เสียงดนตรีไทยวงปี่พาทย์ที่คุ้นหูหญิงสาวมาแต่อ้อนแต่ออกปลุกให้เธอตื่นขึ้นมา ฉัตรชฎาขยี้ตามองรอบๆพบว่าเธอกำลังนอนอยู่บนแครไม้ใต้ถุนบ้านมียาดมยาหม่องสมุนไพรสารพัดชนิดข้างๆ หันมองออกไปที่ลานบ้านมีลูกศิษย์ของพ่อกำลังรำโขนย่อตัวอ่อนช้อยโดยพร้อมเพรียงกันส่วนเคนโตะนั้นยังคงอยู่ เขากำลังถ่ายภาพกิจกรรมนี้อย่างตื่นตาโดยมีพ่อเธอพยายามสื่อสารกันด้วยภาษามือแกมภาษาอังกฤษที่มีความรู้พองูๆปลาๆแต่แสดงถึงความเต็มใจที่จะอธิบายเพื่อให้เขาเข้าใจ
ฉัตรชฎาพับผ้าห่มผืนบางวางทับหมอนเดินเล่นด้วยเท้าเปล่าหย่อนกายลงนั่งใต้ต้นลีลาวดีเอื้อมหยิบดอกของมันที่หล่นเต็มพื้นขึ้นมาทัดหู เธอนึกย้อนจนพอจำได้ลางๆว่าครั้งสุดท้ายก่อนจะหมดสติ เธออยู่กับเคนโตะที่สวนสาธารณะ อาจจะเป็นเพราะเธอนอนน้อยและได้ฟังเรื่องราวสะเทือนใจจึงทำให้วูบไป
ไม่อยากจะเชื่อว่าแม่เธอทำร้ายแม่ของจูน แต่ถึงอย่างไรท่านควรจะติดต่อมาหาลูกสาวสิ
“ชฎาเอ้ย มาช่วยพ่
