The Ghost Kryptonite

Chapter 28

Ng tuluyan na kaming makarating ni Rayle sa palasyo dahan-dahan niya akung inalayan hanggang sa makababa ako sa kanyang kabayo paano ba naman ang bilis-bilis naman niyang bumba na parang wala lang sa kanya. Itinali niya ito at mabilis akung tinignan kaya ngumiti ako sa kanya kahit paano dahil ng inikot ko muli ang aking tingin sa buong paligid parang nabuhayan nga ito na parang masasabi muna isa itong magandang paraiso.

“Grabi talaga ang epekto mo sa buong lugar na ito Kleyton,” saad ni Rayle at kaagad na ngumiti sa akin habang nakatingin sa dulo ng kanyang palasyo. “Kung hindi ka dumating unti-unting magiging madilim din ang buong lugar na ito hanggang sa mawalan ng buhay at sobrang laki ng pasasalamat kuna bumalik ka,” biglang lumapit sa akin si Rayle at mabilis akung niyakap ng mahigpit kaya hindi na ako nag-atubili at niyakap ko din naman siya pabalik.

“Sino ba naman kasi ang hindi maguguluhan at magagalit sa pangyayaring ito Rayle sinubukan ko namang intindihin pero alam mo naman gusto kung ikaw mismo ang mgapaliwanag sa akin ng lahat-lahat ng ito dahil wala naman akung alam o naiintindihan sa buong lugar na ito tanging ikaw lang at idagdag mo pa ng pumasok ako dito kanina patay na ang ibang mga paru-paro pero ng hinawakan ko ang glass biglang nabuhay sila sa loob umilaw nalang ng basta-basta ang bulaklak at naging maganda na naman ito kaya sabihin mo akin kung ano ang nangyayari dito,” sunod-sunod ang naging tanong ko kay Rayle na kaagad naman niyang ikina-buntong hininga pero kaagad niyang hinawakan ang kamay ko at dahan-dahan akung hinila papasok sa palasyo.

Hanggang sa makarating kami sa loob ng palasyo walang imik si Rayle at ng nasa harapan na kami ng glass dahan-dahan na binitiwan ni Rayle ang aking kamay at siya mismo nilagay niya ang kanyang kamay sa glass at kagaya ng akin kanina dinumog ng paru-paro ang kamay niya sa labas ng glass. Pero laking gulat ko talaga kanina ng makitang biglang nabuhay nalang ang mga paru-paro na iyon lalo nan g umilaw ang bulaklak.

“Your my kryptonite Kleyton,” mahinang saad sa akin ni Rayle na kaagad ko namang ikinatingin sa akin matagal na niyang sinasabi sa akin ang salitang iyon pero ngayon parang iba na ang pumapasok sa aking isipa. Dahan-dahan ako nitong nilingon at matamis na ngumiti bago binaba ang kanyang kamay. “Lahat ng nandito sa palasyo ay mawawala kapag nawala sa akin dahil kagaya ng sinabi ko your my kryptonite kagaya ng buong lugar na ito kapag wala ka wala nadin ditong buhay,” literal na napanganga ako sa kanyang sinabi paano ba naman akala ko noon sinasabi niya lang iyon para pakiligin ako pero ang totoo talagang totoo ang kanyang sinabi. “Kapag nasa tabi kita lumalakas ako at sayo ako kumukuha ng lakas mahawakan o mayakap lang kita nagiging mabuti na ang pakiramdam ko kasi sayo nakasalalay ang buhay ko sayo nakasalalay ang buhay ng lugar na ito,” hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko kay Rayle basta nagulat talaga ako.

Sino ang hindi magugulat kung sasabihin sayo na sayo nanggagaling ang kanilang buhay hindi lang basta buhay niya kundi buhay ng buong lugar na ito. Malaki ba talaga ang papel ko sa buong lugar na ito na kahit anong iwas ko hahanapin at ibabalik ako dito hindi ko alam kung bakit sa akin pa ito nangyari isa lang naman akung simpleng babae na walang ibang hangad kundi ang magkaroon ng masayang buhay at maging masaya kahit sa kabilang dinanas ko noong bata ako tapos malalaman kuna may ganitong pangyayari ang naka-kabit nasa buhay ko.

“Kung ganon ang iyong ginawa mo sa akin noon na pagyakap at paghiga sa binti ko ay para kumuha ka ng lakas? Paano mo ako naging kryptonite Rayle alam mo mas lalong naging magulo sa akin ang lahat mas lalong nadagdagan ang mga tanong sa aking isipan at mas lalo lang akung naguluhan. Handa naman akung makinig sayo Rayle ngayon hindi na ako aalis at kung pwede lang sabihin muna sa akin ang lahat-lahat para mawala na ang sakit ng ulo ko dahil sa mga tanong na nandito,” marahan kung saad sa kanya dahil kung hindi ko ito haharapin mas lalong dadami lang ang tanong ko at kapag naunahan na naman ako ng aking emosyon baka kung anon a naman ang magawa ko.

“Niyakap kita kasi na miss kita hindi sa ganon,” bigla naman akung inirapan ni Rayle pero ako muntik na akung tumawa ng malakas dahil hindi ko inisip na iyon ang isasagot niya sa akin. “Makita palang kita nagiging maayos na ako ang yakapin kappa kaya at kung iniisip muna ginagawa ko ito dahil ikaw nag nakatakdan sa akin o dahil ikaw ang makakatulong sa akin hindi dahil naka takna na mahalin kita at minahal nga kita ng lubusan sa loob ng ilang taon kahit hindi pa kita nakikita at nakikilala mahal kana ng puso ko kaya tigilan mo ako Kleyton,” hindi kuna napigilan ang sarili ko dahil mukhang naging iba na naman ang ikot ng utak ni Rayle dahil natatawa na ako sa kanyang sinabi.

“Bakit parang galit kana niyan? Nagtatanong lang naman ako malamang wala akung alam kaya ikaw talaga ang tatanungin ko alangan naman ang bulaklak na iyan ang tanungin ko at ano ba ang bulaklak na iyan at ang mga paru-paro na iyan,” tanong kuna naman sa kanya talagang wala talaga siyang magagawa kung tatanungin ko siya talagang sasagutin niya ako. “Marami pa akung tanong kaya humanda ka dahil itatanong ko lahat ng iyon sayo,” sita ko sa knaya totoo naman na marami pa akung tanong may pagka-suplado din pala ang mokong na ito.

“Hindi ako galit Kleyton at willing naman akung sagutin ang lahat ng tanong mo pero kumain muna tayo kanina pa ako hindi kumakain baka hindi ako makapigil ikaw na talaga ang gagawin kung hapunan ilang araw akung tanga dito dahil akala ko hindi kana babalik,” napataas naman ang aking kilay at kaagad itong sinundan na umalis sa harapan ng bulaklak hindi manlang ako niyaya na aalis na siya ako din naman ilang araw akung wala akung tulog dahil sa kanya. Napataas nng tuluyan ang kilay ko sa kanya habang nakasunod ako sa kanya.

“Wala din naman akung tulog dahil sayo Rayle ha,” bigla ako nitong nilingon at kaagad na ngumiti kaya mas lalong tumaas naman ang aking kilay may nakakatawa basa sinabi ko? Pero kaagad naman ako nitong hinawakan sa pisngi at mahinang pinisil ito.

“Mamaya na tayo mag-usap kakaina muna ako at umakyat kasa kwarto ko may damit doon sa kama mag palit ka hihintayin kita dito sa ibaba,” ako naman ang umirap sa kanya at kaagad akung umalis doon at tinungo ang kanyang silid.