วันนี้ทั้งวันยูอิลอบมองปฏิกิริยาของป้าเทรซี่ว่าจะบ่น จะว่าอะไรเธอไหม เธอเหมือนวัวสันหลังหวะที่กลัวความผิดทำเรื่องน่าอายไว้กับเขา และชอบเหม่ออยู่บ่อยๆ ในหัวคิดแต่เรื่องเขา
เมื่อคืนหลังมีอะไรกัน เขาไม่ยอมออกไปทันที ยังนอนกอดจูบลูบคลำเธอเล่น โดยเฉพาะหน้าอกที่นอนให้เขาดูดราวกับทารกหิวนมกลางดึก ทั้งต่อรองขอมีอะไรอีกครั้ง แต่เธอยืนกรานเสียงแข็งว่าไม่ยอมจึงเดินออกไปเงียบๆในเวลาเกือบเช้า
“ห้าววว”
“ไปอดหลบอดนอนมาจากไหน”
ป้าเทรซี่มองเธอที่เอาแต่หาวอยู่ทั้งวัน แถมยังเบลอจนเทอาหารให้เข้าปั๊สโซ่ไม่ถูก
“นี่ๆๆ ดูสิเทออกนอกชามหมดแล้ว”
“ว้ายย”
“เห้อ ง่วงก็ไปนอนซะไป เดี๋ยวจะจัดการเอง”
“โอยย นี่เพิ่งะห้าโมงเย็นเองนะคะ”
“ก็ง่วงซะขนาดนี้ก็ควรไปนอนเถอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะช่วยป้าจูงปั๊สโซ่มอโซ่ออกไปเดินเล่นนะคะ”
“อือๆ แล้วแต่”
เธอเดินตามหลังป้าเทรซี่ที่กำลังจูงสุนัขสองตัวเดินเล่นในสวนหน้าคฤหาสน์
