บทที่6[100%]
923 Words
ข้อมูล..เรียบร้อย
“เยสสสส!!! เก่งมากเพ ปิดเครื่องๆ” ร่างเล็กทำการปิดเครื่องแต่พบว่าเครื่องมันอุ่นๆ ทำไงดีล่ะ? ถ้าเจเกิดอยากเล่นโน๊ตบุ๊คขึ้นมาแล้วเจอว่าเครื่องถูกใช้งานไปจะทำยังไงอ่ะ? เพปิดโน๊ตบุ๊คแล้วมองไปที่ตู้เย็น..อ้าวว่ะ แค่แป๊บเดียวคงไม่เป็นไรนะ ว่าแล้วเพก็เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วเอาโน๊ตบุ๊คเอาไปแช่ไว้
“คงพอช่วยให้เครื่องหายร้อนได้นะ?” เสียงน้ำให้ห้องน้ำเงียบลง ทำให้เพเบิกตาโพลงด้วยความตกใจทันทีรีบหยิบโน๊ตบุ๊คออกมาไว้ที่เดิมและตัวเธอเองก็นอนคว่ำลงกับโซฟา ความรู้สึกว่ามีร่างสูงมายืนอยู่ทำให้เธอหลับตาแน่น
“เฮ้พี..ไปอาบน้ำให้สร่างเมาไป”
“อะ อือ..มายอาว..จานอนนะ”
“อย่าดื้อสิ เสื้อเธอมีแต่กลิ่นเหล้านะ..นี่เสื้อเชิ้ตฉัน” เพแกล้งพลิกตัวไปมาก่อนจะเบิกตาโตเท่าไข่ห่านที่มองหน้าท้องแกร่ง ทำไมมันถึงได้..เซ็กซี่แบบนี้เนี้ย? ให้ตายเหอะ กำเดาแทบไหล..ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งทันทีจนเจมึนงงที่ร่างเล็กจ้องมาที่ซิกแพ๊คของเขา
“เฮ้..นี่อย่าบอกนะว่าเห็นท่อนบนฉันแล้ว หายเมาเลยอ่ะ?”
“จะ..จะบ้าเหรอ? เอาเสื้อมาสิ ฉันจะได้ไปอาบน้ำ”
“อ่ะนี่” เจส่งเสื้อเชิ้ตสีดำมาให้เพก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้าห้องน้ำมาแล้วถอนหายใจทันที มองของในมือแล้วยิ้มออกมา..ร่างบางอาบน้ำเสร็จก็สวมเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาออกมาแต่สวมกางเกงขาสั้นไว้ข้างใน พลางถอดแว่นตาออกมา ทำให้เจที่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊คเงยหน้ามองร่างเล็กก็อึ้งไปทันทีที่เห็นร่างเล็กนี่ถอดแว่นตาออก
“น่ารักดีแหะ..”
“อะไรเหรอ?”
“เปล่า เธอจะเอายังไงล่ะพรุ่งนี้?”
“ก็..กลับไปเอาเรื่องไอ้แฟนชั่วนั่นไง” เพแกล้งเล่นละครก่อนจะก้าวผมขึ้นไปทำให้เจมองไปที่ซอกคอขาวๆ ที่มีรอยแดงใหญ่ๆ สองจุดจนเขาขมวดคิ้วทันที
“หึแสดงว่าเธอกับแฟนคงจะได้..อะไรกันก่อนจะทะเลาะกันใช่ไหม?”
“หือ? อะไรกัน? หมายถึงอะไรของนายเจ” ร่างเล็กขมวดคิ้วแล้วเดินไปนั่งที่โซฟามองเจที่ยิ้มออกมาก่อนจะหรี่ไฟในห้องทันทีแล้วนอนลง
“ก็..รอยที่คอบ่งบอกไง ว่าแฟนของเธอคงไม่อยากให้ใครมาทับรอยซ้ำ”
“รอยที่คอ? นายรู้เหรอ..”
“โธ่..ใครบ้างจะไม่รู้ล่ะพี รอยแดงนั่นอ่ะ..เกิดขึ้นเพราะผู้ชายทำ ผู้หญิงก็ทำได้..”
“มะ ไม่ใช่..ฉันแพ้อะไรเหรอ?”
“จะบ้าหรือไง รอยจ้ำใหญ่ขนาดนั้น..ถ้าแพ้อะไรเธอคงคันเต็มคอไปแล้ว นอนเถอะ..ฉันง่วงแล้ว” เพที่ได้ฟังเจพูดถึงกับอึ้งและทึ้งไปอีก..มะ หมายความว่ายังไงว่ารอยนี้..คือรอยที่เกิดขึ้นเพราะผู้ชายทำ ผู้หญิงก็ทำได้ แต่เราจะทำกับคอตัวเองแบบนี้ได้เหรอ? เพครุ่นคิดเรื่องนี้แล้วจับคอตัวเองอย่างนิ่งๆ ดะ เดี๋ยวนะ..เมื่อเช้า??
“หนอยย??? อะ ไอ้ตอแหลโช..ไอ้โรคจิต!!”
เช้าวันรุ่งขึ้นเพก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเจและก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้า แปรงฟันก่อนจะเดินออกมาจากโรงแรม ซึ่งเธอก็จำต้องแกล้งว่าจะไปจากที่นี่แล้วไง..
“ขอบใจนายมากนะ ที่ไม่ปล่อยให้ฉันไปเมาเละเทะที่ไหนอ่ะ”
“อือ แน่ใจนะว่า..จะกลับไปเอาเรื่องแฟน?”
“เออ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะฆ่ามันหรอกน่า..ไปนะ” เพหมุนตัวเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง มองร่างหนาของเจที่นั่งรถหรูส่วนตัวออกไปก่อนที่เธอจะกระโดดลงจากรถแล้วให้เงินคนขับ ตรงกลับเข้าไปในโรงแรม..หมอนั่นให้เวลาถึงเย็นแต่ฉันไม่สนหรอกน่า เอาไปให้เลยล่ะและจะได้เคลียร์เรื่องรอยบ้าๆ นี้ด้วย ร่างเล็กตรงมาที่ห้องทันทีก่อนจะกดกริ่งก็ไม่มีคนมาเปิดทำให้มือบางเอื้อมไปจับลูกบิดแล้วยิ้มออกมาที่เขาไม่ได้ล๊อคประตู เพวิ่งเข้าไปในห้อง..
“โชฉัน..!!!” ร่างเล็กถึงกับอึ้งไปทันทีที่มองร่างสองร่างกำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียง ดูจากลักษณะแล้วคงจะไม่พ้นเรื่องนั่นแน่ๆ โชที่ได้ยินเสียงดังของเพก็ลืมตาขึ้นมามองร่างของเพที่ยืนมองอยู่อย่างนิ่งๆ แล้วมองหญิงของตัวเองที่กำลังนอนเปลือยอยู่ก่อนจะดึงผ้าห่มทันที
“เข้ามาทำไมไม่กดออด?”
“กดจนมือจะหงิกแล้วก็ได้ป่ะ..”
“แล้วหายไปไหนมา? ทำไมไม่กลับห้อง..”
“ก็ถ้ากลับมา ฉันคงจะได้ดูหนังสดของนายกับป้านะสิ” โชมองเพที่มองหญิงสาวที่นอนอยู่ก่อนจะหยิบแฟลชไดร์ฟออกมาชูแล้วโยนไปบนเตียงทันทีจนโชงง
“งานที่นายสั่ง ฉันทำให้แล้ว”
“....”
“ขอตัวไปสูดอากาศข้างนอกก่อนแล้วกันนะ..เพราะบรรยากาศในนี้มันเหม็นและสกปรกมาก!!” เพสะบัดหน้าเดินออกจากห้องแล้วถอนหายใจทันทีกับสิ่งที่เห็น เหอะไอ้แก่ตัณหามาก!!
- Writer
