เธอนั่งกอดอกยกยิ้มอย่างมีชัย ผ่านไปสิบนาทีเขายังคงโทรมาไม่หยุดหย่อน และเธอยังไม่ยอมรับสาย
ดาวิเด้จึงงัดไม้ตายสุดท้ายออกมาเพื่อให้เธอสนใจ
..มอโซ่ก็คิดถึงเธอด้วย..
เธอเผลอยิ้มออกมาเมื่อเขาส่งภาพเจ้ามอโซ่มาให้ดู
“เอ๋?”
เจ้ามอโซ่นอนหอบและลุกขึ้นเดินวนลุกลี้ลุกลนบนฟูกนุ่มกับถาดอาหารที่ยังเหลือเต็มจาน มันเหมือนกำลังใกล้จะคลอดลูก หล่อนอดใจไม่ไหวจึงพิมพ์ถามเขา
..มอโซ่เป็นอะไรคะ มันกำลังจะคลอดลูกแล้วใช่มั้ย?...
..อยากรู้ก็รับสายวีดีโอคอลจากฉันสิ..
ฉัตรชฎาวิ่งกระวีกระวาดไปส่องกระจกหยิบพัฟมาแตะทั่วหน้าจัดผมเผ้าให้เรียบร้อยพร้อมกระแอมคอสองสามทีสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเตรียมจะเผชิญหน้าเขาหลังจากไม่ได้เจอกันเกือบจะสามวัน
หัวใจเธอเต้นแรงจนลืมไปว่าหลายวันก่อนเธอพยายามหาทางที่จะหนีห่างเขา
แต่ ณ ขณะนี้ลืมทุกอย่างจนหมดสิ้น..
ปลายนิ้วโป้งสัมผัสหน้าจอเพื่อกดรับสาย
..
เธอเบิกตาโพลงมองภาพที่เขากำลังช่ว
