บทที่6[70%]
1307 Words
“....”
“ไสหัวไปจากที่นี่..และเลิกยุ่งกับฉันอีกตลอดชีวิต ตกลงไหม?”
“ตกลง นายเตรียมตัว..อยู่กับฉันไปตลอดชีวิตเหอะโช” ร่างหนามองใบหน้าของเพที่ยิ้มเยาะกับสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำ..โชรู้ดีว่าถึงยังไงยัยเด็กนี้คงทำไม่ได้อยู่แล้วถึงได้พูดไปแบบนั้น เพราะไอ้เจมันรอบคอบซะยิ่งกว่าอะไร อีกอย่างเด็กอย่างเพจะทำอะไรมาเฟียแบบมันได้..สเปกก็ไม่ใช่ แต่มันก็ท้าทายเขาดีนะ เขาเองก็อยากรู้ว่ายัยเด็กนี้จะทำยังไงเหมือนกัน
“ฉันให้เวลาวันนี้..และพรุ่งนี้เย็น ข้อมูลของไอ้เจต้องอยู่ในแฟลชไดร์ฟ”
“โอเค จัดไปสิ หึ” โชและเพต่างมองหน้ากันไปมาอย่างนิ่งๆ เอาสิโช..ฉันตื้อนายจนนายรับฉันมาทำงานด้วยกันแล้ว สิ่งที่นายสั่งให้ฉันทำ..ฉันก็จะทำมันให้สำเร็จ..ทุกอย่างที่นายสั่งให้ฉันทำ ฉันจะต้องทำให้ได้!!
กริ่งๆ!! ทั้งสองคนมองไปที่หน้าประตูก่อนจะเป็นโชที่เดินไปเปิด หญิงสาวที่เขาโทรให้มาสนองเขาก็เดินตรงเข้ามาในห้องทันทีจนเพที่เห็น..ก็รู้สึกหน่วงๆ ใจยังไงก็ไม่รู้เลยเดินไปหยิบกระเป๋ามาสะพายทันทีพร้อมกับหมวก
“จะไปแล้วหรือไง?”
“ก็ใช่ แต่โช..”
“อะไร?”
“ถ้านายจะมีอะไรกับป้าละก็นะ..ช่วยเปิดห้องให้ฉันอีกห้องแล้วกัน”
“ทำไม?”
“ฉันไม่อยากนอนเตียงที่มีคนอื่นมานอนแล้ว..อีกอย่างมันสกปรกด้วย”
“อีเด็กนี่!!” เพมองโชที่มองร่างเล็กนิ่งๆ ก่อนจะเดินสวนร่างหนาออกไปทันทีอย่างหน่วงหัวใจ ปกติเห็นหมอนี่อยู่กับผู้หญิงตั้งหลายคนไม่เห็นรู้สึกอะไร? แต่ทำคราวนี้มันหน่วงหัวใจแบบนี้นะ..ไม่มั้งอาจจะเพราะกำลังจะทำงานสำคัญก็ได้นี่น่า.. ร่างเล็กเดินลงไปนั่งที่ล๊อบบี้ด้านล่างก่อนจะมองไปที่ลิฟต์ตลอดเวลา มองหาชายในรูปที่มีผมยาวปะบ่ามัดผมไว้ที่ท้ายทอย มีผมสีดำแดงและใบหน้าคมคาย เพหยิบหนังสือมาอ่านพลางกวาดสายตามองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นชายร่างสูงคนหนึ่งที่เดินล้วงกระเป๋ากางเกงออกมาจากลิฟต์
“ใช่..คนในรูป เจ” น้ำเสียงเล็กๆ พึมพำออกมาทันทีทำให้เพรีบเดินตามร่างสูงยาวนี้ไปทันที เขาคนนี้เดินมากับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอจะทำยังไงต่อไปดีนะ มือบางจับปลายคางตัวเองแล้วสะกดรอยตามบุคคลเป้าหมายไป หมอนี่กับผู้หญิงคนนั้นก็ทำกิจกรรมต่างๆ แต่ตอนนี้ในหัวของเพกำลังคิดว่าต้องหาวิธีเข้าห้องหมอนี่โดยที่เขาไม่สงสัย ร่างเล็กติดตามเจไปทุกทีจนกระทั่งมืด ร่างของเจก็ไปส่งหญิงสาวคนนั้นให้ขึ้นรถไปส่วนตัวเขาก็เข้าผับทันที..เพเงยหน้ามองป้ายชื่อผับแล้วแสยะยิ้มออกมาทันที
“แบบนี้ก็สวยอะดิ..” เพรีบตรงเข้าผับไปทันทีพร้อมกับคนที่เดินเข้ามาเกือบสิบคน เพราะถ้าเธอเข้ามาคนเดียวมีหวังโดนจับทุ่มออกมาแน่..เพเข้าไปในผับได้สำเร็จก่อนจะกวาดตามองหาเป้าหมายที่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟา เพมองไปที่โต๊ะหนึ่งที่มีขวดเหล้าวางอยู่ก่อนจะเอาราดตัวเองนิดหน่อยให้มีกลิ่นแล้วเดินเซไปที่โต๊ะของเจทันที
พลั่ก..
ตุ้บ!!
“เฮ้ยย..ใครว่ะ?”
“ฮึก..คนใจร้าย”
“อะ เอ๋? ว่าไงนะ” ร่างสูงของเจมองผู้หญิงคนนี้ที่ตัวมีแต่กลิ่นเหล้าแถมยังก้มหน้าลงกับพื้นทันทีจนเขาต้องช้อนใบหน้าจิ้มลิ้มให้เงยหน้ามองเขา ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ร้องไห้ออกมาจนเขาอึ้งทันที..
“ผู้ชาย..มันก็เฮงซวยกันหมดอ่ะ!!”
“อ้าวนี่เธอ..”
“ได้แล้วก็ทิ้ง ฮึก..มันทิ้งฉันอ่ะ นายได้ยินไหมว่ะ เอิ๊ก!!”
“เฮ้ยฉันว่าเธอเมาแล้วนะ..ไปนอนไป”
“ฮือๆ ไปไม่ได้..ฮึก มันทิ้งฉันไว้คนเดียว ที่พักก็ไม่มี แงๆ!!” เพซบหน้าลงกับตักแกร่งก่อนจะแสยะยิ้มทันที..ขอให้สำเร็จทีเหอะนะ เพี้ยงง!!
“อ้าวแล้วเธอจะนอนไหนว่ะ ให้ตายเหอะ เวรกรรมอะไรของกูว่ะเนี้ย?”
“ไม่ต้องๆ อึก..ฉาน ไปนอนข้างถนนได้..ฮึก ไอ้แฟนชั่วมันยังไม่สนใจฉันเลย ฮือๆ” เจมองหญิงสาวที่ฟุบหน้าลงกับตักของเขาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เมาแบบนี้มีหวังโดนลากไปข่มขืนแน่..อีกอย่างรูปร่างแบบนี้ก็ไม่ใช่สเปกเขาด้วย เอาไงดีว่ะ!!
“ปล่อยดิ..ฉานจะไปตามทาง..ฮึก ไอ้ชั่ว ทำกันได้ลงคอ!!”
“เฮ้อนี่เธอชื่ออะไร ไหนบอกสิ?”
“พี แล้วนายล่ะ?”
“เจ เอาเป็นว่าเธอไปพักกับฉันแล้วกันนะ..พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที ฉันไม่อยากให้เธอไปเรื่อยๆ เดี๋ยวโดนฉุด”
“หึนายคิดอะไรกับฉันเปล่าเนี้ย?”
“จะบ้าหรือไง? ฉันไม่สนเธอหรอกน่า..เห็นว่าโดนแฟนทิ้ง แล้วถ้าเธอฆ่าตัวตายหรือโดนข่มขืนจนตาย ฉันจะได้ไม่รู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยเธอไง”
“ปากเหรอที่พูดอ่ะ?” เพมองบุคคลตรงหน้าที่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะพยุงเธอให้เดินออกจากผับ สำเร็จ!! ในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จ..ทั้งสองคนขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นที่ 13 เพมองประตูห้องของเขาก่อนที่เจจะเปิดเข้าไป ร่างบางกวาดตามองหาของสำคัญและใช่เธอก็เจอแล้วไง? โน๊ตบุ๊คที่ตั้งอยู่บนโซฟา
“ฉัน..นอนที่โซฟาก็ได้”
“ไม่ต้อง นอนบนเตียงนั่นแหละฉันนอนที่โซฟาเอง”
“ไม่ได้ๆ นายเป็นเจ้าของห้อง เพราะงั้นฉัน..นอนเอง” ไม่ว่าเปล่าร่างบางก็เดินไปล้มตัวลงนอนที่โซฟาทันที มองไปที่โน๊คบุ๊ค..เฮือก ความฝันอยู่ใกล้ๆ
“เฮ้อตามใจแล้วกัน..ฉันไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวไงเธอก็อาบด้วยนะ จะได้สร่าง..เดี๋ยวฉันดูเสื้อเชิ้ตของฉันให้”
“อืมๆ ไปเถอะ” เพหลับตาลงโบกมือให้เขาที่เดินเข้าห้องน้ำไปก่อนจะกระเด้งตัวขึ้นมาแล้วเปิดโน้ตบุ๊คทันทีอย่างเร่งรีบ..เอาล่ะ ขอโทษนะเจ แต่ฉันจำเป็นต้องทำนะ..ในขณะที่ร่างเล็กกำลังพยายามหาข้อมูลของศัตรูให้กับโช ร่างหนาของใครบางคนก็กำลังจ้องมองไปที่ประตู มองนาฬิกาซ้ำแล้วซ้ำเล่า..บุหรี่ในซองตอนนี้ถูกดึงออกมาดูดจนเกือบหมด
“เที่ยงคืนแล้ว? หายหัวไปไหนว่ะเนี้ย” ร่างหนาหัวเสียทันทีที่ไม่เห็นแววว่าร่างเล็กจะกลับเข้าห้องมา ก่อนจะมองห้องน้ำที่เปิดออกพร้อมกับหญิงสาวที่เดินออกมายั่วเขาเต็ม ช่างสิว่ะ!! ดีซะอีกถ้าเกิดปอดขึ้นมาจริงๆ เขาจะได้ไม่ต้องวุ่นวายกับยัยเด็กนี้อีก โชกับหญิงที่พามาด้วยก็บรรเลงเพลงรักกันอย่างเมามันส์..โดยที่อีกฝั่งกำลังจดจ่อกับหน้าจอโน๊ตบุ๊ค หยิบแฟลชไดร์ฟออกมาเสียบเข้าไปเพื่อเก็บข้อมูลทุกอย่าง พลันสายตากเหลือบไปมองที่ประตูห้องน้ำตลอดเวลา..มองไฟล์ที่กำลังโหลดอย่างเร่งรีบ
“เร็วสิว่ะ..เร็วๆ” เพมองประตูห้องน้ำตลอดเวลาก่อนจะกำมือตัวเองแน่นทันที เหงื่อมากมายไหลออกมา..ทำไมถึงได้เครียดและเกร็งแบบนี้นะ ไม่ไหวแล้วนะ..อีกแค่เปอร์เซ็นต์เดียวเท่านั้น
- Writer
