ถึงบ้าน ดวงสมรขังตัวเองอยู่ในห้อง อาการที่เห็นทำเอาไอ้หน้าทะเล้นคนรับใช้ถึงกับปวดหัวแทนลูกพี่ เด็กคนนี้ มีความเป็นส่วนตัวสูง จะว่าไปก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลย เป็นไปตามวัย แต่ลูกพี่ของเขาก็มักจะแสดงความเป็นพี่ชาย ผู้ต้องการจะควบคุมน้องสาวให้อยู่ภายใต้คำสั่งของตัวเอง
“คุณดวงสมรครับ...”
“ออกไป! ไปให้พ้น!” เสียงตอบกลับมาจากในห้อง
ไอ้หน้าทะเล้นค่อย ๆ ระบายลมออกจากปาก อย่างน้อยที่สุด ก็สบายใจได้เปลาะหนึ่งนั่นแหละว่า หล่อนไม่ได้คิดสั้นฆ่าตัวตายไปแล้ว
นี่คือหน้าที่ที่เขาได้รับมอบหมายจากลูกพี่ จะต้องคอยดูแลดวงสมร ไม่ให้หล่อนคิดอ่านอะไรที่คาดไม่ถึง ลูกพี่บอกว่า เด็กสมัยใหม่ สามารถคิดอ่านอะไรที่เหนือความคาดหมายได้เสมอ
เฮ้อ...คนรับใช้ใกล้ชิดเพียงหนึ่งเดียว ถอนใจยาวเหยียด บางทีเขาเองก็ไม่เข้าใจความคิดความอ่านของลูกพี่เหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ
เขาเป็นเพียงระดับคนรับใช้เท่านั้น จะให้ไปเข้าใจความคิดเจ
