร่างเล็กไว้แล้วรวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัวทันที
“แค่กๆ เป็นบ้าอะไรว่ะ!!”
“อึก..นายมันโรคจิต ไอ้แก่ตัณหากลับ..ไอ้ทุเรศ นายทำบ้าอะไรอ่ะ ไอ้บ้า!!”
“ทำอะไร? ฉันทำอะไรเธอว่ะห๊ะ!!”
“ก็นายจูบฉันอ่ะ ไอ้บ้า..ยังจะบอกว่าไม่ได้ทำอีกเหรอ!!” โชมองร่างเล็กที่ตอนนี้ใบหน้าแดงซ่านไปจนเขาที่โมโหอยู่ถึงกลับอมยิ้มทันทีแล้วทิ้งน้ำหนักตัวลงไปจนร่างบางตกใจ มองลงไปที่กางเกงบ๊อกเซอร์รัดฟิตของหมอนี่ที่อยู่ตรงหน้าท้องของเธอ
“ละ ลุกไปนะ..ฉันหนัก”
“หึแต่ฉันไม่หนักนี่ สบายด้วยมีร่างเธอรองรับ”
“ชะ โช!! ฉันหนักนะ..” เพเบือนหน้าหนีใบหน้าหล่อคมที่กำลังจ้องมองเธออยู่แบบนั้น แล้วทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงแบบนี้ด้วยนะ โชแสยะยิ้มแล้วลุกขึ้นจากร่างบางทันที..จนเพหันไปแยกเขี้ยวใส่เขาก่อนจะดึงผ้ามากอดไว้แน่น
“อยากปากดีเองช่วยไม่ได้..”
“พอเลย ฉันจะคิดซะว่ามันคือเรื่องผิดพลาด!!”
“อ๋อเหรอ?”
“เออ อีกอย่างเรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน..นายทำอะไรกับคอของฉันห๊ะ?!!” โชมองเพที่ชี้ไปที่คอนวล รอยแดงที่จางลงแล้วแต่ร่างหนากลับยักไหล่ไปมาอย่างกวนๆ
“อย่ามากล่าวหาฉันนะ..มีหลักฐานหรือไง ว่าฉันเป็นคนทำให้เธอมีรอยแดงที่คอ?”
“โช!!”
“หึไม่มีล่ะสิ บางทีเธออาจจะเกาแรงไป..หรือแพ้อะไรก็ได้ใครจะไปรู้ พูดแบบนี้ฉันเสียหายนะครับ” ร่างเล็กทำหน้าบูดทันทีก่อนจะหยิบหมอนเขวี้ยงหน้าเขาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที มองตัวเองในกระจกแล้วจับริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง
ตึกตัก ตึกตัก..
“บ้าจริง ทำไมใจเต้นแรงแบบนี้..อย่านะเพ หมอนั่นมันก็แค่ผู้ชายแบดบอยตอแหลหื่นกามก็เท่านั้น” เพสูดลมหายใจเข้าแล้วจัดการล้างหน้าแปรงฟันอย่างนานจนโชที่นั่งรออยู่ถึงกับหงุดหงิดทันที เพหยิบน้ำยาบ้วนปากมาล้างปากตัวเองทันที ยิ่งนึกถึงตอนที่หมอนั่นใช้ลิ้นของตัวเองเข้ามาในโพรงปากแล้ว..
“อื้อ..” ร่างเล็กส่ายหน้าไปมา ยังคงอมน้ำยาบ้วนปากไว้แบบนั้น..เพื่อฆ่าเชื้อโรคจากปากของหมอนั่น
ปัง!!
“ทะ..”
“ฟู่ดดดดด!!!!” น้ำยาบ้วนปากที่อยู่ในปากของเพพุ่งใส่หน้าของโชเต็มๆ ที่เปิดประตูพรวดพราดเข้ามา มือหนาค่อยๆ ลูบหน้าตัวเองที่มีกลิ่นของน้ำยาบ้วนปาก ลืมตามองร่างเล็กที่อึ้งอยู่แบบนั้น..
“หะ 555555”
“....”
“ขะ ขอโทษ กะ ก็นาย ฮึก..เข้ามาทำไมไม่เคาะก่อนเล่า 5555”
“ตายแน่ ยัยตัวแสบ!!”
“เฮ้ยยย !!!” เพวิ่งออกจากห้องน้ำทันทีแล้วกระโดดขึ้นไปยืนบนเตียงโดยมีโชที่ยืนเท้าเอวมองอยู่อย่างนิ่งๆ ร่างหนามองร่างเล็กที่ยิ้มให้ก่อนจะกระโดดไล่จับยัยตัวเล็กนี่ แต่เพกลับไวกว่า..วิ่งไปรอบห้องจนโชเหนื่อยทันทีพร้อมกับชี้หน้าเพอย่างคาดหมาย..
“เธอ..ไม่รอดแน่..”
“5555 พูดยังหอบหายใจเลย..ไอ้แก่เอ๋ย แบร่!! ว้ายย...”
“หึเสร็จฉันสิ..”
- Writer
