บทที่4[30%]
1343 Words
Cho & Pay
4
เพตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็อาบน้ำแต่งตัวสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสั้นสีซีด ก่อนจะก้าวผมตัวเองขึ้นไปเป็นหางม้าแล้วสวมแว่นตาออกมาที่ครัวทันที รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นมาทันทีที่มองถุงอาหารสามถุงที่โชซื้อให้ เธอไม่รู้ว่าเขาซื้อให้ทำไม? แต่แค่นี้มันกลับทำให้เธอรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้เขาจะขี้วีนและโมโหหรือตอแหลมากจนเธอเองก็ยังอึ้งว่าเขาคนนี้จะตอแหลเก่งยิ่งกว่าผู้หญิง แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอล้มเลิกความตั้งใจในการไปทำงานกับเขาหรอกนะ เพหยิบนมกับขนมปังมากินก่อนจะนั่งสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวขาดๆ เพื่อออกไปหางานทำ แต่ยังไม่ทันได้ปิดประตูก็เจอกับชายสามคนที่ยืนมองเธออยู่ด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“เพ..พี่กี้บอกให้ไปหาหน่อย”
“แล้วไง? มันเป็นพ่อฉันหรือไง ฉันถึงต้องไปหามัน” กี้คือลูกชายของเจ้าของห้องเช่าที่เธอเช่าอยู่ อย่างที่บอกไงว่าไอ้หมอนั่นมันขี้หลีกับเธอและมักจะชอบมาหาเธอเองหรือไม่ก็ชอบให้พวกของมันพาตัวเธอไป..แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ เพดูดนมกล่องจนหมดแล้วเขวี้ยงใส่หน้าหนึ่งในลูกน้องของมัน
“ถอยไป ฉันไม่มีเวลาว่างขนาดนั้น”
“จะไปดีๆ หรือจะให้ลากไป?”
“หึกล้าขู่คนอย่างฉันเหรอ?” เพเท้าเอวมองพวกมันสองคนที่มองหน้ากันก่อนจะกระโจนเข้ามาจับตัวเธอ แต่ร่างเล็กที่ไวกว่าก็รอดตัวออกมาแล้ววิ่งสุดแรงเกิดทันที
“เฮ้ยตามจับยัยเพให้ได้ ไป!!!” ร่างเล็กวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิตก่อนจะวิ่งออกมาจากย่านชุมชน ตรงไปยังที่คนกำลังเดินไปมาจนพวกนั้นวิ่งตามเธอไม่ทัน เพหยุดพักหายใจทันทีอย่างเหนื่อยหอบ..
“อยู่นั่นไง หยุดนะเว้ยเพ!!”
“โหย ไอ้พวกเวร!!” เพสบถออกมาแล้ววิ่งหนีพวกมันที่ตอนนี้คนที่เห็นต่างพากันมองคิดว่าเป็นการวิ่งตามจับเจ้าหนี้ลูกหนี้หรือเปล่า? แต่ความจริงมันไม่ใช่ไงล่ะ..เพหันไปมองพวกมันสามคนที่ไปตามมาที่ไหนอีกคนก็ไม่รู้ ร่างบางวิ่งไปแถวท่าน้ำทันทีก่อนจะไม่ไหวแล้วจริงๆ เพราะวิ่งมาไกลมากแล้ว
“โธ่เว้ย..อะ อุ๊บ!!”
“แฮ่กๆ เฮ้ย..หายไปไหนแล้วว่ะ!!”
“พี่กี้แม่งเอาเราตายแน่เลย..”
“เอองั้นแยกย้ายกันตามหา ยัยเพแม่งอยู่แถวนี้ล่ะ” ร่างเล็กของเพถูกปิดปากด้วยมือใหญ่ก็ดิ้นไปมาทันทีอย่างกลัวๆ ก่อนจะกัดเข้าไปที่ฝ่ามือหนาทันทีอย่างแรง
กึด!!
“อะ โอ๊ยย..”
“ไอ้บะ..ละ ลุง!!”
“ก็เออนะสิ..โอ๊ย สาบานนะว่าฟันคนไม่ใช่ฟันหมา คมฉิบหาย!!” อิฐกุมฝ่ามือตัวเองที่เป็นห่อเลือดทันทีก่อนจะมองเพที่ทำหน้าไม่ดีแล้วชะโงกออกไปมองเจ้าพวกนั้นที่พากันวิ่งออกไปจากท่าเรือแล้ว
“แล้วลุงมาทำอะไรแถวนี้อ่ะ?” เพมองอิฐ เพราะเธอจำได้เลยล่ะ..หน้าตาหล่อนิ่งแบบนี้มีอยู่คนเดียวที่เธอจะเรียกเขาว่าลุงอ่ะ อิฐไม่ตอบกลับคว้าข้อมือเล็กให้ตามมาที่รถปอร์เช่สีดำสุดหรูก่อนจะผลักร่างบางเข้าไปในรถแล้วขับออกไปทันทีจนเพงง
“เออ ลุงคือฉันต้องไปทำงานนะ”
“เธอกัดมือฉันแทบขาด..ยังจะมีหน้าไม่รับผิดชอบอีกหรือไง? คนอุตส่าห์ช่วย” ร่างหนาทำหน้าหงุดหงิดทันที อันที่จริงเขาดีใจแทบบ้าที่เจอเด็กคนนี้อีกครั้ง..ตอนแรกเขาแค่เข้ามาตรวจสินค้าในโกดังก็เท่านั้นแต่ดันได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นเลยถือปืนออกไปเพื่อเป็นพวกที่จะมาสืบข้อมูล แต่ปรากฏร่างเล็กๆ ของเพที่กำลังวิ่งหนีชายพวกนั้นอยู่ เขาก็เลยสั่งให้ลูกน้องปิดโกดังและตัวเขาก็ออกมาช่วยร่างเล็กนี้ไว้ แต่ไม่คิดว่าจะแสบถึงขนาดกัดมือเขาแทบขาดได้นะ
“ก็..เออใครจะไปรู้ว่าเป็นลุงกันเล่า เล่นปิดปากฉันแบบนั้น ฉันก็คิดว่า...”
“คิดว่า?”
“คิดว่าคนจะลากไปข่มขืนนะสิ!!” อิฐที่ได้ฟังเพพูดก็ยิ้มออกมาทันทีก่อนจะขับรถมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ติดกับแพริมน้ำ บรรยากาศดีจนเพถึงกับอึ้งไปพักนึงเพราะไม่เคยมาที่แบบนี้เลยสักครั้งนะ
“ลุงมาที่นี่ทำไมเนี้ย? ฉันมีงานต้องทำนะ..”
“พามากินข้าว”
“เอ๊ะ? กินข้าวเหรอ”
“อืม จะกินไหม? ของฟรี ของแพง..ไม่กินก็ตามใจ” ร่างเล็กมองอิฐที่เดินตรงเข้าไปในร้านก่อนจะวิ่งตามเข้าไปทันที อิฐมองร้านอาหารและเดินตรงไปนั่งที่โต๊ะริมน้ำทันทีตอนนี้เป็นช่วงเช้านะแต่ท้องฟ้ากลับมืดครึ้มเหมือนฝนจะตกเลยนะเนี้ย? เพนั่งลงตรงข้ามอิฐที่สั่งอาหารอย่างดีมาเยอะก่อนจะมองเพที่มองแม่น้ำและลมที่พัดเข้าใบหน้าจิ้มลิ้มที่สวมแว่นตาอยู่ และเป็นร่างบางที่รู้สึกว่าถูกจ้องเลยหันไปมองก็พบว่าอิฐกำลังมองอยู่จริงๆ
“มีอะไรเหรอลุง?”
“นี่ เลิกเรียกฉันว่าลุงได้ไหมเนี้ย”
“ไม่อ่ะ ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะ..”
“แล้วทำไมถึงได้โดนไอ้พวกนั้นไล่ตามล่ะ?” อิฐมองเพที่มองอาหารมาเสิร์ฟอย่างตื่นเต้นแล้วต้องทำหน้าบูดทันทีที่ฟังคำถามของอิฐ
“ก็..แล้วทำไมฉันจะต้องเล่าให้ลุงฟังด้วยเนี้ย”
“....”
“เออใช่ๆ เพราะเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วย..ลุงจะต้อยฉันจริงๆ ใช่ไหมเนี้ย?”
“เฮ้ออ..ยัยเด็กบ้าเอ๋ย อยากคิดยังไงก็ตามใจเหอะ” เพมองอิฐที่ส่ายหน้าไปมาแล้วตักอาหารกิน อย่างรู้ใจแทบขาดแต่พอยัยเด็กนี้พูดมาแบบนี้แล้วก็เลยทำให้เขาต้องเสียหน้าเลยนะ ร่างเล็กมองร่างหนาของอิฐที่ไม่พูดอะไรเลย..
“เออๆ เล่าก็ได้..เห็นว่าลุงช่วยไว้นะ”
“อือ”
“ก็ไอ้พวกนั้นมันเป็นพวกวัยรุ่นแถวบ้านที่ฉันเช่าอยู่อ่ะ มันเป็นลูกน้องของลูกชายเจ้าของห้องเช่าที่ฉันอยู่..”
“แล้ว..?”
“มันจีบฉันไง แต่ฉันไม่ชอบก็เลยหนี..” ร่างหนามองเด็กสาวที่ทำหน้านิ่งๆ แล้วตักสปาเก็ตตี้กินอย่างอร่อย โดนจีบเหรอ? แต่ไม่เล่นด้วย..พวกไหนว่ะ แม่งจะตัดมือให้ขาดเลยมึง!!
“มันชื่ออะไร?”
“ง่ำๆ ทำไอ..อึก ลุงอยากรู้ทำไม? อยากบอกนะว่าจะไปตัดนิ้วพวกนั้นอ่ะ”
“อือ..บอกมา” เพเงยหน้าจากจานอาหารมองใบหน้าหล่อที่นิ่งจนเธอหวั่นใจอย่างสุดๆ ทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สายตาของลุงมันน่ากลัวจริงๆ นะ
“อะ ไม่ต้อง..ฉันไม่อยากให้ลุกติดคุกเพราะฆ่าคนตายนะ”
“ไม่มีใครเอาผิดฉันได้..และฉันก็ไม่ฆ่าใครสุ่มสี่สุ่มห้า แค่อยากสั่งสอนพวกนั้นว่าอย่าทำอะไรเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอก็เท่านั้น” ทั้งที่ในใจของกู..อยากจะฆ่าพวกมันแทบแย่!! อิฐได้แต่ท้วงใจตัวเองมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่หัวเราะออกมาทันทีก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม
“5555 ลุงไม่ต้องห่วงหรอกน่า เราเพิ่งรู้จักกันนะ..ลุงคงไม่อยากให้ตัวเองเดือดร้อนเพราะเด็กอย่างฉันหรอกน่า”
“ถ้าไม่อยากทำ..ฉันจะถามเธอทำไมเพ?”
- Writer
